Dzieci i ich wyobraźnia sprawiają czasami, że można się poczuć jak w horrorze (13 obrazków)
4-letnia córka wyglądała przez okno. Nagle spytała: „Dokąd idą ci wszyscy ludzie?”. Odwróciłam się, żeby spojrzeć, o czym mówiła. Wskazywała na pusty cmentarz
4-latek: „Lubię myć zęby” Ja: „To dobrze” 4-latek: „Od tego robią się ostrzejsze” Ja: *biorę krok w tył*
W zeszłym roku złamałem nogę i mój bratanek przyszedł mnie odwiedzić. Został na noc. Po 22:00 wszedł do mojego pokoju z nożem w ręce. Spojrzał na mnie (oglądałem wtedy telewizję) i powiedział: „O, nie śpisz. Przyjdę później”. Nie przyszedł, ale tamtej nocy nie zmrużyłem oka
Zapytałam córkę, co trzyma w pudełku. „Śmierci! — odpowiedziała — Śmierci”. Wiem, że chciała powiedzieć „śmieci”, ale to zabrzmiało nieco mrocznie
Gdy mój najstarszy syn miał jakieś 3 lata, pewnego wieczoru powiedział mi: „Mamo, ciebie lubię bardziej niż tę drugą mamę”. Ja: „Jaką drugą mamę?”. On: „Nie widzisz jej, ale ona przykrywa mnie kołdrą, jak ty to zrobisz i już sobie pójdziesz”
Spałam, gdy nagle poczułam, że ktoś stoi przy łóżku. Powoli otworzyłam oczy i zobaczyłam swojego 5-letniego synka stojącego tuż obok. Ja: „Czemu nie śpisz?” On: „Idą po nas” Ja: „Co?” A on wrócił do swojego pokoju i poszedł spać. Mniej więcej w tym samym czasie odkryliśmy, że lunatykuje
Najstarszy syn często mi opowiadał, że gdy nie mógł zasnąć, przychodził do niego starszy pan, siadał przy nim i opowiadał mu o krowach, traktorach itd. Jakiś czas później przeglądaliśmy zdjęcia, a podekscytowany syn wskazał na pana, który opowiadał mu historie do snu. To był mój dziadek, który zmarł, gdy miałam 18 lat. Miał gospodarstwo i hodował krowy
od
opolko
To obejrzyjcie sobie horror "sinister" dopiero się zrobi creepy po przeczytaniu tych wpisów XD.
@rafik54321 oj tam "sinister", obejrzyj "stuck stepsister"! To dopiero groza!
@Zik generalnie nie lubię horrorów. Ten jeden obejrzałem z uprzejmości haha.
Kilka lat temu z mężem adoptowaliśmy kilkumiesięcznego chłopca. Jak miał trzy lata to wyszedł sam z domu przed drzwi. Dopadłam do niego jak zbliżał się do furtki i zapytałam co robi i dokąd idzie (i jak do cholery otworzył drzwi). A on spojrzał na mnie tak dziwnie i powiedział, że rozmawiał z jakimś panem i prosił by wyszedł.
Co myśli każdy normalny człowiek: albo obcy, albo pedofil, bo nikt normalny nie rozmawia z trzylatkiem, a już na pewno nie prosi by wyszedł.
Od tego czasu upewnialiśmy się po dwa razy, że drzwi zamknięte, aby nie wyszedł, a on zawsze wychodził - bo rozmawiał z panem,
Wtedy już spanikowaliśmy. Zamontowaliśmy kamery, zmieniliśmy zamki i drzwi. A dzieciakowi się pogarszało - ciągle opowiadał jak rozmawiał z jakimś starszym panem, który mieszkał w tym domu kiedyś (poprzedni właściciel się powiesił) i opowiadał bajki, które mu starszy pan powiedział.
Zabraliśmy dzieciaka do psychologa, psycholog stwierdził że to objaw traumy i często pojawia się u adoptowanych dzieci. No ok, ale nie kilkumiesięcznych i oddanych do adopcji. No to pani psycholog stwierdziła, że to PTSD i hui.
Dla dobra dzieciaka się przeprowadziliśmy i krótko po przeprowadzce i przyjściu na świat jego brata problem ustał. Do teraz mam nadzieję, że to był tylko sposób na dodatkowe zwrócenie uwagi, bo był zazdrosny o to, że nie będzie już długo jedynakiem.
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 29 czerwca 2022 o 14:58
@FleurDeLys
Albo małe dzieci widzą więcej.
@Jacek83218 pozostanę mimo wszystko przy teorii, że to nic innego jak szukanie dodatkowej uwagi.
Bo spotkałam się już z czymś takim kilka lat wcześniej i jeszcze zacznę podejrzewać, że to ja mam coś "przyczepione" od lat.
@FleurDeLys
Z jednej strony nie wierzę w duchy, ale z drugiej niektóre z tego typu historii są dość zagadkowe że czasem ciężko uwierzyć żeby dziecko było w stanie coś takiego wymyślić i to nawet po oglądaniu telewizyjnej papki. W Twojej historii też jest to ciekawe i nawet trzyma się kupy. Ktoś/coś chciało żebyście opuścili dom. Słyszałem sporo dziwnych historii, wystarczająco żeby pomimo mojego sceptycyzmu czasem zastanawiać się nad tym co dzieje się z naszą energią po śmierci.
@Jacek83218 ja z podobnymi dziwnymi zjawiskami spotkałam się jak byłam na wymianie międzynarodowej.
W chwili, jak moja przyjaciółka zeszła do piwnicy i słychać było jej głos w "dziwnym języku" to poszłam zobaczyć co robi.
A ona była w szoku, że jest w innym miejscu niż chwilę temu, zapytałam w jakim języku mówiła i do kogo co mówiła. Też opowiedziała o starszym człowieku, który ją o coś zapytał. Tylko nie wiedziała, że porozumiewała się w języku, którego nie znała.
Druga z kolei czuła w tym domu "zapach śmierci". Z początku byłam bardzo sceptyczna do takich zjawisk, ale zaczęłam się nieco przekonywać, jak wszyscy wyszli z domu i pojechali na wycieczkę, ja po ich odprowadzeniu wróciłam na 3 piętro domu, po czym usłyszałam grupę głosów i wbieganie po schodach. Poszłam zobaczyć czemu się wrócili, a w domu było pusto, a dom był położony w takim miejscu, że do najbliższych sąsiadów trzeba było zejść z wysokiej góry, a do kolejnych z kolei iść bardzo pod górę.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 30 czerwca 2022 o 9:26
@FleurDeLys
Czyli faktycznie takie rzeczy mogą się dziać. Nie każdy je odczuje. To znaczy większość pozostanie na takie zjawiska obojętna.
@Jacek83218 Historii tego typu w tym domu na zagranicznej wymianie mam całą masę.
Począwszy od kroków na schodach i ich skrzypieniu, aż po dziwne głosy, napisy i rzeczy, które zmieniły swoje miejsce położenia.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 1 lipca 2022 o 8:58
@FleurDeLys Można przyjąć że na zagranicznej wymianie mieszkałaś w nawiedzonym domu. W takim razie.
@Jacek83218 bardzo watpie
@FleurDeLys
To co by to było? Opis brzmi jak klasyczna historia o domu gdzie manifestuje się dziwna energia. Sam też słyszałem takie opowieści. Nawet byłem w takim budynku, ale nic nie odczułem.
@Jacek83218 Nie wiem co to było. Podejrzewam, że zaczęło się od zwykłego omamu słuchowego jednej osoby i omamów drugiej, a potem poszły historie o duchach i wyobraźnia ruszyła u wszystkich, w tym u mnie.
Do teraz nie wiem z kim rozmawiała moja przyjaciółka (i mój syn) bo to dwa różne kraje, dwie różne osoby, dwa różne domy. Pamiętam jak były otwarte drzwi w domu na wymianie i przyjaciółka wyszła. Słyszałam z ogrodu jej głos, ale nie mówił ani po polsku, ani po angielsku, dlatego i ja dołączyłam do niej by zobaczyć o co chodzi. Ja nie widziałam nikogo, ale ona do teraz twierdzi, że tak. Być może to też był stres związany z przyjazdem, w dalszym ciągu jet lag i zmiana kraju.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 1 lipca 2022 o 21:08
Zaufajcie swoim dzieciom i zadawajcie w delikatny sposób pytania to się wiele dowiecie a nie wszystko od razu negujecie.
Najlepiej jest tłumaczyć w dziecinny sposób swoją ignorancję, przecież jesteście dorośli a dorośli najpierw zdobywają wiedzę a potem osadzają. Kultura negowania, to nie oznacza, że jesteś dorosły.