Problem jest w tym, że większość ludzi wartościuje innych na podstawie tego ile posiadają dóbr materialnych. Przecież nawet tu na demotach roi się od takich prymitywów, którzy wartościują ludzi. "Na ch**j ci te studia, ja nie mam i mam fyrme i kasę hehe, nieudacznicy po politologii, marketingu itd." Może niektórzy się tym interesują? Zawsze uważałem za prymitywne jednostki, które oceniają po statusie materialnym. Możecie nie wierzyć, ale połowa mojej rodziny to przedsiębiorcy i milionerzy, teraz zresztą miliony to nie jest tak dużo. Nasłuchałem się w dzieciństwie i całe życie o osiągnięciach i sukcesach. Spotykają się przy stole i gadają TYLKO o kasie, a każdy kto ma złotówkę mniej od drugiego człowieka jest od niego mniej wart. Więc postanowiłem sobie, że będę się starał dojść do bogactwa przewyższającego ich stan posiadania, a jeśli mi się to uda to stanę przed wszystkimi i wygarnę im, powiem jak bardzo gardzę ludźmi, którzy wartościują innych przez takie kryteria, i że nigdy by mnie nie wysłuchali, gdybym nie miał tych pieniędzy, bo szanują tylko zdanie kogoś kto je ma, więc dorobię się, żeby napluć im w twarz.
Nie rozumiem, zarabianie dobrze jest złe, ale zarabianie źle dobre i nie ma ani słowa o tym, żeby to pierwsze wiązało się z większym nakładem czasowym. Gdyby było: "pogoń za pieniędzmi zła, bo czasu mniej" (czy coś w tym rodzaju) to bym zrozumiał, ale tutaj nie przedstawiono "korzyści". Kto mu zabraniał kontaktu z ludźmi?
Problem jest w tym, że większość ludzi wartościuje innych na podstawie tego ile posiadają dóbr materialnych. Przecież nawet tu na demotach roi się od takich prymitywów, którzy wartościują ludzi. "Na ch**j ci te studia, ja nie mam i mam fyrme i kasę hehe, nieudacznicy po politologii, marketingu itd." Może niektórzy się tym interesują? Zawsze uważałem za prymitywne jednostki, które oceniają po statusie materialnym. Możecie nie wierzyć, ale połowa mojej rodziny to przedsiębiorcy i milionerzy, teraz zresztą miliony to nie jest tak dużo. Nasłuchałem się w dzieciństwie i całe życie o osiągnięciach i sukcesach. Spotykają się przy stole i gadają TYLKO o kasie, a każdy kto ma złotówkę mniej od drugiego człowieka jest od niego mniej wart. Więc postanowiłem sobie, że będę się starał dojść do bogactwa przewyższającego ich stan posiadania, a jeśli mi się to uda to stanę przed wszystkimi i wygarnę im, powiem jak bardzo gardzę ludźmi, którzy wartościują innych przez takie kryteria, i że nigdy by mnie nie wysłuchali, gdybym nie miał tych pieniędzy, bo szanują tylko zdanie kogoś kto je ma, więc dorobię się, żeby napluć im w twarz.
Nie rozumiem, zarabianie dobrze jest złe, ale zarabianie źle dobre i nie ma ani słowa o tym, żeby to pierwsze wiązało się z większym nakładem czasowym. Gdyby było: "pogoń za pieniędzmi zła, bo czasu mniej" (czy coś w tym rodzaju) to bym zrozumiał, ale tutaj nie przedstawiono "korzyści". Kto mu zabraniał kontaktu z ludźmi?