Wielu z nostalgią chce wspominać przeszłość. Gloryfikując swoją młodość, sentymentalizując nawet biedę, niedobory czy braki, przy polaryzacji ze współczesnością nawet kolosalne. Ale widząc ile ma do zaoferowania dzień dzisiejszy: rozwinięta technologia teleinformatyczna, medycyna, gdzie rekonwalescencja odbywa się bez bólu( np słynne zabiegi stomatologiczne) to "the past" nie da się gloryfikować. Jedyna przeszłość, gdzie mógłbym się umiejscowić to amerykańskie lata 80, bo to faktycznie był idylliczny czas dla młodości,a cały archetyp młodości: proste konsole, VHS, telewizja bijąca feeryczną paletą wyboru filmów, kreskówek pozwalała zbudować prawdziwą sielankę. Ale sto lat do tyłu? Ciężkie opary cierpkiego, nudnego życia. No chyba, że nadal USA w dużych miastach, gdzie Nowy jork tętnił życiem Jazzu, niczym w przekoloryzowanej ekranizacji "Wielki Gatsby"
@Symulakr oh, widzę, że kolega ambitnie podszedł do tematu. Ja skomentuję od siebie.
Prawdą jest, że dzisiaj sprzęt jest lepszy, możliwości większe, usługi ciekawsze, mimo różnych stanowisk gospodarczych wydaje mi się, że żyje się ciut lepiej...
Prawdą jest, że kiedyś medycyna była słabsza, zabiegi bardziej bolesne, komunikacja ograniczona, szkolnictwo technologicznie zacofane.
Ale...
Moim zdaniem o wiele gorsze dzisiaj są relacje międzyludzkie.
Wychowywałem się w dzielnicy, którą mieszkańcy sami budowali, więc wszyscy się znali. Można było mieć złą relację z sąsiadem, ale był pewien nieprzekraczalny szacunek. Mogłem zostawić na noc rower oparty o ogrodzenie i nikt go nie zabrał. Garaż mógł stać otwarty i nikt nie wszedł. Idąc do sklepu nie zamykało się drzwi. Gdy potrzebna była pomoc, byli ludzie z sąsiedztwa gotowi do solidarnej pomocy, bo wiedzieli, że gdy sami będą jej potrzebować, też mogą o nią poprosić.
W nowym tysiącleciu zbudowano obok nowe osiedle dla młodych i się skończyło - pojawiły się włamania, kradzieże, ludzie nieskorzy do pomocy, anonimowi, roszczeniowi, pretensjonalni. Moim zdaniem to dzisiaj stało już się powszechne, a opisane przeze mnie wcześniej cechy można odnaleźć już tylko u starszych ludzi.
Może się mylę, ale tak to wygląda w moich stronach.
Mamy duży rozwój, ale dużo tracimy.
Zmodyfikowano
4 razy
Ostatnia modyfikacja: 20 April 2020 2020 9:41
@Symulakr Sto lat temu ludzie nie cierpieli nudy. Nie możemy na nich patrzeć poprzez pryzmat naszych czasów. Cierpieli nudę, bo co? Nie mieli TV, video, DVD, komputerów...? Równie dobrze ludzie za 100 lat powiedza o nas: "Jak mogli żyć w tamtych czasach, tylko na jednej planecie, bez teleportacji w dowolne miejsce na planecie, bez lotów w kosmos, bez holodecków (Star Trek) itd. Każdy kto żyje w swoich czasach myśli, że osiągnął dużo. 100 lat temu pewnie patrzeli z politowaniem na tych sprzed 300 lat, że nie mieli kolei, parowców, automobilów, poruszali się konno albo przedpotopowymi wolnymi żaglowcami.
Wielu z nostalgią chce wspominać przeszłość. Gloryfikując swoją młodość, sentymentalizując nawet biedę, niedobory czy braki, przy polaryzacji ze współczesnością nawet kolosalne. Ale widząc ile ma do zaoferowania dzień dzisiejszy: rozwinięta technologia teleinformatyczna, medycyna, gdzie rekonwalescencja odbywa się bez bólu( np słynne zabiegi stomatologiczne) to "the past" nie da się gloryfikować. Jedyna przeszłość, gdzie mógłbym się umiejscowić to amerykańskie lata 80, bo to faktycznie był idylliczny czas dla młodości,a cały archetyp młodości: proste konsole, VHS, telewizja bijąca feeryczną paletą wyboru filmów, kreskówek pozwalała zbudować prawdziwą sielankę. Ale sto lat do tyłu? Ciężkie opary cierpkiego, nudnego życia. No chyba, że nadal USA w dużych miastach, gdzie Nowy jork tętnił życiem Jazzu, niczym w przekoloryzowanej ekranizacji "Wielki Gatsby"
Odpowiedz@Symulakr oh, widzę, że kolega ambitnie podszedł do tematu. Ja skomentuję od siebie.
Prawdą jest, że dzisiaj sprzęt jest lepszy, możliwości większe, usługi ciekawsze, mimo różnych stanowisk gospodarczych wydaje mi się, że żyje się ciut lepiej...
Prawdą jest, że kiedyś medycyna była słabsza, zabiegi bardziej bolesne, komunikacja ograniczona, szkolnictwo technologicznie zacofane.
Ale...
Moim zdaniem o wiele gorsze dzisiaj są relacje międzyludzkie.
Wychowywałem się w dzielnicy, którą mieszkańcy sami budowali, więc wszyscy się znali. Można było mieć złą relację z sąsiadem, ale był pewien nieprzekraczalny szacunek. Mogłem zostawić na noc rower oparty o ogrodzenie i nikt go nie zabrał. Garaż mógł stać otwarty i nikt nie wszedł. Idąc do sklepu nie zamykało się drzwi. Gdy potrzebna była pomoc, byli ludzie z sąsiedztwa gotowi do solidarnej pomocy, bo wiedzieli, że gdy sami będą jej potrzebować, też mogą o nią poprosić.
W nowym tysiącleciu zbudowano obok nowe osiedle dla młodych i się skończyło - pojawiły się włamania, kradzieże, ludzie nieskorzy do pomocy, anonimowi, roszczeniowi, pretensjonalni. Moim zdaniem to dzisiaj stało już się powszechne, a opisane przeze mnie wcześniej cechy można odnaleźć już tylko u starszych ludzi.
Może się mylę, ale tak to wygląda w moich stronach.
Mamy duży rozwój, ale dużo tracimy.
Zmodyfikowano 4 razy Ostatnia modyfikacja: 20 April 2020 2020 9:41
@Symulakr Sto lat temu ludzie nie cierpieli nudy. Nie możemy na nich patrzeć poprzez pryzmat naszych czasów. Cierpieli nudę, bo co? Nie mieli TV, video, DVD, komputerów...? Równie dobrze ludzie za 100 lat powiedza o nas: "Jak mogli żyć w tamtych czasach, tylko na jednej planecie, bez teleportacji w dowolne miejsce na planecie, bez lotów w kosmos, bez holodecków (Star Trek) itd. Każdy kto żyje w swoich czasach myśli, że osiągnął dużo. 100 lat temu pewnie patrzeli z politowaniem na tych sprzed 300 lat, że nie mieli kolei, parowców, automobilów, poruszali się konno albo przedpotopowymi wolnymi żaglowcami.
Dziś wygląda to tak: skąd oni to mają, dlaczego ja nie mam.
OdpowiedzPoducha na pupie mi można jeździć :D Do założenia gorsetu kobieta nie potrzebowała pomocy, były takie które ubierały się same, każdego dnia.
Odpowiedz10 lat buty czyścić. Masakra jakaś.
OdpowiedzMalowały nogi, żeby wyglądało jakby nosiły pończochy. Do dziś to robią, są rajstopy w sprayu w każdej drogerii.
Odpowiedz