„Osiemnastoletni chłopiec zostaje przeniesiony na Oddział Intensywnej Terapii. Patrzy na mnie z ufnością i pyta: „Jak mi idzie, siostro?” Po prostu całuję go w czoło i mówię: „Dobrze sobie radzisz w byciu dobrym żołnierzem”. Uśmiecha się słodko i mówi: „Właśnie chciałem to sprawdzić”. Po krótkim czasie zmarł. Wszyscy płaczemy na osobności, lecz nie przed chłopcami. Nigdy przed chłopcami - June Wandrey, II Wojna Światowa