Aktorzy nie zawsze wyręczają się dublerami w filmach, w których grają Zobacz ile trudu kosztują ich te role (14 obrazków)
Jackie Chan — Zgadnij, kim jestem?
Fani starszych filmów akcji wiedzą, że Jackie Chan sam występuje we wszystkich scenach kaskaderskich. Jednym z najniebezpieczniejszych popisów był ślizg w dół z wieżowca, który oczywiście wykonał bez pomocy dublera
Harrison Ford — Poszukiwacze zaginionej Arki
Reżyser filmu Steven Spielberg pozwolił Harrisonowi Fordowi wystąpić w scenie z głazem bez korzystania z pomocy dublera wykonującego sceny kaskaderskie. Aktor musiał kilkukrotnie uciekać przed ponad 130-kilogramowym głazem. Miało to na celu uchwycenie twarzy Harrisona podczas tej sceny
Dennis Quaid — Pierwszy krok w kosmos
Przed rozpoczęciem zdjęć do filmu Dennis Quaid nie cierpiał latać samolotami. Jednak dla tej roli aktor nie tylko nauczył się latać, ale nawet uzyskał licencję pilota
Angelina Jolie — Gia
Aby w pełni uświadomić sobie samotność swojej postaci, Angelina Jolie zerwała kontakty ze swoimi przyjaciółmi, a nawet przestała rozmawiać ze swoim mężem
Mahershala Ali — Green Book
Aby wcielić się w prawdziwego pianistę jazzowego, aktor musiał w 3 miesiące nauczyć się gry na fortepianie. Pracował z filmowym kompozytorem i był bardzo pilnym uczniem
Channing Tatum — Ave, Cezar!
Mimo profesjonalnych umiejętności tanecznych, które Channing Tatum zaprezentował w filmach takich jak Step Up i Magic Mike, reżyserowie filmu, bracia Coen, wyznaczyli mu inne zadanie. Tatum musiał nauczyć się stepować w 3 miesiące, a zrobił to na potrzeby sceny, która trwała 6 minut
Przy czym Jackie Chan scenę zjazdu z wieżowca musiał wykonać dwukrotnie bo za pierwszym razem w połowie zjazdu skręcił sobie kostkę. W trakcie żadnej z prób nie korzystał nawet z lin zabezpieczających.
@yankers A to i tak nic w porównaniu do poświęcenia Angeliny.
@jonaszewski zapominasz do Danielu Dey-Lewis, on nie brał prysznica!
Dla mnie to już nie wczuwanie się w role, tylko trzeba być szajbusem, by uważać, że jak się nie wykąpie i będzie śmierdzieć, to zrozumie jak się żyło pod koniec XVII wieku. Czy właśnie dobrowolne niekontaktowanie się z rodziną przez krótki okres czasu, ma nauczyć, jak się żyje w prawdziwej samotności.
To nic z poświęcenie tysięcy widzów którzy muszą w kinach oglądać badziewie za SWOJE pieniądze...
Bez obaw. Miliony dolarów zapłaty zrekompensują im ten straszny trud.