Egoizm z definicji jest przesadnym dbaniem o własny interes, tak jak np tchórzostwo jest przesadnym dbaniem o własne bezpieczeństwo a skąpstwo jest przesadnym dbaniem o oszczędzanie. Przesada może polegać na tym że zbyt łatwo poświęcamy dobro innych albo zbyt dużo energii wkładamy w to żeby nam i tylko nam było dobrze. Nie ma prostego słowa na "zdrowy egoizm" bo dbanie o siebie i ochrona własnego dobra w granicach rozsądku i przyzwoitości to po prostu domyślne, oczekiwane zachowanie dla każdego - tak samo nie ma prostego słowa na bycie średnio ostrożnym albo średnio oszczędnym - tylko negatywne określenia w przypadku przegięcia.
@Albiorix - gdyby czepiać się definicji czysto słownikowych, to prawda. Ale ja uważam,że istnieje zdrowy egoizm polegający na umiejętności myślenia o sobie dla ochrony własnego dobra i zły egoizm, kiedy kogoś krzywdzimy dla własnego dobra np. podkładamy tzw. świnię w pracy itd.
Ktoś kto nie jest wcale egoistą ulega presji otoczenia, robi to co ono mu każe w stylu idź na takie studia, wyjdź za tego faceta, sprzątaj po pracy zmęczona, kiedy on siedzi przez tv. Na co to jest recepta? Na zmarnowanie życia dla zachcianek innych ludzi i życie po ich dyktando.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
6 września 2020 o 12:48
@Olga887 OK, rozumiem użycie takiego wyrażenia bo w ciągu ostatnich może 150 lat psychologowie odkryli że ludzie jednak naturalnie nie dbają o siebie zbyt dobrze i zamiast tego poddają się presjom społecznym, własnemu neurotyzmowi, potrzebie akceptacji i niejasnym normom i wzorcom zachowań zbudowanym w dzieciństwie. Więc dbanie o siebie okazuje się nie być takie oczywiste. Wychodzi też na to, że stary Chrześcijański ideał pełnego poświęcenia nie działa za dobrze bo ludzie są gorszymi rodzicami czy partnerami kiedy ich całe życie to sprzątanie po innych, głęboka frustracja i brak samorozwoju. Dzieci, żona czy mąż będą zdrowsi i szczęśliwsi z kimś zdrowym i szczęśliwym - ale kto nadal o nich dba.
Tyle że raczej dalej nie nazywamy tego "dobrym egoizmem" tak jak zrównoważonej diety nie nazywamy "zdrowym obżarstwem" i specjalnie wymyśliliśmy słowo "asertywność" bo nazywanie kogoś "konstruktywnym dupkiem" brzmi głupio.
Problem z "dobrym egoizmem" polega na tym, że opuszczamy psychologię i strategie życiowe i wchodzimy na terytorium Ayn Rand i opinie polityczne / socjologiczne (że egoizm jest dobry dla społeczeństwa).
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
6 września 2020 o 13:12
Egoizm z definicji jest przesadnym dbaniem o własny interes, tak jak np tchórzostwo jest przesadnym dbaniem o własne bezpieczeństwo a skąpstwo jest przesadnym dbaniem o oszczędzanie. Przesada może polegać na tym że zbyt łatwo poświęcamy dobro innych albo zbyt dużo energii wkładamy w to żeby nam i tylko nam było dobrze. Nie ma prostego słowa na "zdrowy egoizm" bo dbanie o siebie i ochrona własnego dobra w granicach rozsądku i przyzwoitości to po prostu domyślne, oczekiwane zachowanie dla każdego - tak samo nie ma prostego słowa na bycie średnio ostrożnym albo średnio oszczędnym - tylko negatywne określenia w przypadku przegięcia.
@Albiorix - gdyby czepiać się definicji czysto słownikowych, to prawda. Ale ja uważam,że istnieje zdrowy egoizm polegający na umiejętności myślenia o sobie dla ochrony własnego dobra i zły egoizm, kiedy kogoś krzywdzimy dla własnego dobra np. podkładamy tzw. świnię w pracy itd.
Ktoś kto nie jest wcale egoistą ulega presji otoczenia, robi to co ono mu każe w stylu idź na takie studia, wyjdź za tego faceta, sprzątaj po pracy zmęczona, kiedy on siedzi przez tv. Na co to jest recepta? Na zmarnowanie życia dla zachcianek innych ludzi i życie po ich dyktando.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 września 2020 o 12:48
@Olga887 OK, rozumiem użycie takiego wyrażenia bo w ciągu ostatnich może 150 lat psychologowie odkryli że ludzie jednak naturalnie nie dbają o siebie zbyt dobrze i zamiast tego poddają się presjom społecznym, własnemu neurotyzmowi, potrzebie akceptacji i niejasnym normom i wzorcom zachowań zbudowanym w dzieciństwie. Więc dbanie o siebie okazuje się nie być takie oczywiste. Wychodzi też na to, że stary Chrześcijański ideał pełnego poświęcenia nie działa za dobrze bo ludzie są gorszymi rodzicami czy partnerami kiedy ich całe życie to sprzątanie po innych, głęboka frustracja i brak samorozwoju. Dzieci, żona czy mąż będą zdrowsi i szczęśliwsi z kimś zdrowym i szczęśliwym - ale kto nadal o nich dba.
Tyle że raczej dalej nie nazywamy tego "dobrym egoizmem" tak jak zrównoważonej diety nie nazywamy "zdrowym obżarstwem" i specjalnie wymyśliliśmy słowo "asertywność" bo nazywanie kogoś "konstruktywnym dupkiem" brzmi głupio.
Problem z "dobrym egoizmem" polega na tym, że opuszczamy psychologię i strategie życiowe i wchodzimy na terytorium Ayn Rand i opinie polityczne / socjologiczne (że egoizm jest dobry dla społeczeństwa).
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 września 2020 o 13:12
@Albiorix
Wpisz sobie w wyszukiwarce "zdrowy egoizm" i "zdrowe obżarstwo" i zobaczysz wyniki tego co się w kulturze urtarło.
@Olga887 OK, ludzie używają tego sformułowania. Uhh, niech im będzie, idę walczyć o czystość zakresów znaczeniowych gdzie indziej :)