Jestem zdecydowanie przeciwko eutanazji. Mój sprzeciw tkwi w religii, oraz w wierze w rozwój medycyny. Wiem jednak ,że nasze przekonania w takich chwilach nie mają znaczenia. Ciężko jest patrzeć na cierpienie bliskiej osoby, nie wyobrażam sobie chwili w której ktoś cierpi tak bardzo,że błaga mnie o śmierć. Demot poruszający i prawdziwy...
Ja jestem za etanazją. Jeżeli ktoś cierpi i wie, że nie wytrzyma albo po prostu to wszystko nie ma już sensu i to tylko opóźnia nieuniknione to lepiej dać tej osobie spokój. Czasem nie ma już naprawdę wyjścia i podtrzymywanie życia przynosi jedynie cierpienie a dalsze życie ma wyglądać tak, że będzie podłączonym się do jakichś urządzeń i nie będzie można normalnie, samodzielnie funkcjonować. Czy to jest prawdziwe życie? Większą krzywdę robimy ludziom, jeśli pozwalamy im cierpieć. A krzywdzenie bliźnich to grzech. Lekarze czasem na siłę próbują ratować życie, mimo iż ratunku nie ma. Oczywiście rozumiem, że głupotą jest uśmiercanie kogoś (za jego zgodą), jeśli widać efekty i stan się poprawia. Ale jeśli to wszystko idzie tylko ku cierpieniu i braku poprawy? Jest to trudna decyzja, ja nie chciałbym żyć przez całe życie podłączonym do maszyn. Bo co to za życie? Nie mogę ani biegać, jeżdżenie na rowerze też odpada, nawet nie mogę normalnie jeść, czy załatwiać potrzeby fizjologiczne... To nie jest życie, to jest koszmar. Dlatego czasem trzeba pozwolić na eutanazje, jeżeli ona naprawdę jest potrzebna.
Wiem, jakie to smutne, gdy ktoś pragnie śmierci ale pomyślcie tak - wolicie żyć ze świadomością, że KRZYWDZICIE ukochaną osobę? Jeśli się kocha to nie pozwala się cierpieć. Poza tym "Kto ratuje kogoś wbrew jego woli to tak jakby go zabijał", więcej nie powiem, ale dodam tylko, że to smutne i bardzo bolesne lecz trzeba czasem pomyśleć o cierpieniu tej osoby.
Zgadzam się z dracodemonicus, ale z drugiej strony to nigdy tak naprawdę nie wiadomo czy podjęło się słuszną decyzję. Kiedyś był taki przypadek, że lekarze nie dawali facetowi już szans, a on błagał o eutanazję, ale się nie zgodzili i parę lat później wyszedł z tego i był praktycznie zdrowy. Mimo wszystko jestem za, bo też nie chciałabym być przykuta do łóżka przez resztę życia i wegetować
Dlatego też eutanazję powinno się przeprowadzać(i, o ile mi wiadomo, przeprowadza się) w ostatnim stadium choroby- bez względu na postęp medycyny nic już się nie da zrobić. Chociaż Twoja religia powinna mieć znaczenie tylko, gdy chodziłoby bezpośrednio o Ciebie. Ale i tak plus za realizm.
A ja gdybym był np. w śpiączce 20 lat - to wolałbym już umrzeć. Sorry, ale nie chciałbym, żeby mnie ominęło 20 lat mojego życia, kiedy wszystko mogło się zmienić, a moje najlepsze lata spędziłem bez świadomości. Obejrzyjcie sobie taki film - Miss Marca, mimo że to głupia komedia, to jednak jest pewien smutny epizod. Chłopak ma idealną dziewczynę, jednak ma pewien wypadek. Budzi się ze śpiączki po trzech latach i dziewczyny już nie ma...
Hmmm... Mocne... A co do eutanazji martiniquaa, to sam oddech czesto prosi o śmierc... Powiedz mi czy bylabys w stanie myc codziennie, karmic, opatrywac osobe, ktora rusza tylko okiem. Jednym. Kiedys tez sobie tego nie wyobrażałam..
A dla Ciebie to taki wielki problem poświęcić się choć trochę dla osoby którą się kocha? Ja jestem przeciw eutanazji, bo wierzę w rozwój medycyny. Z resztą nigdy nie można mieć pewności, czy ta osoba nie wyzdrowieje.
Choć trochę się poświęcić?? Widać, że nie miałeś z nikim takim kontaktu... Idź do hospicjum, do ludzi w ostatnim stadium raka, czy innych śmiertelnych chorób i powiedz sobie, że jeszcze mogą wyzdrowieć...
Roletka nie chodziło o to, że nie można patrzeć na taką osobę bo chce się płakać.. kto tu się ma poświęcać? Nie zrozumiałaś.. Chodziło właśnie o ta osobę poruszającym jednym okiem.. Chciałabyś leżeć przykuta do łózka nie móc nic powiedzieć - o poruszaniu się nie wspominając, robić pod siebie i mówiąc kolokwialnie być jak warzywko?
Co to za życie i jeszcze mając świadomość, że nie tylko Ty cierpisz, ale Twoi bliscy także. Nie można być egoistą, często nie chcemy by ukochana osoba odeszła bo myślimy o tym jak będzie nam źle gdy jej nie będzie, ale mało kto pomyśli, że tej osobie od teraz będzie lepiej i nie będzie się tak męczyć. Jestem "za" choć mam nadzieję, że nigdy w życiu nie będę musiała stanąć w takiej sytuacji.
Ja popieram prawo do eutanazji, zwłaszcza że sama choruję na coś paskudnego i nie wyobrażam sobie, że ktoś miałby musieć mnie myć i karmić, kiedy/jeżeli nie będę w stanie robić tego sama. Niezależność człowieka jest podstawą jego godności, a kiedy ktoś znajduje się w stanie wegetatywnym, to nie tylko sam traci niezależność, ale również odbiera ją innym, bo osoba prawdziwie kochająca i oddana ZAWSZE będzie miała opory, żeby odejść i się rozerwać, kiedy jest ktoś potrzebujący jej pomocy. --- Za demota oczywiście plus. A tak w ogóle to na chwilę obecną, gdybym znalazła się w sytuacji, że ktoś prosi mnie o śmierć, to jedyne, czego bym sobie życzyła, to mieć środki do spełnienia prośby tej osoby.
Ja jestem za eutanazją... jak człowiek cierpi i prosi o śmierć bo życie sprawia mu ból a lekarze bd chcieli dalej go leczyć to tylko więcej bólu mu zadadzą... A w ogóle to jest jego wola...
Jeśli wy nie czuliście tego, to nie życzę mi w tym roku zmarła babcia, i prosiła nas o śmierć. Była zdrowa w ciągu 2 tygodni nie mogła chodzić jeść i pić.
zajebiście mocne... Miałem ciotkę, siostrę mojej mamy w takim cięzkim stanie, żyła dzięki podpiętymi maszynami do podtrzymywania akcji serca i oddychania. Jak zobaczyłem ją.. to się popłakałem... Niestety zmarła. I oczywiście w takiej sytuacji trudno jest cokolwiek zrobić a juz nawet taką osobe odłączyć od aparatury !!
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
18 czerwca 2010 o 8:17
Lepiej żeby nie prosiła, ani nic nie mówiła, tylko ruszała ledwo jedną powieką. Wtedy sam każdy by dążył do ulżenia w jej cierpieniach. Lepiej kochać i pozwolić jej na cierpienie czy kochać i uwolnić ją od tego ?
Zostałam zminusowana bo mam własne zdanie? Rozumiem co to znaczy cierpienie, bo sama przeszłam operację i to nie bynajmniej wycięcie wyrostka, chwilami ból był tak ogromny,że myślałam o śmierci. Co z tego, że boli, ból to naturalna rzecz. W Democie jest mowa o bólu, jestem w stanie zrozumieć życzenie o śmierci w przypadku ogromnego cierpienia. Jednak niektórzy pisali o odłączeniu od aparatury osoby w stanie wegetatywnym. Ta trudny temat ,bo sama nie wyobrażam sobie takiego 'życia' .Przypomnijcie sobie jednak pana Janusza Świtaja. On domagał się prawa do eutanazji, a później za sprawą ludzi którzy mu pomogli chciał żyć. Ja zawsze będę uważać,że to Bóg decyduje jak i kiedy odchodzimy z tego świata. A odebranie komuś życia, to mimo wszystko zabójstwo. Zostawia ślad w duszy ludzkiej. Nie chciałabym być odpowiedzialna za czyjąś śmierć. Jeszcze jedna rzecz -prawo do eutanazji może otworzyć drogę do nadużyć, przestępstw, morderstw. Pamiętajcie, że wszystko z czasem idzie w złą stronę. Nie wyobrażam sobie na co takie prawo mogłoby pozwolić 'łowcom skór' czy innym potworom w ludzkiej skórze...
Każdy przypadek jest indywidualny i daj innym szansę do wyboru. W innym przypadku po prostu jesteś sadystką przedłużając czyjeś cierpienie. Obozową sadystką. Dla niektórych nie ma już cudownej nadziei. Co do nadużyć i morderstw... jeśli ktoś chce kogoś zabić w ciężkim stanie w szpitalu to i tak go zabije choćby na minutę bawiąc się aparaturą.
nie mówimy o bólu, bo jeśli ból jest chwilowy to w końcu przejdzie. Chodzi o niemoc wykonywania podstawowych czynności życiowych. Co to za radość patrzeć jak ukochana osoba patrzy w sufit całe dnie, nie może nic powiedzieć, nie może sie ruszyć, ani spojrzeć na nas ? Widzimy jak z dnia na dzień jest coraz gorzej, no ale nie można jej ulżyć w cierpieniach bo Bóg ją zabierze za 3 lata. Nie mówimy o eutanazji gdy jest chwila słabości czy bólu, ale gdy sytuacja jest już przegrana i bez wyjścia.
Janusz Świtaj nie jest w stanie wegetatywnym tylko jest sparaliżowany, to spora różnica. Zdanie zmienił dopiero kiedy znaleziono dla niego pracę i kontakt z innymi ludźmi i nie musiał już leżeć gapiąc się w sufit całymi dniami. Osoba w stanie wegetatywnym nie ma takiej możliwości, nie ma absolutnie żadnej możliwości cieszenia sie życiem. Tak samo osoba z nieuleczalną chorobą. Mówisz, że miałaś operację i pragnęłaś śmierci, ale ty miałaś ten luksus że twój ból minął i możesz się teraz cieszyć życiem. Nie ma takiego prawa w którym nie byłoby nadużyć i przestępst, możemy więc równie dobrze zakazać wszystkiego. Jeśli odebranie komus życia to zabójstwo to czemu odajemy cześć wojennym partyzantom? Toć mają "ślad w duszy". No i oczywiscie ignorujesz istnienie ludzi, którzy w ową duszę zwyczajnie nie wierzą a istnieją też religie które nie mają nic przeciwko eutanazji.
W democie jest mowa o pragnieniu śmierci, a nie o bólu. Osoby chore, czy sparaliżowane, które mają życie przed sobą, a osoby umierające to dwie różne sprawy. A Twoja wiara w boga absolutnie nie powinna być brana przy prawodawstwie, nie wszyscy w niego wierzą. Poza tym, eutanazja jest skróceniem cierpienia- myślę, że o wiele większy ślad pozostawi pozwolenie, by Twój pacjent/bliski umierał długo cierpiąc. A żeby nie było łowców skór tworzy się odpowiednie procedury. I- przy okazji- zostałaś zminusowana nie za własne zdanie, a za to, że inni się z nim nie zgadzali- od tego właśnie te oceny są.
Wiara wiarą, ale to lekarze decydują kiedy ludzie odchodzą poprzez podanie (nie)odpowiednich leków czy (nie)podłączenie do aparatury wspomagającej, a nie Bóg..
nigdy nie popiore eutanazji . moja prababcia byla sparalizowana od 8 lat . od tamtego czasu moja babcia musiala praktycznie zrezygnowac ze swojego zycia , zeby zajac sie moja prababcia . musiala ja myc , karmic , przewijac .. choc moja prababcia chciala umrzec, moja babcia nadal walczyla , zeby jeszcze moja prababcia popatrzyla na niebo nie tylko przez szybe okna . nawet zalatwila jej jakis wozek, dla takich chorych ludzi , i moja prababcia mogla byc nim wozona po domu , lub po tarasie. niestety zmarla , ale moja babcia nigdy nie zalowala , ze musiala sie poswiecic dla swojej mamy .
sorry za bledy gramatyczne , ale nie uzywam jezyka polskiego na codzien . tez raczej bym nie chciala , zeby moja prababcia umarla , i chcialam zeby zyla jak najdluzej . i nie pieprz mi , ze pasowal jej taki tryb zycia , bo nieraz widzialam jak plakala , bo zadne z dzieci mojej prababci jej nie pomoglo sie nia zajac . ale chciala zeby zyla, bo ja kochala !
@metoyou Innymi słowy - twoja babcia cierpiała by utrzymać twoją prababcię w cierpieniu. Doprawdy wzruszające. Gdyby to mnie ktos na siłę utrzymywał w cierpieniu, z całę pewnoscią nie podziekowałabym.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
18 czerwca 2010 o 17:15
Nie ma nic złego w śmierci na życzenie ,nie uszanowanie czyjejś woli w takiej sytuacji jest totalnym brakiem szacunku do niej i szczytem egoizmu.Poza tym najśmieszniejsze jest w tym to , że osoby w pełni zdrowe mogą bez przeszkód się zabić, a osoba przykuta do łóżka choć ma powód żeby odejsc musi się męczyć.
Stan wegetatywny to moim zdaniem śliski temat, były przypadki, że ludzie wybudzali się po kilku czy kilkunastu latach śpiączki...
Pomyślcie jednak o takiej sytuacji: Nieoperacyjny nowotwór. Zdaniem lekarzy: miesiąc życia nie więcej. Stan się pogarsza w zastraszającym tempie, morfina już nie przynosi ulgi, diamorfina u nas zakazana. Jeszcze 2 tygodnie cierpień a potem śmierć przyniesie ulgę. Warto czekać?
@metoyou Jest większa szansa na przeżycie upadku z 10 pietra niż na doswiadczenie cudownego uzdrowienia. Dlatego właśnie nazywamy je "cudownym" bo to jedyny taki przypadek w historii.
Prosiła...Widziałam jak bardzo się męczy...Rak kości zjadał go na naszych oczach... Zmarł po 2 tygodniach od zaintubowania, które miało zmniejszyć ból...Pamiętam o Tobie tato...:(
Ja mam nadzieję, że nigdy mi się to nie zdarzy. W życiu kochałem i kocham jedną osobę. Jej utrata... To śmierć dla nas obu. A odebrać jeszcze komuś takiemu życie samemu... "Znajdę w sobie moc, żeby pokonać nawet samą śmierć!!", parafrazując Anakina, vel Vadera... Ale to nie takie łatwe, życie to nie legenda;(
Główna
Mnie prosiła i prosi cały czas..
ci co daja minusy nigdy tego nie zrozumieja bo NIGDY czegos takiego nie przezyli
Główna!
Bardzo mocne. I rozumie prawdziwą idee demotywatora jak żaden inny
Właśnie sobie to wyobraziłam aż mi łzy do oczu napłynęły... Nikomu tego nie życzę!
Jestem zdecydowanie przeciwko eutanazji. Mój sprzeciw tkwi w religii, oraz w wierze w rozwój medycyny. Wiem jednak ,że nasze przekonania w takich chwilach nie mają znaczenia. Ciężko jest patrzeć na cierpienie bliskiej osoby, nie wyobrażam sobie chwili w której ktoś cierpi tak bardzo,że błaga mnie o śmierć. Demot poruszający i prawdziwy...
Ja jestem za etanazją. Jeżeli ktoś cierpi i wie, że nie wytrzyma albo po prostu to wszystko nie ma już sensu i to tylko opóźnia nieuniknione to lepiej dać tej osobie spokój. Czasem nie ma już naprawdę wyjścia i podtrzymywanie życia przynosi jedynie cierpienie a dalsze życie ma wyglądać tak, że będzie podłączonym się do jakichś urządzeń i nie będzie można normalnie, samodzielnie funkcjonować. Czy to jest prawdziwe życie? Większą krzywdę robimy ludziom, jeśli pozwalamy im cierpieć. A krzywdzenie bliźnich to grzech. Lekarze czasem na siłę próbują ratować życie, mimo iż ratunku nie ma. Oczywiście rozumiem, że głupotą jest uśmiercanie kogoś (za jego zgodą), jeśli widać efekty i stan się poprawia. Ale jeśli to wszystko idzie tylko ku cierpieniu i braku poprawy? Jest to trudna decyzja, ja nie chciałbym żyć przez całe życie podłączonym do maszyn. Bo co to za życie? Nie mogę ani biegać, jeżdżenie na rowerze też odpada, nawet nie mogę normalnie jeść, czy załatwiać potrzeby fizjologiczne... To nie jest życie, to jest koszmar. Dlatego czasem trzeba pozwolić na eutanazje, jeżeli ona naprawdę jest potrzebna.
Wiem, jakie to smutne, gdy ktoś pragnie śmierci ale pomyślcie tak - wolicie żyć ze świadomością, że KRZYWDZICIE ukochaną osobę? Jeśli się kocha to nie pozwala się cierpieć. Poza tym "Kto ratuje kogoś wbrew jego woli to tak jakby go zabijał", więcej nie powiem, ale dodam tylko, że to smutne i bardzo bolesne lecz trzeba czasem pomyśleć o cierpieniu tej osoby.
No chyba mało kto miał taką sytuację...
Zgadzam się z dracodemonicus, ale z drugiej strony to nigdy tak naprawdę nie wiadomo czy podjęło się słuszną decyzję. Kiedyś był taki przypadek, że lekarze nie dawali facetowi już szans, a on błagał o eutanazję, ale się nie zgodzili i parę lat później wyszedł z tego i był praktycznie zdrowy. Mimo wszystko jestem za, bo też nie chciałabym być przykuta do łóżka przez resztę życia i wegetować
Dlatego też eutanazję powinno się przeprowadzać(i, o ile mi wiadomo, przeprowadza się) w ostatnim stadium choroby- bez względu na postęp medycyny nic już się nie da zrobić. Chociaż Twoja religia powinna mieć znaczenie tylko, gdy chodziłoby bezpośrednio o Ciebie. Ale i tak plus za realizm.
A ja gdybym był np. w śpiączce 20 lat - to wolałbym już umrzeć. Sorry, ale nie chciałbym, żeby mnie ominęło 20 lat mojego życia, kiedy wszystko mogło się zmienić, a moje najlepsze lata spędziłem bez świadomości. Obejrzyjcie sobie taki film - Miss Marca, mimo że to głupia komedia, to jednak jest pewien smutny epizod. Chłopak ma idealną dziewczynę, jednak ma pewien wypadek. Budzi się ze śpiączki po trzech latach i dziewczyny już nie ma...
kopie
O kur**. Mam nadzieje że nigdy...aż ciarki mi przeszły jak sobie to wyobraziłem...
Oooj, musze przyznac, pierwszy prawdziwy demotywator od dobrych 2 lat, mocny, szkoda ze wokol niego tyle syfu, czy powroca jeszcze te czasy?
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 18 czerwca 2010 o 1:07
+ ,Daje do myślenia.
Hmmm... Mocne... A co do eutanazji martiniquaa, to sam oddech czesto prosi o śmierc... Powiedz mi czy bylabys w stanie myc codziennie, karmic, opatrywac osobe, ktora rusza tylko okiem. Jednym. Kiedys tez sobie tego nie wyobrażałam..
A dla Ciebie to taki wielki problem poświęcić się choć trochę dla osoby którą się kocha? Ja jestem przeciw eutanazji, bo wierzę w rozwój medycyny. Z resztą nigdy nie można mieć pewności, czy ta osoba nie wyzdrowieje.
Choć trochę się poświęcić?? Widać, że nie miałeś z nikim takim kontaktu... Idź do hospicjum, do ludzi w ostatnim stadium raka, czy innych śmiertelnych chorób i powiedz sobie, że jeszcze mogą wyzdrowieć...
Roletka nie chodziło o to, że nie można patrzeć na taką osobę bo chce się płakać.. kto tu się ma poświęcać? Nie zrozumiałaś.. Chodziło właśnie o ta osobę poruszającym jednym okiem.. Chciałabyś leżeć przykuta do łózka nie móc nic powiedzieć - o poruszaniu się nie wspominając, robić pod siebie i mówiąc kolokwialnie być jak warzywko?
Co to za życie i jeszcze mając świadomość, że nie tylko Ty cierpisz, ale Twoi bliscy także. Nie można być egoistą, często nie chcemy by ukochana osoba odeszła bo myślimy o tym jak będzie nam źle gdy jej nie będzie, ale mało kto pomyśli, że tej osobie od teraz będzie lepiej i nie będzie się tak męczyć. Jestem "za" choć mam nadzieję, że nigdy w życiu nie będę musiała stanąć w takiej sytuacji.
Ja popieram prawo do eutanazji, zwłaszcza że sama choruję na coś paskudnego i nie wyobrażam sobie, że ktoś miałby musieć mnie myć i karmić, kiedy/jeżeli nie będę w stanie robić tego sama. Niezależność człowieka jest podstawą jego godności, a kiedy ktoś znajduje się w stanie wegetatywnym, to nie tylko sam traci niezależność, ale również odbiera ją innym, bo osoba prawdziwie kochająca i oddana ZAWSZE będzie miała opory, żeby odejść i się rozerwać, kiedy jest ktoś potrzebujący jej pomocy. --- Za demota oczywiście plus. A tak w ogóle to na chwilę obecną, gdybym znalazła się w sytuacji, że ktoś prosi mnie o śmierć, to jedyne, czego bym sobie życzyła, to mieć środki do spełnienia prośby tej osoby.
mocne.......... NAPRAWDE mocne... sad but true
Tutaj nie chodziło o utwór Metalliki, słuchaczu The Misfits.
Ja jestem za eutanazją... jak człowiek cierpi i prosi o śmierć bo życie sprawia mu ból a lekarze bd chcieli dalej go leczyć to tylko więcej bólu mu zadadzą... A w ogóle to jest jego wola...
Jeśli wy nie czuliście tego, to nie życzę mi w tym roku zmarła babcia, i prosiła nas o śmierć. Była zdrowa w ciągu 2 tygodni nie mogła chodzić jeść i pić.
zajebiście mocne... Miałem ciotkę, siostrę mojej mamy w takim cięzkim stanie, żyła dzięki podpiętymi maszynami do podtrzymywania akcji serca i oddychania. Jak zobaczyłem ją.. to się popłakałem... Niestety zmarła. I oczywiście w takiej sytuacji trudno jest cokolwiek zrobić a juz nawet taką osobe odłączyć od aparatury !!
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 18 czerwca 2010 o 8:17
Lepiej żeby nie prosiła, ani nic nie mówiła, tylko ruszała ledwo jedną powieką. Wtedy sam każdy by dążył do ulżenia w jej cierpieniach. Lepiej kochać i pozwolić jej na cierpienie czy kochać i uwolnić ją od tego ?
A mi się zdarzyło :/
a przypomniało mi się coś :)
http://demotywatory.pl/1776439/Jaka-czesc-warzywa-nie-jest-jadalna
Zostałam zminusowana bo mam własne zdanie? Rozumiem co to znaczy cierpienie, bo sama przeszłam operację i to nie bynajmniej wycięcie wyrostka, chwilami ból był tak ogromny,że myślałam o śmierci. Co z tego, że boli, ból to naturalna rzecz. W Democie jest mowa o bólu, jestem w stanie zrozumieć życzenie o śmierci w przypadku ogromnego cierpienia. Jednak niektórzy pisali o odłączeniu od aparatury osoby w stanie wegetatywnym. Ta trudny temat ,bo sama nie wyobrażam sobie takiego 'życia' .Przypomnijcie sobie jednak pana Janusza Świtaja. On domagał się prawa do eutanazji, a później za sprawą ludzi którzy mu pomogli chciał żyć. Ja zawsze będę uważać,że to Bóg decyduje jak i kiedy odchodzimy z tego świata. A odebranie komuś życia, to mimo wszystko zabójstwo. Zostawia ślad w duszy ludzkiej. Nie chciałabym być odpowiedzialna za czyjąś śmierć. Jeszcze jedna rzecz -prawo do eutanazji może otworzyć drogę do nadużyć, przestępstw, morderstw. Pamiętajcie, że wszystko z czasem idzie w złą stronę. Nie wyobrażam sobie na co takie prawo mogłoby pozwolić 'łowcom skór' czy innym potworom w ludzkiej skórze...
Każdy przypadek jest indywidualny i daj innym szansę do wyboru. W innym przypadku po prostu jesteś sadystką przedłużając czyjeś cierpienie. Obozową sadystką. Dla niektórych nie ma już cudownej nadziei. Co do nadużyć i morderstw... jeśli ktoś chce kogoś zabić w ciężkim stanie w szpitalu to i tak go zabije choćby na minutę bawiąc się aparaturą.
nie mówimy o bólu, bo jeśli ból jest chwilowy to w końcu przejdzie. Chodzi o niemoc wykonywania podstawowych czynności życiowych. Co to za radość patrzeć jak ukochana osoba patrzy w sufit całe dnie, nie może nic powiedzieć, nie może sie ruszyć, ani spojrzeć na nas ? Widzimy jak z dnia na dzień jest coraz gorzej, no ale nie można jej ulżyć w cierpieniach bo Bóg ją zabierze za 3 lata. Nie mówimy o eutanazji gdy jest chwila słabości czy bólu, ale gdy sytuacja jest już przegrana i bez wyjścia.
Janusz Świtaj nie jest w stanie wegetatywnym tylko jest sparaliżowany, to spora różnica. Zdanie zmienił dopiero kiedy znaleziono dla niego pracę i kontakt z innymi ludźmi i nie musiał już leżeć gapiąc się w sufit całymi dniami. Osoba w stanie wegetatywnym nie ma takiej możliwości, nie ma absolutnie żadnej możliwości cieszenia sie życiem. Tak samo osoba z nieuleczalną chorobą. Mówisz, że miałaś operację i pragnęłaś śmierci, ale ty miałaś ten luksus że twój ból minął i możesz się teraz cieszyć życiem. Nie ma takiego prawa w którym nie byłoby nadużyć i przestępst, możemy więc równie dobrze zakazać wszystkiego. Jeśli odebranie komus życia to zabójstwo to czemu odajemy cześć wojennym partyzantom? Toć mają "ślad w duszy". No i oczywiscie ignorujesz istnienie ludzi, którzy w ową duszę zwyczajnie nie wierzą a istnieją też religie które nie mają nic przeciwko eutanazji.
W democie jest mowa o pragnieniu śmierci, a nie o bólu. Osoby chore, czy sparaliżowane, które mają życie przed sobą, a osoby umierające to dwie różne sprawy. A Twoja wiara w boga absolutnie nie powinna być brana przy prawodawstwie, nie wszyscy w niego wierzą. Poza tym, eutanazja jest skróceniem cierpienia- myślę, że o wiele większy ślad pozostawi pozwolenie, by Twój pacjent/bliski umierał długo cierpiąc. A żeby nie było łowców skór tworzy się odpowiednie procedury. I- przy okazji- zostałaś zminusowana nie za własne zdanie, a za to, że inni się z nim nie zgadzali- od tego właśnie te oceny są.
Wiara wiarą, ale to lekarze decydują kiedy ludzie odchodzą poprzez podanie (nie)odpowiednich leków czy (nie)podłączenie do aparatury wspomagającej, a nie Bóg..
O.o .. mnie to rozwlilo az lzy mi leca .. mocne bardzo mocne az za mocne ..
Dlaczego tutaj normalne komentarze są minusowane ?
normalne czyli? mnie też minusują, ale ja zawsze staje okoniem : P taki ze mnie oportunista ; P
pozdrawiam zgorzkniałych egotyków
Nie rozumiem ludzi... minusują za wypowiedź.. najwidoczniej jeszcze nie dorosli do milości... oczywiście +
poruszające ... Głowna !
nigdy nie popiore eutanazji . moja prababcia byla sparalizowana od 8 lat . od tamtego czasu moja babcia musiala praktycznie zrezygnowac ze swojego zycia , zeby zajac sie moja prababcia . musiala ja myc , karmic , przewijac .. choc moja prababcia chciala umrzec, moja babcia nadal walczyla , zeby jeszcze moja prababcia popatrzyla na niebo nie tylko przez szybe okna . nawet zalatwila jej jakis wozek, dla takich chorych ludzi , i moja prababcia mogla byc nim wozona po domu , lub po tarasie. niestety zmarla , ale moja babcia nigdy nie zalowala , ze musiala sie poswiecic dla swojej mamy .
sorry za bledy gramatyczne , ale nie uzywam jezyka polskiego na codzien . tez raczej bym nie chciala , zeby moja prababcia umarla , i chcialam zeby zyla jak najdluzej . i nie pieprz mi , ze pasowal jej taki tryb zycia , bo nieraz widzialam jak plakala , bo zadne z dzieci mojej prababci jej nie pomoglo sie nia zajac . ale chciala zeby zyla, bo ja kochala !
@metoyou Innymi słowy - twoja babcia cierpiała by utrzymać twoją prababcię w cierpieniu. Doprawdy wzruszające. Gdyby to mnie ktos na siłę utrzymywał w cierpieniu, z całę pewnoscią nie podziekowałabym.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 18 czerwca 2010 o 17:15
a co z 5-tym przykazaniem ? nie zabijaj ! to chyba tez sie liczy, nie ?
Nie ma nic złego w śmierci na życzenie ,nie uszanowanie czyjejś woli w takiej sytuacji jest totalnym brakiem szacunku do niej i szczytem egoizmu.Poza tym najśmieszniejsze jest w tym to , że osoby w pełni zdrowe mogą bez przeszkód się zabić, a osoba przykuta do łóżka choć ma powód żeby odejsc musi się męczyć.
Stan wegetatywny to moim zdaniem śliski temat, były przypadki, że ludzie wybudzali się po kilku czy kilkunastu latach śpiączki...
Pomyślcie jednak o takiej sytuacji: Nieoperacyjny nowotwór. Zdaniem lekarzy: miesiąc życia nie więcej. Stan się pogarsza w zastraszającym tempie, morfina już nie przynosi ulgi, diamorfina u nas zakazana. Jeszcze 2 tygodnie cierpień a potem śmierć przyniesie ulgę. Warto czekać?
warto , chocby po to, zeby zobaczyc wnuka lub wnuczke . zreszta pare razy sie zdarzalo,ze bylo jakies cudowne uzdrowienie , i postep raka sie cofnal .
@metoyou Jest większa szansa na przeżycie upadku z 10 pietra niż na doswiadczenie cudownego uzdrowienia. Dlatego właśnie nazywamy je "cudownym" bo to jedyny taki przypadek w historii.
wolalabym tak cierpiec, zeby choc na chwile zobaczyc swoja wnuczke/wnuka czy kogos bliskiego, kogo nie widzialam od bardzo dawna .
@metoyou TY byś wolała. Twój wybór-twoja sprawa, mój wybór-moja sprawa. Czy to naprawdę tak trudno zrozumieć?
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 20 czerwca 2010 o 21:40
pomyślał ktoś co mają zrobić ci . którzy są w takie sytuacji a nikt ich nie kocha ...
i to jest prawdziwy demot wielki +
Ehh... Skąd ja to znam? :(
z harlekinów może?
Dziekuje(my) za prawdziwego demota.
a mi się zdarzyło, niedawno...
boli do dziś.
Prosiła...Widziałam jak bardzo się męczy...Rak kości zjadał go na naszych oczach... Zmarł po 2 tygodniach od zaintubowania, które miało zmniejszyć ból...Pamiętam o Tobie tato...:(
Ja mam nadzieję, że nigdy mi się to nie zdarzy. W życiu kochałem i kocham jedną osobę. Jej utrata... To śmierć dla nas obu. A odebrać jeszcze komuś takiemu życie samemu... "Znajdę w sobie moc, żeby pokonać nawet samą śmierć!!", parafrazując Anakina, vel Vadera... Ale to nie takie łatwe, życie to nie legenda;(
ja tak mialam