Może jestem niepełnosprawny umysłowo, ale nie rozumiem powiązania autyzmu z podpisem demotywatora? Używanie słów rzadko używanych w mowie potocznej, nie jest objawem autyzmu. Innego odstępstwa od normy tutaj nie widzę. Zaprezentowana logika też takim przejawem nie jest. Gdyby była, oznaczałoby to bardzo częste występowanie autyzmu u wielu autorów demotywatorów.
@~kloceknakrześle @kloceknakrześle
Chodzi o to, że sprawna i skuteczna komunikacja interpersonalna często wymaga świadomego odstępstwa od surowych reguł logiki. Osoby nadmiernie przywiązane do jej zasad mają np. ogromny problem ze znalezieniem dziewczyny. W potocznej rozmowie znaczną rolę odgrywają niedopowiedzenia, "czytanie" w myślach, odgadywanie emocji, wyczucie kontekstu sytuacyjnego, poprawka na maniery językowe, zrozumienie intencji pytającego etc. Np. wyobraźmy sobie lekko autystycznego lekarza, który po wyjątkowo udanej operacji serca, na pytanie matki pacjenta "czy mój syn umrze?" odpowiada twierdząco: "tak, umrze!". Matka zalewa się łzami, ale po chwili koledzy autystycznego chirurga wyprowadza ją z błędu ("syn wróci do zdrowia"), następnie robią ekscentrycznemu medykowi awanturę ("czemu zakpiłeś sobie z tej biednej kobiety?"). Tamten nie wie, o co chodzi.
- "Pytała, czy jej syn umrze. Powiedziałeś, że tak. Godzinę temu przyszyliśmy mu zastawkę i sam mówiłeś, że serce będzie biło co najmniej przez 40 lat".
- "No właśnie, przez 40, 50, może 60 lat, a po tym czasie chłopak umrze".
Odpowiedź z logicznego punktu widzenia jest poprawna, ale zarazem obnaża niezrozumienie intencji pytającego, co jest charakterystyczne dla osób z zaburzeniami z szerokiego spektrum autyzmu. Tacy ludzie są dobrymi matematykami, filozofami, naukowcami, ale już mają trudności z odnalezieniem się w społeczeństwie. Np. kobieta (byt nielogiczny z natury) nie dogada się z takim, a już na pewno nie urodzi mu dzieci. Z tej przyczyny, logiczność, rozumność to cechy ewolucyjnie niepożądane (w wymiarze jednostkowym, bo taki człowiek, nawet umierając bezpotomnie, może wesprzeć cywilizację spuścizną intelektualną). Tu użyłem słowa "lekko autystyczny" żartobliwie, bo Robinson najpewniej zdawał sobie sprawę, co jego rozmówcy mają na myśli, dając raczej wyraz drobiazgowości i poczuciu humoru. Nie mniej, wiele osób z autyzmem udzieliłoby takiej odpowiedzi w sposób nieuświadomiony.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
30 sierpnia 2017 o 16:35
Dzięki wielkie za sensowną odpowiedź i wyjaśnienie, bez hejtu jakże często dziś spotykanego. Zdawałem i zdaję sobie sprawę ze znaczenia demota, jednak miło wiedzieć, że autor nie jest gimbusem. Co do przytoczonego przez Ciebie przykładu, wychodzi chyba na to że nie rozumiem autyzmu (w sumie po części współczuję osobom autystycznym tego, że nigdy nie doświadczą pewnych rzeczy, po części stwierdzam, że są skretyniali). Sam nigdy bym tak nie odpowiedział w sytuacji podobnej do przedstawionej. Skoro dostał zastawkę będzie żył,.Czasami (właściwie ostatnio nawet częściej niż czasami), gdy ktoś mi zadaje pytanie na które odpowiedź jest jasna odpowiadam sarkazmem. Z obserwacji stwierdzam że 80% ludzi których spotykam nie rozumie sarkazmu (biorąc go dosłownie i obrażają się albo o nic albo nie o to o co powinni). Człowiek z autyzmem raczej nigdy nie będzie chirurgiem i nie wiem skąd przekonanie, że autyzm = świetny fizyk, matematyk, astrofizyk itp. Widzę, że niektórzy naoglądali się za dużo Big Bang Theory.
Z "ciężkim" autyzmem może nie, ale z zaburzeniem ze spektrum autyzmu jak najbardziej. Co do BBT - hej, wiele osób na studiach chociażby matematycznych, fizycznych czy informatycznych, właśnie z powodu skrajnie logicznej natury tych przedmiotów, ma zaburzenia ze spektrum.
!["Nazywam się Robinson Kruzoe [...] Kiedy pytają mnie, ile lat spędziłem na bezludnej wyspie, odpowiadam im... Ani ułamka sekundy! Albowiem wyspa przestała być bezludna, gdy postawiłem stopę na jej brzegu"](https://img29.demotywatoryfb.pl//uploads/201708/1504311394_3v0z3v_600.jpg)
Może jestem niepełnosprawny umysłowo, ale nie rozumiem powiązania autyzmu z podpisem demotywatora? Używanie słów rzadko używanych w mowie potocznej, nie jest objawem autyzmu. Innego odstępstwa od normy tutaj nie widzę. Zaprezentowana logika też takim przejawem nie jest. Gdyby była, oznaczałoby to bardzo częste występowanie autyzmu u wielu autorów demotywatorów.
@~kloceknakrześle @kloceknakrześle
Chodzi o to, że sprawna i skuteczna komunikacja interpersonalna często wymaga świadomego odstępstwa od surowych reguł logiki. Osoby nadmiernie przywiązane do jej zasad mają np. ogromny problem ze znalezieniem dziewczyny. W potocznej rozmowie znaczną rolę odgrywają niedopowiedzenia, "czytanie" w myślach, odgadywanie emocji, wyczucie kontekstu sytuacyjnego, poprawka na maniery językowe, zrozumienie intencji pytającego etc. Np. wyobraźmy sobie lekko autystycznego lekarza, który po wyjątkowo udanej operacji serca, na pytanie matki pacjenta "czy mój syn umrze?" odpowiada twierdząco: "tak, umrze!". Matka zalewa się łzami, ale po chwili koledzy autystycznego chirurga wyprowadza ją z błędu ("syn wróci do zdrowia"), następnie robią ekscentrycznemu medykowi awanturę ("czemu zakpiłeś sobie z tej biednej kobiety?"). Tamten nie wie, o co chodzi.
- "Pytała, czy jej syn umrze. Powiedziałeś, że tak. Godzinę temu przyszyliśmy mu zastawkę i sam mówiłeś, że serce będzie biło co najmniej przez 40 lat".
- "No właśnie, przez 40, 50, może 60 lat, a po tym czasie chłopak umrze".
Odpowiedź z logicznego punktu widzenia jest poprawna, ale zarazem obnaża niezrozumienie intencji pytającego, co jest charakterystyczne dla osób z zaburzeniami z szerokiego spektrum autyzmu. Tacy ludzie są dobrymi matematykami, filozofami, naukowcami, ale już mają trudności z odnalezieniem się w społeczeństwie. Np. kobieta (byt nielogiczny z natury) nie dogada się z takim, a już na pewno nie urodzi mu dzieci. Z tej przyczyny, logiczność, rozumność to cechy ewolucyjnie niepożądane (w wymiarze jednostkowym, bo taki człowiek, nawet umierając bezpotomnie, może wesprzeć cywilizację spuścizną intelektualną). Tu użyłem słowa "lekko autystyczny" żartobliwie, bo Robinson najpewniej zdawał sobie sprawę, co jego rozmówcy mają na myśli, dając raczej wyraz drobiazgowości i poczuciu humoru. Nie mniej, wiele osób z autyzmem udzieliłoby takiej odpowiedzi w sposób nieuświadomiony.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 30 sierpnia 2017 o 16:35
Dzięki wielkie za sensowną odpowiedź i wyjaśnienie, bez hejtu jakże często dziś spotykanego. Zdawałem i zdaję sobie sprawę ze znaczenia demota, jednak miło wiedzieć, że autor nie jest gimbusem. Co do przytoczonego przez Ciebie przykładu, wychodzi chyba na to że nie rozumiem autyzmu (w sumie po części współczuję osobom autystycznym tego, że nigdy nie doświadczą pewnych rzeczy, po części stwierdzam, że są skretyniali). Sam nigdy bym tak nie odpowiedział w sytuacji podobnej do przedstawionej. Skoro dostał zastawkę będzie żył,.Czasami (właściwie ostatnio nawet częściej niż czasami), gdy ktoś mi zadaje pytanie na które odpowiedź jest jasna odpowiadam sarkazmem. Z obserwacji stwierdzam że 80% ludzi których spotykam nie rozumie sarkazmu (biorąc go dosłownie i obrażają się albo o nic albo nie o to o co powinni). Człowiek z autyzmem raczej nigdy nie będzie chirurgiem i nie wiem skąd przekonanie, że autyzm = świetny fizyk, matematyk, astrofizyk itp. Widzę, że niektórzy naoglądali się za dużo Big Bang Theory.
Z "ciężkim" autyzmem może nie, ale z zaburzeniem ze spektrum autyzmu jak najbardziej. Co do BBT - hej, wiele osób na studiach chociażby matematycznych, fizycznych czy informatycznych, właśnie z powodu skrajnie logicznej natury tych przedmiotów, ma zaburzenia ze spektrum.