Tu się zgodzę, że to jest chore i sam kilka razy miałem podobne przypadki gdzie zadanie dobrze policzone ale nauczyciel się czepiał, że inną metodą. Ale akurat przy powyższej metodzie to na jest błędne liczenie i to, że wyszedł prawidłowy wynik jest przypadkiem bo jeśli zamienimy 4 na 5 to ze wzoru wyjdzie 8 a w rzeczywistości 16
Wszyscy wiedza,że zła metoda, a mi dzieciak na studiach chciał skracać "0" w takim działaniu (oczywiście 0 w dodawaniu z 0 przy dzieleniu) - (120+10)*5/20
Natomiast tak, pamiętam jak mnie ojciec nauczył jakiegoś skróconego wzoru z wielomianów (schemat Hornera czy coś takiego) i dostałam 1, bo nauczycielka go nie znała. Afera u dyrektora była i 5, ale potem mnie strasznie pytała..
Najlepsze jest to, że to się sprawdza dla każdej pary kolejnych liczb. Jeśli zamiast 4 i 3 weźmiemy 5 i 4 - dalej się zgadza. Jeśli weźmiemy 6 i 5 - tak samo. 7 i 6 - bez problemu. :-)
Tak to zazwyczaj wygląda. O ile na polskim jest miejsce na dowolne opinie i interpretacje, to w matematyce już nie. Czasem można zrobić innym sposobem, ale w tym przypadku to przypadek, że jest dobry wynik. Też parę razy miałam przypadki typu "niby tak, ale nie moją metodą". Np. na próbnych maturach większość nie wiedziała jak się zabrać za jedno z zadań zamkniętych, więc podstawialiśmy rozwiązania. Po rozpisaniu zadania na prawie całą stronę wyszło. Niby dobrze, ale "nie bo to powinno się zrobić w pięciu linijkach".
Wynik jest poprawny, reguła również, ale doszedł do niej w absurdalny i błędny sposób. Gdyby napisał:
(x+1)^2 - x^2 = x^2 + 2x + 1 - x^2 = 2x + 1 = (x+1) + x
To miałby rację. Natomiast
(x - y)^(2/2) = (x-y)^1 = x-y w tym przypadku 1.
Dlatego dla drugiej, trzeciej i czwartej linijki zachodzi równość, ale są one różne od pierwszej.
W matematyce wolno korzystać z udowodnionych reguł, a on nie przedstawił żadnego dowodu.
Bo ten sposób zadziała dla określonych przypadków, a chodzi o to żeby później, jak zrobi się trudniej i pojawią się bardziej skomplikowane działania, ta osoba nie miała problemów. Do tego nie jestem pewna jak wygląda sprawa ze wzorami skróconego mnożenia, ale z tego co wiem to już nie dzieci, a bardziej nastolatki. Nawet jeżeli chodzi o samo potęgowanie. To już nie jest pierwsza klasa podstawówki. Tym bardziej, że tu wystarczyło zastosować tabliczkę mnożenia. Coś czego uczy się w klasach 1-3. Więcej działanie niż jest to warte, a potem zdziwienie, że coś gdzieś nie pykło i wynik wyszedł zły.
Nie sztuką jest rozwiązać problem na skalę lokalną, sztuką jest rozwiązanie go na skalę globalną bądź jak kto woli uniwersalną. Kłania się algorytm zachłanny wraz z siłowym.
Tu się zgodzę, że to jest chore i sam kilka razy miałem podobne przypadki gdzie zadanie dobrze policzone ale nauczyciel się czepiał, że inną metodą. Ale akurat przy powyższej metodzie to na jest błędne liczenie i to, że wyszedł prawidłowy wynik jest przypadkiem bo jeśli zamienimy 4 na 5 to ze wzoru wyjdzie 8 a w rzeczywistości 16
@Siwy121 Nie do końca przypadek, taka reguła istnieje, ale doszedł do niej w błędny i absurdalny sposób. W moim komentarzu rzecz jest wyjaśniona.
@marcinms24
Dzięki nigdy o takiej metodzie nawet nie słyszałem, ach ta technologia i kalkulatory rozleniwiają ludzi :)
Prawidłowy wynik to zbieg okoliczności. Liczba ujemna podniesiona do potęgi nieparzystej nie zmienia znaku.
Poza tym wzór na różnice kwadratów jest znany od tysięcy lat i tutaj trzeba go zastosować.
@exanime serio trzeba tu zastosować ten wzór? Nie da się po prostu podnieść dwóch liczb ;)
Wszyscy wiedza,że zła metoda, a mi dzieciak na studiach chciał skracać "0" w takim działaniu (oczywiście 0 w dodawaniu z 0 przy dzieleniu) - (120+10)*5/20
Natomiast tak, pamiętam jak mnie ojciec nauczył jakiegoś skróconego wzoru z wielomianów (schemat Hornera czy coś takiego) i dostałam 1, bo nauczycielka go nie znała. Afera u dyrektora była i 5, ale potem mnie strasznie pytała..
@KittyBio schemat Hornera to jest sposób dzielenia wielomianów. Ułatwia znaleźć miejsca zerowe i sprowadzić wielomian do postaci iloczynowej.
Ja tak patrzę i sprawdzam dla różnicy kolejnych liczb i to działa! Sprawdźcie (5-4)^2, (6-5)^2, (8-7)^2 itd...
(x+1)² - x
x²+2x+1 - x²
2x+1
x+1+x
(x+1) + x
@jagyr44 Zajrzyj na mój komentarz. Tam jest wytłumaczone, dlaczego że taka reguła działa i dlaczego, ale on jej nie udowodnił.
Najlepsze jest to, że to się sprawdza dla każdej pary kolejnych liczb. Jeśli zamiast 4 i 3 weźmiemy 5 i 4 - dalej się zgadza. Jeśli weźmiemy 6 i 5 - tak samo. 7 i 6 - bez problemu. :-)
Tak to zazwyczaj wygląda. O ile na polskim jest miejsce na dowolne opinie i interpretacje, to w matematyce już nie. Czasem można zrobić innym sposobem, ale w tym przypadku to przypadek, że jest dobry wynik. Też parę razy miałam przypadki typu "niby tak, ale nie moją metodą". Np. na próbnych maturach większość nie wiedziała jak się zabrać za jedno z zadań zamkniętych, więc podstawialiśmy rozwiązania. Po rozpisaniu zadania na prawie całą stronę wyszło. Niby dobrze, ale "nie bo to powinno się zrobić w pięciu linijkach".
Wynik jest poprawny, reguła również, ale doszedł do niej w absurdalny i błędny sposób. Gdyby napisał:
(x+1)^2 - x^2 = x^2 + 2x + 1 - x^2 = 2x + 1 = (x+1) + x
To miałby rację. Natomiast
(x - y)^(2/2) = (x-y)^1 = x-y w tym przypadku 1.
Dlatego dla drugiej, trzeciej i czwartej linijki zachodzi równość, ale są one różne od pierwszej.
W matematyce wolno korzystać z udowodnionych reguł, a on nie przedstawił żadnego dowodu.
Bo ten sposób zadziała dla określonych przypadków, a chodzi o to żeby później, jak zrobi się trudniej i pojawią się bardziej skomplikowane działania, ta osoba nie miała problemów. Do tego nie jestem pewna jak wygląda sprawa ze wzorami skróconego mnożenia, ale z tego co wiem to już nie dzieci, a bardziej nastolatki. Nawet jeżeli chodzi o samo potęgowanie. To już nie jest pierwsza klasa podstawówki. Tym bardziej, że tu wystarczyło zastosować tabliczkę mnożenia. Coś czego uczy się w klasach 1-3. Więcej działanie niż jest to warte, a potem zdziwienie, że coś gdzieś nie pykło i wynik wyszedł zły.
I kolejny obrazek prosto z 9gag.
https://9gag.com/gag/awBWzeW?ref=android
Nie sztuką jest rozwiązać problem na skalę lokalną, sztuką jest rozwiązanie go na skalę globalną bądź jak kto woli uniwersalną. Kłania się algorytm zachłanny wraz z siłowym.