Kakapo (w jęz. maoryskim: kākāpō) (Strigops habroptila) – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kakapowatych (Strigopidae). Rodzima i endemiczna papuga Nowej Zelandii. Jedyny nielotny, a zarazem najcięższy gatunek papugi na świecie.
W przeszłości ptak ów zamieszkiwał Wyspę Południową, Wyspę Północną i wyspę Stewart (wszystkie należące do Nowej Zelandii), lecz obecnie wszystkie ocalałe osobniki przeniesione zostały na kilka niewielkich wysp u wybrzeży Nowej Zelandii.
Kakapo posiada plamiste żółto-zielone upierzenie, szlarę wokół oczu, podobne do wibryssów pióra, duży szary dziób, krótkie nogi, długie palce u stóp oraz stosunkowo krótkie skrzydła i ogon. Ze względu na specyficzną kombinację różnych cech fenotypowych i zajmowaną niszę ekologiczną jest gatunkiem wyraźnie odmiennym od pozostałych papug. Prowadzi nocny tryb życia, jest roślinożerna, posiada niski wskaźnik podstawowej przemiany materii. Charakterystyczny jest brak opieki nad potomstwem ze strony samca. Ponadto kakapo jest jedyną papugą mającą poligyniczny system rozmnażania, zwany lek. Przypuszczalnie jest także jednym z najdłużej żyjących ptaków. Budowa kakapo stanowi dobry przykład tendencji cechujących ewolucję ptaków zasiedlających wyspy oceaniczne, na których presja drapieżników jest słaba i obfitujących w pożywienie: wzrost efektywności termodynamicznej kosztem zdolności do latania, zredukowanie mięśni skrzydeł, redukcja grzebienia na mostku oraz ogólnie solidna budowa ciała.
Kakapo to gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem. W marcu 2014 znanych było jedynie 125 żyjących osobników, z których większość ma nadane imiona. W sezonie 2014 doszło do pierwszego od 2011 roku złożenia jaj przez kakapo. Brak zagrożenia ze strony drapieżnych ssaków spowodował u kakapo zanik zdolności do lotu. Kolonizacja Polinezyjczyków i Europejczyków oraz wprowadzenie lub przywleczenie takich drapieżników jak szczury, koty oraz gronostaje, doprowadziły do przetrzebienia bądź eksterminacji większości kakapo. Działania ochronne zaczęto prowadzić już w latach 90. XIX w., ale nie przynosiły one prawie żadnych rezultatów, aż do czasu wdrożenia planu Kakapo Recovery Plan (z ang. Plan przywrócenia kakapo) w latach 80. XX w. Od kwietnia 2012 ocalałe osobniki kakapo trzymane są na wolnych od drapieżników wyspach: Codfish, Anchor Island i Little Barrier Island, gdzie są monitorowane. Celem Kakapo Recovery Plan jest odtworzenie populacji kakapo na poziomie 150 dojrzałych płciowo samic.
Papuga kakapo, podobnie jak inne gatunki nowozelandzkich ptaków, była historycznie ważna dla Maorysów, rdzennej ludności Nowej Zelandii, co przejawia się jej obecnością w wielu tradycyjnych legendach i folklorze.
No dobra pszczoły odgrywają jakieś rolę,ale kakapo i pandy nie są potrzebne. Nic dziwnego,że są na skraju wyginięcia,a człowiek ratujący te prawie wymarłe zwierzęta,tylko to odwleka. Chyba,że będzie je trzymał pod kloszem pare tysięcy lat,bo z takim przystosowaniem samodzielnie długo nie pożyją.
Kakapo i pandy są ważne bo zjadają rośliny których byłoby za dużo a dodo pomagał w rozroscie jednego drzewa i ono prawie wymarlo razem z nim. Możliwe że z Kakapo też tak jest
Nie wiem co to, ale jak ostatnio sprawdzałem białych nosorożców było sztuk: 1. I wiesz co? Teraz to i tak nic im nie pomoże. Ma straż, ale w sumie po co? Bez samicy i tak nie odbudują populacji. Gatunek jest stracony na 100%.
Dinozaurami też nikt się nie przejął aż w końcu wymarły :(
@Absalum Wtedy nie było ludzi :P
@LizardVenomPL żart :P
@LizardVenomPL Dowód? Bo z tego co wiem to te wszystkie metody datowania węglem dają mniej niż 100k lat
Kakapo (w jęz. maoryskim: kākāpō) (Strigops habroptila) – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kakapowatych (Strigopidae). Rodzima i endemiczna papuga Nowej Zelandii. Jedyny nielotny, a zarazem najcięższy gatunek papugi na świecie.
W przeszłości ptak ów zamieszkiwał Wyspę Południową, Wyspę Północną i wyspę Stewart (wszystkie należące do Nowej Zelandii), lecz obecnie wszystkie ocalałe osobniki przeniesione zostały na kilka niewielkich wysp u wybrzeży Nowej Zelandii.
Kakapo posiada plamiste żółto-zielone upierzenie, szlarę wokół oczu, podobne do wibryssów pióra, duży szary dziób, krótkie nogi, długie palce u stóp oraz stosunkowo krótkie skrzydła i ogon. Ze względu na specyficzną kombinację różnych cech fenotypowych i zajmowaną niszę ekologiczną jest gatunkiem wyraźnie odmiennym od pozostałych papug. Prowadzi nocny tryb życia, jest roślinożerna, posiada niski wskaźnik podstawowej przemiany materii. Charakterystyczny jest brak opieki nad potomstwem ze strony samca. Ponadto kakapo jest jedyną papugą mającą poligyniczny system rozmnażania, zwany lek. Przypuszczalnie jest także jednym z najdłużej żyjących ptaków. Budowa kakapo stanowi dobry przykład tendencji cechujących ewolucję ptaków zasiedlających wyspy oceaniczne, na których presja drapieżników jest słaba i obfitujących w pożywienie: wzrost efektywności termodynamicznej kosztem zdolności do latania, zredukowanie mięśni skrzydeł, redukcja grzebienia na mostku oraz ogólnie solidna budowa ciała.
Kakapo to gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem. W marcu 2014 znanych było jedynie 125 żyjących osobników, z których większość ma nadane imiona. W sezonie 2014 doszło do pierwszego od 2011 roku złożenia jaj przez kakapo. Brak zagrożenia ze strony drapieżnych ssaków spowodował u kakapo zanik zdolności do lotu. Kolonizacja Polinezyjczyków i Europejczyków oraz wprowadzenie lub przywleczenie takich drapieżników jak szczury, koty oraz gronostaje, doprowadziły do przetrzebienia bądź eksterminacji większości kakapo. Działania ochronne zaczęto prowadzić już w latach 90. XIX w., ale nie przynosiły one prawie żadnych rezultatów, aż do czasu wdrożenia planu Kakapo Recovery Plan (z ang. Plan przywrócenia kakapo) w latach 80. XX w. Od kwietnia 2012 ocalałe osobniki kakapo trzymane są na wolnych od drapieżników wyspach: Codfish, Anchor Island i Little Barrier Island, gdzie są monitorowane. Celem Kakapo Recovery Plan jest odtworzenie populacji kakapo na poziomie 150 dojrzałych płciowo samic.
Papuga kakapo, podobnie jak inne gatunki nowozelandzkich ptaków, była historycznie ważna dla Maorysów, rdzennej ludności Nowej Zelandii, co przejawia się jej obecnością w wielu tradycyjnych legendach i folklorze.
Ratować złotówki w moim portfelu! Zostało ich już tylko 180...
@ThomasHewitt Załóż akcję na jakimś portalu crowdfundingowym :)
a po co panda? a po co kakapo? , to nie jadalne
Wiesz że pszczoły też są niejadalne ale bardzo ważne :)
No dobra pszczoły odgrywają jakieś rolę,ale kakapo i pandy nie są potrzebne. Nic dziwnego,że są na skraju wyginięcia,a człowiek ratujący te prawie wymarłe zwierzęta,tylko to odwleka. Chyba,że będzie je trzymał pod kloszem pare tysięcy lat,bo z takim przystosowaniem samodzielnie długo nie pożyją.
Kakapo i pandy są ważne bo zjadają rośliny których byłoby za dużo a dodo pomagał w rozroscie jednego drzewa i ono prawie wymarlo razem z nim. Możliwe że z Kakapo też tak jest
Nie wiem co to, ale jak ostatnio sprawdzałem białych nosorożców było sztuk: 1. I wiesz co? Teraz to i tak nic im nie pomoże. Ma straż, ale w sumie po co? Bez samicy i tak nie odbudują populacji. Gatunek jest stracony na 100%.
Szkoda ich ale mamy ich DNA wiec może kiedyś je sklonujemy
deak , ale pszczola zrobi ze bede jadl , a panda zrobi kupe
Kakao jedzą wycieraczki samochodowe może dlatego?
Jedzą?