Szkoda, że są też tacy ludzie, którzy nie tolerują ludzi z tym problemem. Tylko przezywają i naśmiewają się z nich. Przecież to nie jest ich wina, ze się tacy urodzili. To normalni ludzie, którzy też pragną normalnie żyć!
dokładnie tak przecież to są tacy sami ludzie jak my zdrowi a przecież każdy z Nas mógł się urodzić z tą chorobą czy jaką kolwiek inną, nie należy ich odtrącać bo oni też potrzebują kontaktu z innymi i należy im się taki sam szacunek jak osobom zdrowym, pod względem uczuciwym wszyscy jesteśmy równi bo każdy z Nas bez względu na stan zdrowia ma te same uczucia.
"Niektórzy" , hm.. to chyba nie jest dobre słowo. Gdy chodziłam do gimnazjum w równoległej klasie uczyła się dziewczyna właśnie z zespołem downa. Z tego co pamiętam ludzi, głównie chłopacy wyśmiewali się z niej, bawili się w głupią grę, w której chodziło o to, żeby walnąć ją i uciec. Po prostu żałosne, a reakcja nauczycieli - totalna znieczulica, żadnej reakcji , zupełnie jakby tego nie widzieli. A dziwne bo nasze gimnazjum liczyło zaledwie ponad 100 osób. Następny przykład: moja przyjaciółka (jesteśmy teraz w 2 liceum) , mam niepełnosprawnego brata inni moi znajomi zawsze jak przychodzą to zawsze do mojego brata podadzą rękę, zapytają się co słychać itd. A ona, niby od dziecka się znamy a wobec mojego brata zachowuje się tak jakby on w ogóle nie istniał... No cóż, w tych czasach panuje wśród ludzi okropna znieczulica. Wiem, że nie wszyscy są tacy, bo są naprawdę porządni ludzie, ale przykro mi stwierdzić że tych drugich też trochę jest. Za demota + ;) Pozdrawiam ! ;]
jakiś pojeb zaczepiał moją siostrę(niepełnosprawna) na podwórku, ja nie dałam rady mu wpie*dolić to wyszedł taki sąsiad i go strząchną, ze na osiedlu przez miesiąc sie nie pokazywał : D
Nie mogę ogarnąć , że są jeszcze tacy ludzie ktorzy potrafią się nabijać i śmiać z takich osób. to głupota i nic wiecej! wieeeelki plus za demota, + dziewczynka przesłodka! :)
Mozna tez powiedziec 'ciesze sie ze mam przyjaciol ktorych sie nie wstydze jadac z moja siostra nad jezioro' ;) Bo to nie choroba a ludzie nie akceptujacy tego przynosza wstyd! ;)
W pewnej książce przeczytałam, że to są osoby, które rodząc się, rozejrzały się po świecie i stwierdziły "o nie... to jest zbyt popier...." i stworzyły swój własny świat :)
cala prawda, prawdziwy demotywator!!!
niestety takich ludzi nadl jest bardzo molo, natomist przyjazn ktora cie obdarzaja jest najcenniejszym skarbem jaki masz!!! dla takich ludzi prawdziwy szacun!! wielki plus!!
Jacy wy wszyscy poprawni politycznie... ojej. Powiem kilka słów, które zapewne w większości z Was wzbudzą niesmak,
ale ja przynajmniej będę szczery, i napiszę to, co myślę na prawdę. Moim skromnym zdaniem, i możecie się ze mną
nie zgadzać, ludzie chorzy na zespół downa i inne zaawansowane choroby psychiczne, wcale nie powinni być traktowani
tak samo jak inni, zdrowi ludzie. Właśnie oni potrzebują stałej opieki psychiatrycznej i nadzoru, gdyż są często
bardzo, bardzo nieprzewidywalni i niebezpieczni. Osoby chore na zespół downa są dość perwersyjne i wyjątkowo
infantylne. Sam byłem świadkiem, gdy 18to letni down (wybaczcie ten niegrzeczny skrót) przycinał się do 11to
letniej dziewczynki, dotykał ją po najbardziej intymnych miejscach, dość ordynarnie i że tak powiem na siłę. Teraz najostrzejsze. I tak wiem, że wielu z Was myśli
tak samo i mimo, iż jesteśmy tu anonimowi, nie ma odwagi tego napisać- z tych ludzi, powiedzmy sobie szczerze, i tak
nigdy nic nie będzie, są tylko uciążliwością dla społeczeństwa oraz wrzodem finansowym dla państwa, a małe
dzieci na ich widok często bardzo się boją. Moja córeczka, gdy miała 3 lata, po spędzeniu dnia w towarzystwie
downa, który jest synem mojej znajomej, nie mogła w nocy spać. Ja jestem człowiekiem tolerancyjnym i uświadamiałem
mojej córce, że jest to taka sama osoba jak i my, lecz prawda jest bolesna- korzyści z takiego równego traktowania
nie ma ani osoba zdrowa, ani chora.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
4 lipca 2011 o 17:34
Więc wg Ciebie dla takich ludzi eutanazja byłaby najlepszym rozwiązaniem...? Ciekawe co byś powiedział, jeśli to Twoja córka miałaby downa? Sam mam takiego kuzyna i powiem szczerze, że w wielu sytuacjach jest normalniejszy od
innych, zdrowych ludzi. Chorzy są raczej Ci, którzy reagują śmiechem na dziecko z zespołem downa, ale cóż...
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
4 lipca 2011 o 17:46
Wiesz... Może i potrzebują specjalnej opieki, ale to nie znaczy, że można się z nich naśmiewać. Olśnij mnie co robią niektórzy ludzie w pełni zdrowi psychicznie? Nie gwałcą, nie zabijają, są święci?
Ale robią to w przeciwieństwie do osób zdrowych nieświadomie... Przez co nie można tego kontrolować. Szczerze współczuję z całego serca osobom chorym jak i ich rodzinom, lecz patrząc na bezpieczeństwo ludzi, głównie dzieci, przesadna integracja ludzi z zespołem downa nie jest taka idealna.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
4 lipca 2011 o 20:35
Człowieku, aż ciężko Cie czytać. Rozumiem, masz własne zdanie, ale uważam że jest ono troche niewłaściwie ukształtowane. Widzisz tylko te złe strony, oceniasz jedynie niewłaściwe zachowania. Nie wiem czy tylko z takimi miałeś styczność czy po prostu widzisz jedynie to co chcesz widzieć. Radzę popatrzeć na ludzi, bardziej obiektywnie. Co z tego, że ktoś jest dotknięty ciężką chorobą skoro uczucia ma prawdziwe, takie jakie ma każdy inny. Zresztą nie tylko uczucia, a wiele różnych zachowań. Bo to człowiek. Jak każdy inny.
Jestem ciekawa Twojej reakcji, gdyby Ci się takie dziecko urodziło. Wołałbyś na niego "potworek" i nie zabierał w miejsca publiczne, gdyż 3-letnie nieświadome dzieci nie spałyby po nocach? W takim razie siądź z takim dzieckiem twarzą w twarz i mu wytłumacz, że jest ciężarem. I nie wiem, kto tu ma bardziej "downa"...A i jeszcze jedno, a mianowicie, te zachowanie tego chłopca co opisałeś, ja się w ogóle nie dziwie. Nie przeraża mnie to, nie czuję niesmaku. Nie to, że przyznaję mu jakieś specjalne prawa, ale jestem w stanie to zrozumieć. Dodam, iż ludzie zdrowi robia o wiele gorsze rzeczy. I Ty, niepoprawny politycznie, zajmij się swoją szczerością co do gwałtów, przestępców i innych zgroz tego świata. Bo sądzę, że chorzy ludzie to jednak dar, bo pokazują nam jak piękne jest życie. Pozdrawiam ;)
P.S. Fajnie, że podzieliłeś się swoim zdaniem.
Tak na marginesie. Witam w XXI wieku, gdzie kosmici i inne potwory są bardziej tolerowane niż chorzy ludzie.
"z tych ludzi, powiedzmy sobie szczerze, i tak nigdy nic nie będzie, są tylko uciążliwością
dla społeczeństwa oraz wrzodem finansowym dla państwa, a małe dzieci na ich widok często bardzo się boją"
Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę z tego, że ludzie z zespołem Downa często idą do pracy i sami na siebie zarabiają pieniądze. Oczywiście nie jest to normalna praca przy komputerze, w biurze, przy papierach, ale wielu z nich kończy szkoły uczące do zawodu (m.in. kaletnik, stolarz etc.).
Po tym, że napisałeś, że masz córkę mogę spekulować, że masz powyżej 25 lat, ale myślenie chyba nie jest do końca poprawne. Zamiast wyrażać swoją opinię (tak, każdy ma do tego prawo, wcale tego nie neguję) naprawdę warto zainteresować się życiem tych ludzi, nie posługujmy się stereotypami.
Ponadto wydaje mi się, że nieprzespana noc 3-letniej dziewczynki po spotkaniu z "downem" jest trochę wyolbrzymieniem. :) Nie wiem jak było naprawdę, ale dzieci mają więcej zrozumienia dla chorych ludzi niż większość "dorosłych".
Zachowanie osób z zespołem Downa to oddzielna kwestia, wydaje mi się, że to nie dyskusja na demotywatory.
Pozdrawiam,
piętnastoletnia siostra dziewczynki z zespołem downa :)
saruxD- Większość z tych osób myśli tak samo jak ja, lecz nie potrafi się do tego przyznać. Powtarzam raz jeszcze, toleruje i szczerze współczuję osobom chorym i ich rodzinom, lecz osobiście uważam, iż przesadne wtrącanie ich w społeczeństwo zdrowych, pracujących ludzi jest niekorzystne i dla tych pierwszych, i tych drugich.
no niestety, ale zgadzam sie z ugibugi. chodzilam do integracyjnego liceum, na poczatku wszystko bylo fajnie, bylismy
'tolerancyjni' i 'zintegrowani'. ale z czasem zauwazylismy ze szkola to wyscig szczurow, a wtedy nasza tolerancja
prysła niczym bańka mydlana.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
6 lipca 2011 o 5:28
Dokładnie to mam na myśli letthesunshinein. W dzisiejszych czasach pogoni za karierą, pieniędzmi, życiem, nie każdy pełnosprawny daje sobie radę. Nie trudno więc pomyśleć, co przy takim, jak to trafnie opisałaś, wyścigu szczurów, byłoby z osobami chorymi.
No i co w tym dziwnego? Ja też bym się nie wstydziła i podejrzewam, że żaden z moich znajomych również. Człowiek jak człowiek - nie odrzuca się go z powodu choroby. Moim zdaniem to normalne, albo może nie znam się na ludziach.
taka sama moja reakcja. nie smiejemy sie z cudzego nieszczecia bo nie wiadomo czy nas to nie spotka, tez w koncu bedziemy miec kiedys dzieci. a jesli jeszcze tacy ludzie istnieja ktorzy potrawia sie nabijac to żal mi ich z calego serca.
HAHAHA UgiBugi po pierwsze choroba Downa nie jest chorobą psychiczną w ICD-10 jest zaklasyfikowana jako choroba wrodzona, jedynie upośledzenie umysłowe może wspólwystępować jako zaburzenie psychiczne ale to zupełnie inna jednostka nozologiczna widać jak ubaga jest twoja wiedza więc i twoje myślenie też jest płytkie. Ludzie z zaburzeniami są mniej niebezpieczi, niż jednostki "zdrowe" gwałciciele, mordercy to żadko są ludzie z zaburzeniami więc to może ludzi zdrowych trzea odseparować bo oni robią więcej krzywdy;> oczywiście niektórz wymagają stałej opieki ale część może normalnie funkcjonować chyba, że tacy zdrowi jak ty im nie pozwalają... Demot bardzo mnie wzruszył chociaż nie znam nikog z zespołem downa
Dobrze wiem że zespół downa nie jest chorobą psychiczną w profesjonalnym znaczeniu, lecz potocznie mogę tak napisać. Nie uświadomiłeś mi zbyt wiele a widzisz, ty nie znasz nikogo z zespołem downa, w przeciwieństwie do mnie.
Naprawde wzruszył mnie ten demot . U mnie szkole tesz jest taka dziewczynka , chłopcy ciąglę się z niej naśmiewają .Nawet jak sie im zwraca uwaga robią to dalej i używają takich słów np. Jak go pocałujesz dam ci 5 zł . Moim zdaniem to też jest chore
Wstyd? Niektórzy po prostu nie wiedzą jak się zachować wobec osoby chorej, czy traktować ją szczególnie, czy nie. To kwestia braku doświadczenia a nie wstydu zazwyczaj.
Popatrzyłem autorze na twoje demoty, a tam dziewczyne ci zgwałcili, popadła w depresje, popełniła samobójstwo, teraz ty masz depresje, w dodatku jesteś nieszczęśliwie zakochany, zostałeś zdradzony, tata czeka na ciebie w wannie, i na dodatek masz chorą siostrę...
Nie wiem czy zauważyłeś ale na niektórych wypowiada się jako chłopak a na innych jako dziewczyna więc nie można raczej jednoznacznie stwierdzić, że one są prawdziwe czy też wymyślone...
Uwielbiam ludzi którzy się nie boją przyznać że w rodzinie jest ktoś z zespołem Downa wiem co to znaczy i wiem że u takich ludzi uczucia są szczere,a przede wszystkim prawdziwe i oni nie wiedzą co to znaczy kłamstwo
również mam siostrę niepełnosprawną (porażenie mózgowe) urodziła sie w 1996 roku, niestety do tej pory nie mówi, jest mi z tego powodu bardzo przykro, czasami myśle jak poradze sobie z Nia kiedy moich rodzicow zabraknie, jedynie moge liczyc na mojego starszego brata, ktory tak samo jak i ja chce dla Niej jak najlepiej.
Ja równiez zanm kilka osób z zespołem Downa.
I to sa normlani ludzie jak mY!
Może troche wrazliwsi, albo bardziej nerwowi, ale niektorzy są fajniejsi niz moi noralni znajomi:/
A co to demota, fajny.
Nie wiem czego sie tu wstydzic, dzieci sa słodkie;p;p
niedaleko przedszkola mojej córki jest szkoła integracyjna. Czesto tym samym autobusem co my jeżdzą mamy z dziecmi niepelnosprawnymi. Moja 5 letnia córeczka jako pierwsza do tych chorych dzieciaczkow zaczeła machać z pozdrowieniem. Ostatnio jeden z chłopców jak widzi moją córke to podchodzi i podaje rękę by się przywitać. Ja do niego wtedy tez wyciągam rekę. Inni patrza na nas jak na dziwadla... A ja jestem dumna że mogę temu chłopcu podac reke !! dumna tez jestem z mojej córki, że jest tak otwarta na ludzi chorych, że nie wytyka ich palcami !! bo od tego jak bedą traktowani ludzie niepełnosprawni zalezy od rodziców .
UgiBugi
uważam że nie jesteś jednak tak tolerancyjny jak piszesz brzmisz bardziej na zakuty łeb któremu rodzice albo nie chcieli albo nie potrafili przekazać niektórych wartości i na pewną nie miałeś zbyt wiele kontaktów z tzw dałnami takie osoby w ogóle nie potrzebują stałego nadzoru psychiatrycznego chyba że pojedyncze przypadki ale w tym nie różniąsię niczym od zwyczajnych ludzi
Tusienka4
nie chrzań głupot jaki to skarb piszesz tak bo sama tego nie doświadczyłaś. Zycie z chorą osobą naprawdę bywa czasem trudne, trudne jest nawet patrzenie na cierpienie chorego bliskiego. Wiedzcie że ci ludzie też są świadomi gdy się z nich śmieją, rozumieją że są chore lu inne, także pragną miłości od drugiej płci czego najprawdopodobniej nigdy nie otrzymają. Tyle jeśli chodzi o aspekty umysłowe, a z fizycznej strony; z zespołem downa częstą łączą się inne choroby jak np wady serca czy różne ograniczenia ruchowe więc to wcale nie jest taki skarb
Roksanaroksana
Nie wpadłaś na pomysł że może dla tego tak dużo osób z upośledzonymi członkami rodziny pisze tutaj bo ludzie beżtakich doświadczeń nie interesują siętakimi problemami lub mogą napisać tylko Jakie słodkie dziecko itp albo kwestie w stylu UgiBugi
i na koniec monique78 napisała bardzo mądrą rzecz że to tylko od rodziców zależy jak potem ich dzieci będą traktowały chorych ludzi więc może nie oburzajcie się tak z tego że ktoś się śmieje z dałna tylko zwróćcie uwagę i wychowujcie odpowiednio swoje dzieci
Z poważaniem bliźniaczka 17 letniego downa
ugibugi jako jedyny wyrazil swoja negatywna opinie na ten temat. wszyscy tu pisza "ale slodka, ucaluj siostrzyczke, tez mam brata z zespolem downa". nikt nie ma odwagi by napisac pod tym demotem cos negatywnego o osobach z zespolem downa (a przeciez ludzie maja rozne doswiadczenia, tak jak ugibugi, ktory mowil o macaniu itd.), nie chce tu przesadnie bronic ugibugi, ale uszanujcie tez, ze ktos moze miec wlasne zdanie, inne od waszego. nie musicie sie z tym zgadzac, ale nie musicie tez mieszac od razu tych ludzi z błotem.
Wiecie co pracuje z takimi dziecmi. Myślałem ze jak ktos jest dorosły to rozumie to ze jest to choroba i do takiego dziecka inaczej sie podchodzi. Jednak sie mylilem. Wielu dorosłych traktuje takie dzieci jak przedmioty, jak rzeczy gorszej kategorii. A im wystraczy troche ciepla i usmiechu a one oddaja siebie całego. Praca z takimi ludzmi jest niemasowitym przezyciem i doswiadczeniem. Dlatego się bardzo dziwe jak można nie szanować takich dzieci. Jak sie nie podobaja nie pasują po prostu iśc własnym torem i nie zwaracac uwagi , a nie wyzywać i czesto bić ( tak bić czesto takie dzieci przyjezdzaja do osrodka pobite przez rodzicow) Pozdrawiam!
Drogi mati1921, jestem z podstawówki, ale uważam tak jak ty.
W klasie integracyjnej, z chłopcem z zespołem downa
siedziałam w ławce pierwsze 3 lata podstawówki. U mnie w klasie rozmawiało mi się lepiej z osobami chorymi, jeśli
dalej uważasz, że dzieci z podstawówki są takie tępe i wredne, to spójrz na większość gimnazjalistów.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
5 lipca 2011 o 6:44
Słuchaj, gdyby twoi przyjaciele się wstydzili, to nie byli by przyjaciółmi, ludzie, którzy się wstydzą z powodu wyglądu, albo Ci którzy się z takiego czegoś naśmiewają i wytykają palcami powinni zostać rozstrzelani, ale to tylko moja osobista refleksja..
prawda jest taka ze wielu ludzi zle postrzega niepelnosprawnych a to dlatego ze niemaja pojacia co im dolega nawet ale sa takze hamy ktore sie smieja z czyjegos nieszczescia pocieszmy sie tym ze zrozumieja to ze to sa tacy sami ludzie jak my gdy ktorys z nich bedzie mial niepelnosprawne dziecko lub brata czy siostre a w zasadzie nie tacy sami tylko lepsi od nas bo postrzegaja swiat w lepszy sposob u nich niema tyle nienawiesci mimo tego przepalnia ich radosc dopiero z wiekiem przez takich hamow co tylko sie smieja i skreslaja ich w sercach panuje smutek
jaka slodka.;) cudna poprostu. ;) uśmiechnęłam sie jak zobaczyłąm tego demota.;) moim zdaniem to żaden wstyd , i fajnie ze masz takich przyjaciół.;) pozdrawiam.;*
Dla mnie to jest po prostu dziwne, że wyróżniającym faktem jest to, że ktoś bez problemu jedzie z osobą chorą/niepełnosprawną na wakacje. To powinno być oczywiste, niestety nie rozumiem niektórych ludzi, którzy traktują niepełnosprawnych jako ludzi drugiej kategorii:(
Łatwo się ktytykuje kogos.. A pomyslal ktos gdyby go to spotkalo,albo mlodszą siostrę,brata,kuzyna? Wtedy by byl placz i modlitwy do Boga o wyleczenie... Ale niestety. Swiat jest niesprawiedliwy dając taki los,tak niewinnym ludziom,a tym skur*synom (za przeproszeniem) zawsze sie ukladalo i ukladac bedzie:/ Szkoda mi chorych dzieci,ale wierze ze maja swoj "lepszy" swiat i ze jest im w nim bardzo dobrze, a nawet lepiej niz nam.
jaka słodka ; D .
Szkoda, że są też tacy ludzie, którzy nie tolerują ludzi z tym problemem. Tylko przezywają i naśmiewają się z nich. Przecież to nie jest ich wina, ze się tacy urodzili. To normalni ludzie, którzy też pragną normalnie żyć!
pragną i mają prawo normalnie żyć. Sama mam brata niepełnosprawnego, wiem co to znaczy. Wielki PLUS ode mnie.
dokładnie tak przecież to są tacy sami ludzie jak my zdrowi a przecież każdy z Nas mógł się urodzić z tą chorobą czy jaką kolwiek inną, nie należy ich odtrącać bo oni też potrzebują kontaktu z innymi i należy im się taki sam szacunek jak osobom zdrowym, pod względem uczuciwym wszyscy jesteśmy równi bo każdy z Nas bez względu na stan zdrowia ma te same uczucia.
:)
Też mam takich przyjaciół, którzy akceptują moją siostrę która ma zespół Downa.
każdy powinien akceptować takich ludzi :)
A kto tego nie akceptuje?Dzieci z podstawówek jedynie chyba...
Dorosły,który robi krzywdę takiemu dziecku ode mnie by dostał w mordę;)
Wiesz niektórzy ludzie sie poprostu śmieja...
"Niektórzy" , hm.. to chyba nie jest dobre słowo. Gdy chodziłam do gimnazjum w równoległej klasie uczyła się dziewczyna właśnie z zespołem downa. Z tego co pamiętam ludzi, głównie chłopacy wyśmiewali się z niej, bawili się w głupią grę, w której chodziło o to, żeby walnąć ją i uciec. Po prostu żałosne, a reakcja nauczycieli - totalna znieczulica, żadnej reakcji , zupełnie jakby tego nie widzieli. A dziwne bo nasze gimnazjum liczyło zaledwie ponad 100 osób. Następny przykład: moja przyjaciółka (jesteśmy teraz w 2 liceum) , mam niepełnosprawnego brata inni moi znajomi zawsze jak przychodzą to zawsze do mojego brata podadzą rękę, zapytają się co słychać itd. A ona, niby od dziecka się znamy a wobec mojego brata zachowuje się tak jakby on w ogóle nie istniał... No cóż, w tych czasach panuje wśród ludzi okropna znieczulica. Wiem, że nie wszyscy są tacy, bo są naprawdę porządni ludzie, ale przykro mi stwierdzić że tych drugich też trochę jest. Za demota + ;) Pozdrawiam ! ;]
jakiś pojeb zaczepiał moją siostrę(niepełnosprawna) na podwórku, ja nie dałam rady mu wpie*dolić to wyszedł taki sąsiad i go strząchną, ze na osiedlu przez miesiąc sie nie pokazywał : D
Nie mogę ogarnąć , że są jeszcze tacy ludzie ktorzy potrafią się nabijać i śmiać z takich osób. to głupota i nic wiecej! wieeeelki plus za demota, + dziewczynka przesłodka! :)
Mozna tez powiedziec 'ciesze sie ze mam przyjaciol ktorych sie nie wstydze jadac z moja siostra nad jezioro' ;) Bo to nie choroba a ludzie nie akceptujacy tego przynosza wstyd! ;)
Aż mi się buzia uśmiechnęła jak zobaczyłam tą dziewczynkę :)
mi tak samo ! wpaniały demotywator : )
Mi również :) Przesłodka jest
dragonx8 - sam jesteś krzywy, pasztecie :P
Śmieją się z tego tylko dzieciaki w 1-3. Normalni akceptują :) .
W gim też jest trudno. Szczególnie jeśli chodzi o chłopaków. W liceum jest już normalnie
znam kilka osób z zespołem Downa i są to wspaniałe osoby, mające najprawdziwsze uczucia jakie znam, zero fałszu, to jest świetne :))
W pewnej książce przeczytałam, że to są osoby, które rodząc się, rozejrzały się po świecie i stwierdziły "o nie... to jest zbyt popier...." i stworzyły swój własny świat :)
Hahah tak my na myśl przyszło.Ty jedź dziewczyno z moimi znajomymi z nimi jechać to dopiero wstyd:D
Ale lubie ich tak pozytywnie walnięci są:)
cala prawda, prawdziwy demotywator!!!
niestety takich ludzi nadl jest bardzo molo, natomist przyjazn ktora cie obdarzaja jest najcenniejszym skarbem jaki masz!!! dla takich ludzi prawdziwy szacun!! wielki plus!!
tolerujmy siostry ze słonecznikiem na głowie, w końcu lato
Super demot! Mówię to w imieniu swoim jak i mojej siostry, która też ma Zespół Downa:)
a co w tym śmiesznego ,ze np ktoś jest chory ? ;/
Przecież to nie jego wina ,równie dobrze ten co się śmieje mógłby być na miejscu chorej osoby .
Jacy wy wszyscy poprawni politycznie... ojej. Powiem kilka słów, które zapewne w większości z Was wzbudzą niesmak,
ale ja przynajmniej będę szczery, i napiszę to, co myślę na prawdę. Moim skromnym zdaniem, i możecie się ze mną
nie zgadzać, ludzie chorzy na zespół downa i inne zaawansowane choroby psychiczne, wcale nie powinni być traktowani
tak samo jak inni, zdrowi ludzie. Właśnie oni potrzebują stałej opieki psychiatrycznej i nadzoru, gdyż są często
bardzo, bardzo nieprzewidywalni i niebezpieczni. Osoby chore na zespół downa są dość perwersyjne i wyjątkowo
infantylne. Sam byłem świadkiem, gdy 18to letni down (wybaczcie ten niegrzeczny skrót) przycinał się do 11to
letniej dziewczynki, dotykał ją po najbardziej intymnych miejscach, dość ordynarnie i że tak powiem na siłę. Teraz najostrzejsze. I tak wiem, że wielu z Was myśli
tak samo i mimo, iż jesteśmy tu anonimowi, nie ma odwagi tego napisać- z tych ludzi, powiedzmy sobie szczerze, i tak
nigdy nic nie będzie, są tylko uciążliwością dla społeczeństwa oraz wrzodem finansowym dla państwa, a małe
dzieci na ich widok często bardzo się boją. Moja córeczka, gdy miała 3 lata, po spędzeniu dnia w towarzystwie
downa, który jest synem mojej znajomej, nie mogła w nocy spać. Ja jestem człowiekiem tolerancyjnym i uświadamiałem
mojej córce, że jest to taka sama osoba jak i my, lecz prawda jest bolesna- korzyści z takiego równego traktowania
nie ma ani osoba zdrowa, ani chora.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 4 lipca 2011 o 17:34
Więc wg Ciebie dla takich ludzi eutanazja byłaby najlepszym rozwiązaniem...? Ciekawe co byś powiedział, jeśli to Twoja córka miałaby downa? Sam mam takiego kuzyna i powiem szczerze, że w wielu sytuacjach jest normalniejszy od
innych, zdrowych ludzi. Chorzy są raczej Ci, którzy reagują śmiechem na dziecko z zespołem downa, ale cóż...
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 4 lipca 2011 o 17:46
Wiesz... Może i potrzebują specjalnej opieki, ale to nie znaczy, że można się z nich naśmiewać. Olśnij mnie co robią niektórzy ludzie w pełni zdrowi psychicznie? Nie gwałcą, nie zabijają, są święci?
Ale robią to w przeciwieństwie do osób zdrowych nieświadomie... Przez co nie można tego kontrolować. Szczerze współczuję z całego serca osobom chorym jak i ich rodzinom, lecz patrząc na bezpieczeństwo ludzi, głównie dzieci, przesadna integracja ludzi z zespołem downa nie jest taka idealna.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 4 lipca 2011 o 20:35
Człowieku, aż ciężko Cie czytać. Rozumiem, masz własne zdanie, ale uważam że jest ono troche niewłaściwie ukształtowane. Widzisz tylko te złe strony, oceniasz jedynie niewłaściwe zachowania. Nie wiem czy tylko z takimi miałeś styczność czy po prostu widzisz jedynie to co chcesz widzieć. Radzę popatrzeć na ludzi, bardziej obiektywnie. Co z tego, że ktoś jest dotknięty ciężką chorobą skoro uczucia ma prawdziwe, takie jakie ma każdy inny. Zresztą nie tylko uczucia, a wiele różnych zachowań. Bo to człowiek. Jak każdy inny.
Jestem ciekawa Twojej reakcji, gdyby Ci się takie dziecko urodziło. Wołałbyś na niego "potworek" i nie zabierał w miejsca publiczne, gdyż 3-letnie nieświadome dzieci nie spałyby po nocach? W takim razie siądź z takim dzieckiem twarzą w twarz i mu wytłumacz, że jest ciężarem. I nie wiem, kto tu ma bardziej "downa"...A i jeszcze jedno, a mianowicie, te zachowanie tego chłopca co opisałeś, ja się w ogóle nie dziwie. Nie przeraża mnie to, nie czuję niesmaku. Nie to, że przyznaję mu jakieś specjalne prawa, ale jestem w stanie to zrozumieć. Dodam, iż ludzie zdrowi robia o wiele gorsze rzeczy. I Ty, niepoprawny politycznie, zajmij się swoją szczerością co do gwałtów, przestępców i innych zgroz tego świata. Bo sądzę, że chorzy ludzie to jednak dar, bo pokazują nam jak piękne jest życie. Pozdrawiam ;)
P.S. Fajnie, że podzieliłeś się swoim zdaniem.
Tak na marginesie. Witam w XXI wieku, gdzie kosmici i inne potwory są bardziej tolerowane niż chorzy ludzie.
"z tych ludzi, powiedzmy sobie szczerze, i tak nigdy nic nie będzie, są tylko uciążliwością
dla społeczeństwa oraz wrzodem finansowym dla państwa, a małe dzieci na ich widok często bardzo się boją"
Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę z tego, że ludzie z zespołem Downa często idą do pracy i sami na siebie zarabiają pieniądze. Oczywiście nie jest to normalna praca przy komputerze, w biurze, przy papierach, ale wielu z nich kończy szkoły uczące do zawodu (m.in. kaletnik, stolarz etc.).
Po tym, że napisałeś, że masz córkę mogę spekulować, że masz powyżej 25 lat, ale myślenie chyba nie jest do końca poprawne. Zamiast wyrażać swoją opinię (tak, każdy ma do tego prawo, wcale tego nie neguję) naprawdę warto zainteresować się życiem tych ludzi, nie posługujmy się stereotypami.
Ponadto wydaje mi się, że nieprzespana noc 3-letniej dziewczynki po spotkaniu z "downem" jest trochę wyolbrzymieniem. :) Nie wiem jak było naprawdę, ale dzieci mają więcej zrozumienia dla chorych ludzi niż większość "dorosłych".
Zachowanie osób z zespołem Downa to oddzielna kwestia, wydaje mi się, że to nie dyskusja na demotywatory.
Pozdrawiam,
piętnastoletnia siostra dziewczynki z zespołem downa :)
W pełni się zgadzam. Wreszcie ktoś to powiedział, a riposty w stylu "a jak by tobie urodziło się chore dziecko" pachną pseudoempatią z gimnazjum...
saruxD- Większość z tych osób myśli tak samo jak ja, lecz nie potrafi się do tego przyznać. Powtarzam raz jeszcze, toleruje i szczerze współczuję osobom chorym i ich rodzinom, lecz osobiście uważam, iż przesadne wtrącanie ich w społeczeństwo zdrowych, pracujących ludzi jest niekorzystne i dla tych pierwszych, i tych drugich.
no niestety, ale zgadzam sie z ugibugi. chodzilam do integracyjnego liceum, na poczatku wszystko bylo fajnie, bylismy
'tolerancyjni' i 'zintegrowani'. ale z czasem zauwazylismy ze szkola to wyscig szczurow, a wtedy nasza tolerancja
prysła niczym bańka mydlana.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 lipca 2011 o 5:28
Dokładnie to mam na myśli letthesunshinein. W dzisiejszych czasach pogoni za karierą, pieniędzmi, życiem, nie każdy pełnosprawny daje sobie radę. Nie trudno więc pomyśleć, co przy takim, jak to trafnie opisałaś, wyścigu szczurów, byłoby z osobami chorymi.
No i co w tym dziwnego? Ja też bym się nie wstydziła i podejrzewam, że żaden z moich znajomych również. Człowiek jak człowiek - nie odrzuca się go z powodu choroby. Moim zdaniem to normalne, albo może nie znam się na ludziach.
taka sama moja reakcja. nie smiejemy sie z cudzego nieszczecia bo nie wiadomo czy nas to nie spotka, tez w koncu bedziemy miec kiedys dzieci. a jesli jeszcze tacy ludzie istnieja ktorzy potrawia sie nabijac to żal mi ich z calego serca.
śliczna ta mała, tak słodko się uśmiecha :*
ludzie ktorzy sie smieja z czyjejs choroby sa po prostu niedojrzali. A dzieci z zespołem Downa sa bardzo kochane i szczere.
Jeeeezu przestań. Dlaczego mieliby się wstydzić?
eee
HAHAHA UgiBugi po pierwsze choroba Downa nie jest chorobą psychiczną w ICD-10 jest zaklasyfikowana jako choroba wrodzona, jedynie upośledzenie umysłowe może wspólwystępować jako zaburzenie psychiczne ale to zupełnie inna jednostka nozologiczna widać jak ubaga jest twoja wiedza więc i twoje myślenie też jest płytkie. Ludzie z zaburzeniami są mniej niebezpieczi, niż jednostki "zdrowe" gwałciciele, mordercy to żadko są ludzie z zaburzeniami więc to może ludzi zdrowych trzea odseparować bo oni robią więcej krzywdy;> oczywiście niektórz wymagają stałej opieki ale część może normalnie funkcjonować chyba, że tacy zdrowi jak ty im nie pozwalają... Demot bardzo mnie wzruszył chociaż nie znam nikog z zespołem downa
Dobrze wiem że zespół downa nie jest chorobą psychiczną w profesjonalnym znaczeniu, lecz potocznie mogę tak napisać. Nie uświadomiłeś mi zbyt wiele a widzisz, ty nie znasz nikogo z zespołem downa, w przeciwieństwie do mnie.
Naprawde wzruszył mnie ten demot . U mnie szkole tesz jest taka dziewczynka , chłopcy ciąglę się z niej naśmiewają .Nawet jak sie im zwraca uwaga robią to dalej i używają takich słów np. Jak go pocałujesz dam ci 5 zł . Moim zdaniem to też jest chore
Gdyby się wstydzili nie byliby przyjaciółmi..
Wstyd? Niektórzy po prostu nie wiedzą jak się zachować wobec osoby chorej, czy traktować ją szczególnie, czy nie. To kwestia braku doświadczenia a nie wstydu zazwyczaj.
Taka iskiereczka to prawdziwy skarb.
a jakiż to wstyd? jeśli na zdjęciu jest Twoja siostrzyczka, to jest niewiarygodnie słodka :) ucałuj ją ode mnie
Jak tu sie wstydzic takiej slodkiej istotki! Wstydzic to mogli by sie Ci ktorzy nie chcieli z nia jechac, ze sa tacy ograniczenie!!
Popatrzyłem autorze na twoje demoty, a tam dziewczyne ci zgwałcili, popadła w depresje, popełniła samobójstwo, teraz ty masz depresje, w dodatku jesteś nieszczęśliwie zakochany, zostałeś zdradzony, tata czeka na ciebie w wannie, i na dodatek masz chorą siostrę...
K**wa ty to masz przesrane życie stary
Nie wiem czy zauważyłeś ale na niektórych wypowiada się jako chłopak a na innych jako dziewczyna więc nie można raczej jednoznacznie stwierdzić, że one są prawdziwe czy też wymyślone...
tak to warci przyjaciele
Uwielbiam ludzi którzy się nie boją przyznać że w rodzinie jest ktoś z zespołem Downa wiem co to znaczy i wiem że u takich ludzi uczucia są szczere,a przede wszystkim prawdziwe i oni nie wiedzą co to znaczy kłamstwo
widze tutaj wszyscy współczują a na ulicy nie spotkałem jeszcze nikogo kto by nie stał i sie gapił albo smiał:(
Nagle się okazuje, że połowa ludzi na demotach ma siostre/znajomego chorego na z. downa ...
również mam siostrę niepełnosprawną (porażenie mózgowe) urodziła sie w 1996 roku, niestety do tej pory nie mówi, jest mi z tego powodu bardzo przykro, czasami myśle jak poradze sobie z Nia kiedy moich rodzicow zabraknie, jedynie moge liczyc na mojego starszego brata, ktory tak samo jak i ja chce dla Niej jak najlepiej.
a ja mam chęć wytulić tę małą dziewczynkę :) jest urocza!
jest prześliczna! :)
Ja równiez zanm kilka osób z zespołem Downa.
I to sa normlani ludzie jak mY!
Może troche wrazliwsi, albo bardziej nerwowi, ale niektorzy są fajniejsi niz moi noralni znajomi:/
A co to demota, fajny.
Nie wiem czego sie tu wstydzic, dzieci sa słodkie;p;p
Zatrzymałam się przy tym demotywatorze i patrzyłam się na niego kilka minut z uśmiechem na twarzy :)
Plus :) I ucałuj siostrzyczkę ;)
Pozazdrościć takich przyjaciół :) +
niedaleko przedszkola mojej córki jest szkoła integracyjna. Czesto tym samym autobusem co my jeżdzą mamy z dziecmi niepelnosprawnymi. Moja 5 letnia córeczka jako pierwsza do tych chorych dzieciaczkow zaczeła machać z pozdrowieniem. Ostatnio jeden z chłopców jak widzi moją córke to podchodzi i podaje rękę by się przywitać. Ja do niego wtedy tez wyciągam rekę. Inni patrza na nas jak na dziwadla... A ja jestem dumna że mogę temu chłopcu podac reke !! dumna tez jestem z mojej córki, że jest tak otwarta na ludzi chorych, że nie wytyka ich palcami !! bo od tego jak bedą traktowani ludzie niepełnosprawni zalezy od rodziców .
pozdrowienia i plus :)
znam to, mam niepełnosprawnego wujka. ode mnie duży +
UgiBugi
uważam że nie jesteś jednak tak tolerancyjny jak piszesz brzmisz bardziej na zakuty łeb któremu rodzice albo nie chcieli albo nie potrafili przekazać niektórych wartości i na pewną nie miałeś zbyt wiele kontaktów z tzw dałnami takie osoby w ogóle nie potrzebują stałego nadzoru psychiatrycznego chyba że pojedyncze przypadki ale w tym nie różniąsię niczym od zwyczajnych ludzi
Tusienka4
nie chrzań głupot jaki to skarb piszesz tak bo sama tego nie doświadczyłaś. Zycie z chorą osobą naprawdę bywa czasem trudne, trudne jest nawet patrzenie na cierpienie chorego bliskiego. Wiedzcie że ci ludzie też są świadomi gdy się z nich śmieją, rozumieją że są chore lu inne, także pragną miłości od drugiej płci czego najprawdopodobniej nigdy nie otrzymają. Tyle jeśli chodzi o aspekty umysłowe, a z fizycznej strony; z zespołem downa częstą łączą się inne choroby jak np wady serca czy różne ograniczenia ruchowe więc to wcale nie jest taki skarb
Roksanaroksana
Nie wpadłaś na pomysł że może dla tego tak dużo osób z upośledzonymi członkami rodziny pisze tutaj bo ludzie beżtakich doświadczeń nie interesują siętakimi problemami lub mogą napisać tylko Jakie słodkie dziecko itp albo kwestie w stylu UgiBugi
i na koniec monique78 napisała bardzo mądrą rzecz że to tylko od rodziców zależy jak potem ich dzieci będą traktowały chorych ludzi więc może nie oburzajcie się tak z tego że ktoś się śmieje z dałna tylko zwróćcie uwagę i wychowujcie odpowiednio swoje dzieci
Z poważaniem bliźniaczka 17 letniego downa
krzyk w niebo i pomstę do nieba nic nie da - przecież obecnie dzieci wychowuje internet i Viva -
ugibugi jako jedyny wyrazil swoja negatywna opinie na ten temat. wszyscy tu pisza "ale slodka, ucaluj siostrzyczke, tez mam brata z zespolem downa". nikt nie ma odwagi by napisac pod tym demotem cos negatywnego o osobach z zespolem downa (a przeciez ludzie maja rozne doswiadczenia, tak jak ugibugi, ktory mowil o macaniu itd.), nie chce tu przesadnie bronic ugibugi, ale uszanujcie tez, ze ktos moze miec wlasne zdanie, inne od waszego. nie musicie sie z tym zgadzac, ale nie musicie tez mieszac od razu tych ludzi z błotem.
słodka ^^
Wiecie co pracuje z takimi dziecmi. Myślałem ze jak ktos jest dorosły to rozumie to ze jest to choroba i do takiego dziecka inaczej sie podchodzi. Jednak sie mylilem. Wielu dorosłych traktuje takie dzieci jak przedmioty, jak rzeczy gorszej kategorii. A im wystraczy troche ciepla i usmiechu a one oddaja siebie całego. Praca z takimi ludzmi jest niemasowitym przezyciem i doswiadczeniem. Dlatego się bardzo dziwe jak można nie szanować takich dzieci. Jak sie nie podobaja nie pasują po prostu iśc własnym torem i nie zwaracac uwagi , a nie wyzywać i czesto bić ( tak bić czesto takie dzieci przyjezdzaja do osrodka pobite przez rodzicow) Pozdrawiam!
Denerwują mnie ludzie śmiejący się z takich ludzi. duży +
Drogi mati1921, jestem z podstawówki, ale uważam tak jak ty.
W klasie integracyjnej, z chłopcem z zespołem downa
siedziałam w ławce pierwsze 3 lata podstawówki. U mnie w klasie rozmawiało mi się lepiej z osobami chorymi, jeśli
dalej uważasz, że dzieci z podstawówki są takie tępe i wredne, to spójrz na większość gimnazjalistów.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 5 lipca 2011 o 6:44
Nie widzę nic nie na miejscu w pokazywaniu się publicznie z niepełnosprawnymi osobami. Cieszę się, że są też ludzie myślący podobnie.
Ale ta dziewczynka słoodka . ! ♥ [+]
http://demotywatory.pl/1801222/Nie-wstydze-sie-jego-przed-ludzmi
nie wiem co w tym wstydliwego. też bym pojechał :)
Wielki plus! sama wiem jak to boli...
dlaczego mieliby się wstydzić? przecież to nie jest zależne od tego dziecka :) moim zdaniem są one bardzo przesympatyczne :) plus!
Ja ostatnio dowiedziałam się że mój przyjaciel nienawidzi chorych ludzi a szczególnie dzieci... Już nie jest moim przyjacielem ...
a ludzie tak jadą po harcerstwie..gdzie można znaleźć sensownych i porządnych ludzi..
Słuchaj, gdyby twoi przyjaciele się wstydzili, to nie byli by przyjaciółmi, ludzie, którzy się wstydzą z powodu wyglądu, albo Ci którzy się z takiego czegoś naśmiewają i wytykają palcami powinni zostać rozstrzelani, ale to tylko moja osobista refleksja..
prawda jest taka ze wielu ludzi zle postrzega niepelnosprawnych a to dlatego ze niemaja pojacia co im dolega nawet ale sa takze hamy ktore sie smieja z czyjegos nieszczescia pocieszmy sie tym ze zrozumieja to ze to sa tacy sami ludzie jak my gdy ktorys z nich bedzie mial niepelnosprawne dziecko lub brata czy siostre a w zasadzie nie tacy sami tylko lepsi od nas bo postrzegaja swiat w lepszy sposob u nich niema tyle nienawiesci mimo tego przepalnia ich radosc dopiero z wiekiem przez takich hamow co tylko sie smieja i skreslaja ich w sercach panuje smutek
jaka slodka.;) cudna poprostu. ;) uśmiechnęłam sie jak zobaczyłąm tego demota.;) moim zdaniem to żaden wstyd , i fajnie ze masz takich przyjaciół.;) pozdrawiam.;*
Dla mnie to jest po prostu dziwne, że wyróżniającym faktem jest to, że ktoś bez problemu jedzie z osobą chorą/niepełnosprawną na wakacje. To powinno być oczywiste, niestety nie rozumiem niektórych ludzi, którzy traktują niepełnosprawnych jako ludzi drugiej kategorii:(
Łatwo się ktytykuje kogos.. A pomyslal ktos gdyby go to spotkalo,albo mlodszą siostrę,brata,kuzyna? Wtedy by byl placz i modlitwy do Boga o wyleczenie... Ale niestety. Swiat jest niesprawiedliwy dając taki los,tak niewinnym ludziom,a tym skur*synom (za przeproszeniem) zawsze sie ukladalo i ukladac bedzie:/ Szkoda mi chorych dzieci,ale wierze ze maja swoj "lepszy" swiat i ze jest im w nim bardzo dobrze, a nawet lepiej niz nam.