"Bycie smutnym jest w porządku"
???
Choć, będziemy smutni razem i spróbujmy do twojego smutku przekonać innych!
*
Bycie smutnym się zdarza i jest efektem przykrej sytuacji. Jeśli można poprawić sytuację aby nie było powodów do bycia smutnym to właśnie to trzeba zrobić a nie przekonywać, że bycie grubym, piegowatym, chorym, wrednym jest w porządku. Bo to oszustwo lub manipulacja a nie rozwiązanie problemu.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
25 lipca 2021 o 20:56
@koszmarek66 Moja mama na przykład mówiła "Znowu się mażesz, weź przestań", a mnie serce pękało, bo nie tylko stała się jakaś tragedia (z dziecięcego punktu widzenia, ale to był mój jedyny punkt widzenia), ale na dodatek własna mama mnie odrzuca, zamiast pocieszyć. Wmawianie komuś, że nic się nie stało i nie powinien czuć tego co czuje, nie jest dobre. Wystarczy powiedzieć: widzę, że jesteś smutny co jest grane? A potem znaleźć rozwiązanie razem. Ale najpierw trzeba zaakceptować, że coś jest nie tak. Bo jeśli wszystko jest w porządku, to nie ma czego naprawiać.
@koszmarek66 Ale bycie smutnym JEST w porządku. Jeśli jesteś smutny z powodu śmierci bliskiego, to bądź smutny. Jeśli mi smutno, że nie dostałam awansu/premi mimo starań ze wszystkich sił, ma prawo mi być smutno. Smutek to uczucie. Smutek nie wyklucza, znalezienie rozwiązania. Mozna jednocześnie szukać rozwiązania i być smutnym. Nie trzeba szukać rozwiązania i się uśmiechać.
Przykład: Zepsujesz telefon. Jesteś smutny i naprawiasz go/kupujesz nowy czy z uśmiechem na ustach robisz to samo udając, że cieszy Cię ta sytuacja? Twój przyjaciel zachorował. Pozwalasz mu się wygadać przy piwie i słuchasz ile to wydał na lekarzy i jakie sa terminy i do ilu przychodni by nie dzwonił, czy mówisz "Bądż wesoły! PO co sie smucić! Znajdź więcej sytuacji będąc wesołym, nie smutnym.'.
@Livanir Smutek dla duszy jest tym co ból dla ciała. To nic innego jak sygnał dla mózgu, że coś poszło nie tak. Nie piszę, że smutek czy ból jest niepotrzebny. Jest bardzo potrzebny ale, tak jak piszesz, jako bodziec do poprawy sytuacji. Do tego aby sprawić, żeby nie było smutno albo żeby nie bolało.
Smutek to w zasadzie wredny szantaż ze strony organizmu: "sprawiam ci dyskomfort abyś coś z tym zrobił". Ten stan nie powinien trwać. Dlatego bycie smutnym nie jest w porządku.
Zepsułem telefon? Jaka duchowa nagroda jeśli go naprawię!
Umarł ktoś bliski? Płacz 7 lat? Nie! Na tych schodach są lepsze pomysły.
@koszmarek66 Bycie smutnym jest w porządku. Gdyby nie było, piętnowalibyśmy to i na siłe starali uniknąć. Ból też jest w porządku. Nie w porządku moze być to, co robimy z danym dyskomfortem. W porządku jest gdy boli mnie biodro i ide do ortopedy, w porządku gdy biorę przeciwbólowe by dokończyć pracę. Nie w porządku jest z tym nic nie robić i kazać innym skakać dookoła na L4. W porządku jak ze smutkiem i łzami w oczach sprzątamy ulubiony kubek, w porządku nie jest,, gdy rzucamy się na łóżko i ryczymy tydzień psując innym humor dając im burę, ze sie uśmiechają.
Smutek jest w porządku. Jak dominuje naszym życiem, nie jest w porządku. Tak jak każda inna emocja. Bycie zawsze wesołym też nie jest zdrowe. W psychologii nazywa się to mania i może wprowadzić w duże kłopoty.
@Livanir Smutek jest przydatny a nie w porządku. Tak samo jak uczymy się na błędach. Co nie znaczy, że błędy są w porządku.
Przyjemne i nieprzyjemne doznania zostały wykształcone w toku ewolucji. Są jednymi z najprymitywniejszych. Oznaczają w uproszczeniu dwie sytuacje: 1) jest niedobrze - ratuj się, szukaj jedzenia, partnera do seksu 2) jest dobrze - korzystaj z sytuacji czyli jedz, pij, rozmnażaj się.
"Bycie smutnym jest w porządku" jest taką samą niebezpieczną manipulacją jak "Bycie grubym jest w porządku".
Jak już napisałam, bycie smutnym nie jest w porządku, bywanie jest w porządku. Co jest nie w porządku, jesli ktoś sie chwilowo zaniedba, będzie miał 10 kg za dużo, a potem się weźmie za siebie? Skoro nic w tym złego, nie piętnujemy, to dlaczego miało by być nie w porządku? Porównałabym to do popełnienia błędu.
Naciskam na to, bo "nie w porządku" oznacza coś złego, czego należy unikać, co należy tępić/napiętnować społecznie np. nie w porządku jest zdrada czy kradzież. Błąd który rozumiemy, otyłość z której pragniemy wyjść, smutek który nie trwa wiecznie są w porządku.
Ewolucja poza tymi dwoma rzeczami wykształciła wiele innych rzeczy. Moim zdaniem to zbytnie uproszczenie. Gdyby tak było, ludzie smutni/ze złamanym sercem nie słuchaliby smutnych piosenek.
Wydaje mi sie, że nasze nieporozumienie jest na płaszczyźnie skali i czasu: Ja uważam smutek za stan przejściowy- jak gdy uderzysz się w łokieć- no po prostu trzeba przeżyć i isć dalej(krótko i mija samo po chwili). Dla Ciebie smutek to jak złamana noga- trzeba naprawić, bo jak będzie się tylko czekać, to będzie gorzej(długotrwałe i tzreba naprawić inaczej bedzie gorzej). W Twoim wypadku zdecydowanie bardziej brzmi na depresje czy chociaż chandrę.
"Bycie smutnym jest w porządku"
???
Choć, będziemy smutni razem i spróbujmy do twojego smutku przekonać innych!
*
Bycie smutnym się zdarza i jest efektem przykrej sytuacji. Jeśli można poprawić sytuację aby nie było powodów do bycia smutnym to właśnie to trzeba zrobić a nie przekonywać, że bycie grubym, piegowatym, chorym, wrednym jest w porządku. Bo to oszustwo lub manipulacja a nie rozwiązanie problemu.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 25 lipca 2021 o 20:56
@koszmarek66 Moja mama na przykład mówiła "Znowu się mażesz, weź przestań", a mnie serce pękało, bo nie tylko stała się jakaś tragedia (z dziecięcego punktu widzenia, ale to był mój jedyny punkt widzenia), ale na dodatek własna mama mnie odrzuca, zamiast pocieszyć. Wmawianie komuś, że nic się nie stało i nie powinien czuć tego co czuje, nie jest dobre. Wystarczy powiedzieć: widzę, że jesteś smutny co jest grane? A potem znaleźć rozwiązanie razem. Ale najpierw trzeba zaakceptować, że coś jest nie tak. Bo jeśli wszystko jest w porządku, to nie ma czego naprawiać.
@koszmarek66 Ale bycie smutnym JEST w porządku. Jeśli jesteś smutny z powodu śmierci bliskiego, to bądź smutny. Jeśli mi smutno, że nie dostałam awansu/premi mimo starań ze wszystkich sił, ma prawo mi być smutno. Smutek to uczucie. Smutek nie wyklucza, znalezienie rozwiązania. Mozna jednocześnie szukać rozwiązania i być smutnym. Nie trzeba szukać rozwiązania i się uśmiechać.
Przykład: Zepsujesz telefon. Jesteś smutny i naprawiasz go/kupujesz nowy czy z uśmiechem na ustach robisz to samo udając, że cieszy Cię ta sytuacja? Twój przyjaciel zachorował. Pozwalasz mu się wygadać przy piwie i słuchasz ile to wydał na lekarzy i jakie sa terminy i do ilu przychodni by nie dzwonił, czy mówisz "Bądż wesoły! PO co sie smucić! Znajdź więcej sytuacji będąc wesołym, nie smutnym.'.
@Livanir Smutek dla duszy jest tym co ból dla ciała. To nic innego jak sygnał dla mózgu, że coś poszło nie tak. Nie piszę, że smutek czy ból jest niepotrzebny. Jest bardzo potrzebny ale, tak jak piszesz, jako bodziec do poprawy sytuacji. Do tego aby sprawić, żeby nie było smutno albo żeby nie bolało.
Smutek to w zasadzie wredny szantaż ze strony organizmu: "sprawiam ci dyskomfort abyś coś z tym zrobił". Ten stan nie powinien trwać. Dlatego bycie smutnym nie jest w porządku.
Zepsułem telefon? Jaka duchowa nagroda jeśli go naprawię!
Umarł ktoś bliski? Płacz 7 lat? Nie! Na tych schodach są lepsze pomysły.
@koszmarek66 Bycie smutnym jest w porządku. Gdyby nie było, piętnowalibyśmy to i na siłe starali uniknąć. Ból też jest w porządku. Nie w porządku moze być to, co robimy z danym dyskomfortem. W porządku jest gdy boli mnie biodro i ide do ortopedy, w porządku gdy biorę przeciwbólowe by dokończyć pracę. Nie w porządku jest z tym nic nie robić i kazać innym skakać dookoła na L4. W porządku jak ze smutkiem i łzami w oczach sprzątamy ulubiony kubek, w porządku nie jest,, gdy rzucamy się na łóżko i ryczymy tydzień psując innym humor dając im burę, ze sie uśmiechają.
Smutek jest w porządku. Jak dominuje naszym życiem, nie jest w porządku. Tak jak każda inna emocja. Bycie zawsze wesołym też nie jest zdrowe. W psychologii nazywa się to mania i może wprowadzić w duże kłopoty.
@Livanir Smutek jest przydatny a nie w porządku. Tak samo jak uczymy się na błędach. Co nie znaczy, że błędy są w porządku.
Przyjemne i nieprzyjemne doznania zostały wykształcone w toku ewolucji. Są jednymi z najprymitywniejszych. Oznaczają w uproszczeniu dwie sytuacje: 1) jest niedobrze - ratuj się, szukaj jedzenia, partnera do seksu 2) jest dobrze - korzystaj z sytuacji czyli jedz, pij, rozmnażaj się.
"Bycie smutnym jest w porządku" jest taką samą niebezpieczną manipulacją jak "Bycie grubym jest w porządku".
@koszmarek66 Popełniać błędy też jest w porządku.
Jak już napisałam, bycie smutnym nie jest w porządku, bywanie jest w porządku. Co jest nie w porządku, jesli ktoś sie chwilowo zaniedba, będzie miał 10 kg za dużo, a potem się weźmie za siebie? Skoro nic w tym złego, nie piętnujemy, to dlaczego miało by być nie w porządku? Porównałabym to do popełnienia błędu.
Naciskam na to, bo "nie w porządku" oznacza coś złego, czego należy unikać, co należy tępić/napiętnować społecznie np. nie w porządku jest zdrada czy kradzież. Błąd który rozumiemy, otyłość z której pragniemy wyjść, smutek który nie trwa wiecznie są w porządku.
Ewolucja poza tymi dwoma rzeczami wykształciła wiele innych rzeczy. Moim zdaniem to zbytnie uproszczenie. Gdyby tak było, ludzie smutni/ze złamanym sercem nie słuchaliby smutnych piosenek.
Wydaje mi sie, że nasze nieporozumienie jest na płaszczyźnie skali i czasu: Ja uważam smutek za stan przejściowy- jak gdy uderzysz się w łokieć- no po prostu trzeba przeżyć i isć dalej(krótko i mija samo po chwili). Dla Ciebie smutek to jak złamana noga- trzeba naprawić, bo jak będzie się tylko czekać, to będzie gorzej(długotrwałe i tzreba naprawić inaczej bedzie gorzej). W Twoim wypadku zdecydowanie bardziej brzmi na depresje czy chociaż chandrę.
Tak, zwłaszcza jak dziecko się drze bo chce. Tu, teraz i natychmiast. A jak nie, to da w mordę mamusi. Zupełnie jak tatuś.
Zamias?
Tylko niektorzy placzą z byle powodu, bo np obejrzeli kolejny odcinek swojej telenoweli o nieszczesliwej milosci. Demot debilny jak jego autor.
A to wszystko dlatego, że rozumiem, jak trudny jest kryzys wieku średniego, synu. Kiedyś się ogarniesz.