@Zibioff no i w tym rzecz. Wszystko jest kwestią planowania, można "zabetonować" swoje życie w wieku 20-30 lat i tylko tracić siłę oraz młodość i patrzeć jak nasze życie się degraduje. Można też planować swoje życie ze świadomością, że młodsi nie będziemy, ale możemy stać się mądrzejsi, bogatsi, zdobyć kolejne pasje, możemy być szczęśliwsi. Dlatego trzeba swoje życie planować w taki sposób, że "własną pracą" nadrobić (i przerosnąć) niedoskonałości wieku. Co prawda nie mówię tego z doświadczenia, ale taką mam filozofię i wynika to z obserwacji. Są na świecie ludzie, którzy w wieku 90 lat uprawiają sport, są też ludzie, którzy w wieku 45 lat kładą się łóżka i mówią "zaraz umrę". Są ludzie, którzy w wieku 70 lat zakładają firmy, są też ludzie, którzy w wieku 20 lat mówią "nic nie osiągnę".
Dlatego zawsze uważałem, że reżyseria jest lepsza.
Odpowiedz@Zibioff no i w tym rzecz. Wszystko jest kwestią planowania, można "zabetonować" swoje życie w wieku 20-30 lat i tylko tracić siłę oraz młodość i patrzeć jak nasze życie się degraduje. Można też planować swoje życie ze świadomością, że młodsi nie będziemy, ale możemy stać się mądrzejsi, bogatsi, zdobyć kolejne pasje, możemy być szczęśliwsi. Dlatego trzeba swoje życie planować w taki sposób, że "własną pracą" nadrobić (i przerosnąć) niedoskonałości wieku. Co prawda nie mówię tego z doświadczenia, ale taką mam filozofię i wynika to z obserwacji. Są na świecie ludzie, którzy w wieku 90 lat uprawiają sport, są też ludzie, którzy w wieku 45 lat kładą się łóżka i mówią "zaraz umrę". Są ludzie, którzy w wieku 70 lat zakładają firmy, są też ludzie, którzy w wieku 20 lat mówią "nic nie osiągnę".
Wychodzi na to, że jestem stara.
OdpowiedzNiektórzy młodzi też tak mają. Większość znajomych sparowana, a oni samotnie na ławce całe życie.
Odpowiedz