Nowa technologia wyświetla specjalne hologramy, które pojawiają się na parkingu, gdy tylko ktoś zastawi miejsce. Po czymś takim już nigdy nie zaparkują w strefie dla niepełnosprawnych!
Jestem osobą niepełnosprawną, znam to uczucie gdy chcę zaparkować na swoim miejscu, a tu ktoś już stoi i nie posiada tej znanej, potrzebnej karty, staję więc paręnaście, czasem nawet więcej metrów dalej. Może nie jest akurat dla mnie to aż tak uciążliwe, mam endoprotezę nogi z przykurczem ścięgna A. (plus, a może minus, że muszę chodzić na obcasie min 10 cm-czasami nawet kilkanaście godzin dziennie, kobiety zrozumieją), więc boli mi często kolano, kręgosłup, wieczorem stopy, mam tachykardię. Najczęściej przechodzę obok i nic nie mówię (może to i źle, ale nie mogę się zbytnio denerwować). Zdarzało się, że zwracałam uwagę, ktoś przeprosił, Pan w SUV-ie huknął na mnie, że w dupie to ma, kolo w audi a6 zaśmiał się mi prosto w twarz. Smutno mi z tym jest, dlaczego na mnie krzyczą niektórzy, przecież nie mają racji? Nie mam zbyt wielu praw jako niepełnosprawna, rentę mi zabrano, pracy nie mam (choć szukam jej od dłuższego czasu), na lekarza czekam w kolejce jak wszyscy inni, w sklepie stoję tak jak wszyscy. Nie żebym chciała, może temu, że czuję się wtedy bardziej "normalna", ale jednak to jedno prawo chciałabym mieć, to jedno miejsce parkingowe, które mogłoby mi się należeć. Mam 3 letnią córkę, czasem chce, żebym wzięła ją na ręce do sklepu. Nie wezmę? Wezmę, nie powiem jej, że mnie noga boli, nie zrobię jej tego zawodu, ale jednak przejście tych kilkudziesięciu metrów czasem potrafi mi wycisnąć oddech z płuc. Milczę, nie chcę litościwych spojrzeń innych ludzi. Zawsze byłam twarda (przeżyłam piekło w życiu) i będę i nie przestanę, ale...tych parę metrów bliżej sklepu, urzędu itp to dla mnie jak kilometry mniej, jak mniej uderzeń serca na minutę. Może te hologramy nic nie zmienią, może Rosjanie ośmieszą swoich niepełnosprawnych, a może w końcu jednak coś zrozumieją...mam 29 lat, niepełnosprawna od 12 roku życia przez raka kości, wciąż czekam na to, żeby ludzie zrozumieli, jak wygląda nasze życie w bólu. Może się doczekam? Taa, wiecie zawsze tak ględzę i zawsze sytuacja ta sama, no cóż nadzieja matką głupich :)
@JanuszTorun Było pokazane, że kamerka weryfikuje czy dana osoba ma uprawnienia do parkowania poprzez sprawdzenie czy na szybę jest nakleja ikonka niepełnosprawności.
no.... ciekawe, widzę liczą na wysoki koszt na początku, a resztę zrobią tzw socjal media
Odpowiedzjak w star wars :o Jeszcze niedawno hologramy były tylko w filmach i książkach...
Odpowiedzzawalu można dostać :)
OdpowiedzJestem osobą niepełnosprawną, znam to uczucie gdy chcę zaparkować na swoim miejscu, a tu ktoś już stoi i nie posiada tej znanej, potrzebnej karty, staję więc paręnaście, czasem nawet więcej metrów dalej. Może nie jest akurat dla mnie to aż tak uciążliwe, mam endoprotezę nogi z przykurczem ścięgna A. (plus, a może minus, że muszę chodzić na obcasie min 10 cm-czasami nawet kilkanaście godzin dziennie, kobiety zrozumieją), więc boli mi często kolano, kręgosłup, wieczorem stopy, mam tachykardię. Najczęściej przechodzę obok i nic nie mówię (może to i źle, ale nie mogę się zbytnio denerwować). Zdarzało się, że zwracałam uwagę, ktoś przeprosił, Pan w SUV-ie huknął na mnie, że w dupie to ma, kolo w audi a6 zaśmiał się mi prosto w twarz. Smutno mi z tym jest, dlaczego na mnie krzyczą niektórzy, przecież nie mają racji? Nie mam zbyt wielu praw jako niepełnosprawna, rentę mi zabrano, pracy nie mam (choć szukam jej od dłuższego czasu), na lekarza czekam w kolejce jak wszyscy inni, w sklepie stoję tak jak wszyscy. Nie żebym chciała, może temu, że czuję się wtedy bardziej "normalna", ale jednak to jedno prawo chciałabym mieć, to jedno miejsce parkingowe, które mogłoby mi się należeć. Mam 3 letnią córkę, czasem chce, żebym wzięła ją na ręce do sklepu. Nie wezmę? Wezmę, nie powiem jej, że mnie noga boli, nie zrobię jej tego zawodu, ale jednak przejście tych kilkudziesięciu metrów czasem potrafi mi wycisnąć oddech z płuc. Milczę, nie chcę litościwych spojrzeń innych ludzi. Zawsze byłam twarda (przeżyłam piekło w życiu) i będę i nie przestanę, ale...tych parę metrów bliżej sklepu, urzędu itp to dla mnie jak kilometry mniej, jak mniej uderzeń serca na minutę. Może te hologramy nic nie zmienią, może Rosjanie ośmieszą swoich niepełnosprawnych, a może w końcu jednak coś zrozumieją...mam 29 lat, niepełnosprawna od 12 roku życia przez raka kości, wciąż czekam na to, żeby ludzie zrozumieli, jak wygląda nasze życie w bólu. Może się doczekam? Taa, wiecie zawsze tak ględzę i zawsze sytuacja ta sama, no cóż nadzieja matką głupich :)
OdpowiedzA jakby ktoś trzy lata temu o hologramach by powiedział to hyśmy go wyśmiali ;)
Odpowiedz@JanuszTorun Było pokazane, że kamerka weryfikuje czy dana osoba ma uprawnienia do parkowania poprzez sprawdzenie czy na szybę jest nakleja ikonka niepełnosprawności.
I tak nikt nie zauważy
OdpowiedzZaj**ste, szacun dla twórców.
Odpowiedz