Kiedy w zawodach biorą udział konkurenci z różnych państw-miast, które chwilę wcześniej ze sobą walczyły na śmierć i życie, nie zawsze kończy się to dobrze. Na czas igrzysk oficjalnie zawieszano "konflikty", ale w 364 roku p.n.e. podczas zawodów zapaśniczych wybuchła... wojna między kibicami a żołnierzami
Podobnie jak w przypadku współczesnych sportowców, w starożytności atleci trenowali przez cały rok w specjalnych obiektach sportowych, w których mogli płacić za szkolenie, trenerów, lekarzy, dietetyków czy fizjoterapeutów. Trenerzy starożytnych olimpijczyków sami zresztą byli na tyle sławni, że... tworzyli "podręczniki treningowe
Nic bardziej mylnego. Na sprzedaż żywności czy pamiątek z zawodów potrzebna była specjalna licencja. Zwycięzcy igrzysk z kolei otrzymywali statuy, posągi, na ich cześć bito monety, a ich wizerunki umieszczano na pamiątkowych wazach
Gdyby cofnąć się do starożytnych Aten, by obejrzeć tamtejsze igrzyska, możnaby się mocno zdziwić. Podczas igrzysk zbierało się kilkadziesiąt tysięcy osób, a wśród nich byli m.in. połykacze ognia, artyści, poeci, prostytutki i... ofiary składane w rytualnych obrzędach. I wszyscy byli wysmarowani oliwą. Zawody sportowe nie były główną osią igrzysk
Złoty medal jest marzeniem wielu sportowców, ale nie chodzi tu o pieniądze, które otrzymuje zwycięzca, a o "prestiż" złotego krążka. W rzeczywistości zdobywca złotego medalu raczej płacze na myśl o opłatach związanych z nagrodą. Dobrym przykładem są tu Stany Zjednoczone. Złoty medalista otrzymuje ok. 37 tys. dolarów, za które musi zapłacić podatek w wysokości 37%. Podatek musi również zapłacić za sam złoty medal. Przy czym większość zawodników nie otrzymuje żadnych funduszy, po wszystkim więc muszą wrócić do "normalnej11 pracy
Nie ma znaczenia, w którym wieku żyjesz: skandale, łapówki i pragnienie zwycięstwa towarzyszą nam od zawsze. Choć starożytni olimpijczycy przysięgali na Zeusa, że będą "grać fair, nie zawsze to robili. Politycy często przekupywali sportowców. W 67 roku w igrzyskach udział wziął cesarz Neron -wystąpił w wyścigu czterokonnych rydwanów z rydwanem z dziesięcioma końmi, a kiedy wypadł z rydwanu i nie ukończył wyścigu, przekupił sędziów i otrzymał główną nagrodę
Czerwony pierścień symbolizuje Amerykę Północne i Południowa, czarny - Afrykę, żółty -Azję, niebieski - Europę, a zielony - Australię i Oceanię. Ta legenda jest trochę... rasistowska. W rzeczywistości kolory kół (zaprojektowane przez Pierre'a de Coubertina) nawiązują do pięciu najpopularniejszych kolorów pojawiających się na flagach państw, a pięć kół w istocie symbolizuje pięć kontynentów
O historii tej tradycji nie mówi się za często i w sumie nie ma w tym nic dziwnego. Sztafeta ze zniczem nie ma nic wspólnego ze starożytnymi igrzyskami - pomysł ten zaproponował... Adolf Hitler przed igrzyskami w Berlinie w 1936 roku. Pierwotny zamysł był raczej propagandowy, ale idea przetrwała do dziś
Do połowy XX wieku olimpijczycy nie mogli być profesjonalistami. Od zawodników wymagano, by byli amatorami, którzy nie zarabiają pieniędzy na swoich umiejętnościach. To miało zapobiec niezdrowej rywalizacji - i chciwości. Dziś faktycznie zawodnicy to w zdecydowanej większości profesjonalni sportowcy z całym profesjonalnym zapleczem, a w przypadku niektórych krajów trenowani od dzieciństwa z myślą o udziale w Igrzyskach
Ostatnie starożytne Igrzyska odbyły się w 393 roku. W 1612 roku w Anglii zorganizowano pierwsze amatorskie zawody - Cotswold Olimpick Games - nawiązujące do starożytnych igrzysk. Zawody te organizowane były z przerwami do 1852 roku. W 1894 roku zorganizowano kongres, na którym postanowiono wznowić ideę igrzysk. Pierre de Coubertin na pierwszego organizatora wybrał Ateny, a zawody odbyły się w dniach 6-15 kwietnia 1896 roku. W pierwszych nowożytnych igrzyskach udział wzięli przedstawiciele 14 państw
Owszem, powinni, ale w historii igrzysk nowożytnych wielokrotnie zdarzały się skandale z udziałem sędziów - szczególnie podczas letnich igrzysk w Rio w 2016 roku, kiedy afery dotyczyły sędziów w boksie. Podobnie rzecz się ma z sędziami w łyżwiarstwie figurowym. Co ciekawe, zespoły w zawodach gimnastycznych mogą wręczyć sędziom 300 dolarów, by zakwestionować ich wynik (po raz pierwszy, za drugim razem to już kwestia 500 dolarów, za trzecim -1000 dolarów). Jeśli rzeczywiście wystąpił jakiś "problem", zespół odzyskuje swoje pieniądze, a wynik jest zmieniany. Jeśli nie, pieniądze trafiają do Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej. To ma zapewnić, że nie będzie żadnych "niepoważnych roszczeń" wobec sędziów
Teoretycznie to zaszczyt i szansa nie tylko na budowę nowoczesnej infrastruktury sportowej, ale także na zaistnienie w mediach, a co za tym idzie, na wzrost popularności i przyciągnięcie turystów. Rzeczywistość jest jednak brutalna: miasta organizujące igrzyska zostają z ogromnymi długami, a insfastruktura w większości idzie na marne. Koszty utrzymania obiektów są często zbyt wysokie, więc te niszczeją nieużywane już po kilku miesiącach od zakończenia igrzysk. Wystarczy spojrzeć na to, co po letnich Igrzyskach Olimpijskich stało się w Brazylii czy Grecji
Dziś często wyobrażamy sobie, że igrzyska olimpijskie w starożytności były zawodami, w których niewolnicy walczyli na śmierć i życie. To pomyłka wynikająca z pomieszania walk gladiatorów, w rzeczywistości niewolnicy mieli zakaz brania udziału w igrzyskach. Najczęściej nagradzani olimpijczycy pochodzili z bogatych i wpływowych rodzin - oczywiście powodem były koszty treningu i wzięcia udziału w zawodach
W rzeczywistości złote medale są tylko pokryte złotem. Medal robiony jest ze srebra (93%) i miedzi (6%) i pokryty 6 gramami złota. Od 1912 roku to najefektywniejsza metoda pod względem kosztów (koszt produkcji złotego medali to ok. 494 dolary).
Jedynie mogę się czepić z punktem o ustawieniu na całe życie, nie wiem do końca jak to w innych państwach jest, ale w Polsce medaliści mają zapewnioną emeryturę olimpijską, więc trochę są ustawieni.
Odpowiedz@kot1986 @kot1986 To zależy co się rozumie pod terminem "ustawieni" - renta olimpijska w Polsce to ok. 2 600zł (2015r.) - niby coś, ale czy to dużo?
Za sam medal się nic nie dostaje od MKOl żadnych premii tylko bonusy od swojego państwa - wysokość zależy odwidzi misie rodzimego Komitetu Olimpijskiego. Ale dzięki medalowi na Igrzyskach można też łatwiej znaleźć sponsorów czy podpisać lepsze kontrakty sportowe/ brać więcej za występ itd. w zależności od sportu. Kasę zarobić na tym można, ale też trzeba podchodzić do tego z głową.