Człowiek z definicji jest bezgranicznie głupi. Ale już w szczególności głupi są ci, którzy swojej głupoty nie widzą i się jej wypierają. Ilu to jest ludzi bezgranicznie przekonanych o swojej mądrości podczas gdy są zwykłym idiotami? Ja przynajmniej zdaję sobie sprawę ze swojej nikłej wartości, choć to oczywiście bynajmniej nie zaleta i nie jest to dla mnie zdrowe. Człowiek nie może za bardzo kontrolować swojej głupoty, niestety to cecha głównie genetyczna, choć czasem myślę,że głupota wtórna jest dużo gorsza... być idiotą przez 5 minut dziennie? Ja radzę być nim jak najczęściej, z pewnością będzieci szczęśliwsi.
Z definicji, czyli jest o oczywista ludzka cecha, wręcz truizm. Co tak naprawdę wie człowiek? Jak to mówie aforyzm Sokratesa "wiem,że nic nie wiem". Z perspektywy kosmosu jesteśmy nic nie znaczązcym pyłkiem, jeżeli ktoś sądzi,że pojmuje istotę wszechświata to jest bardziej niż bezgranicznie naiwny i głupi. W gruncie rzeczy głupota w pewien sposób utrzymuje nas przy "zdrowych" zmysłach. Im człowiek mniej wie, tym lepiej śpi. Nasza wiedza z perspektywy człowieka może wydawać się czymś potężnym, a tak naprawdę to nędzna, śmieszna namiastka. Sposób działania mózgu zdecydowanej większości ludzi w tym mojej nie jest znowu aż tak imponujące. Kim jest w ogóle człowiek? Ja mam go za zwierze, każde ma inny rodzaj percepcji i zapewne wszystkie są przekonane o swojej mądrości.
Może po prostu nie ma "istoty wszechświata"? Jesteśmy jednym z milionów gatunków zwierząt. Mamy inteligencję żeby lepiej sobie radzić, lepiej adaptować się do środowiska, zwiększyć swoje szanse na przetrwanie. Używając mózgów które miały szukać najlepszego sposobu polowania na antylopy zbudowaliśmy cywilizację, wymyśliliśmy pismo, sztukę, leki, polecieliśmy w kosmos, zwiększyliśmy liczebność swojego gatunku kilkaset tysięcy razy i wciąż się rozwijamy. Jak dla mnie to imponujące i wspaniałe. Gardzenie tym wszystkim tylko dlatego, że wymyśliłeś sobie jakąś "istotę wszechświata", jakiś abstrakcyjny intelektualny ideał - jest raczej durne. Oczywiście jest całkiem prawdopodobne, że niedługo zabijemy swój gatunek i inteligencja okaże się jednak nie najlepszym pomysłem ewolucji (dużo lepiej sprawdzała się duża masa ciała - 240 milionów lat dominacji dinozaurów). Ale to nie dlatego, że ludzie są "głupi" tylko dlatego, że inteligencja niesie ze sobą ryzyko - na przykład zbombardowania się atomówkami.
Wypadałoby dopisać autora cytatu, nie sądzisz Formidable?
Człowiek z definicji jest bezgranicznie głupi. Ale już w szczególności głupi są ci, którzy swojej głupoty nie widzą i się jej wypierają. Ilu to jest ludzi bezgranicznie przekonanych o swojej mądrości podczas gdy są zwykłym idiotami? Ja przynajmniej zdaję sobie sprawę ze swojej nikłej wartości, choć to oczywiście bynajmniej nie zaleta i nie jest to dla mnie zdrowe. Człowiek nie może za bardzo kontrolować swojej głupoty, niestety to cecha głównie genetyczna, choć czasem myślę,że głupota wtórna jest dużo gorsza... być idiotą przez 5 minut dziennie? Ja radzę być nim jak najczęściej, z pewnością będzieci szczęśliwsi.
Jakiej używasz dokładnie definicji człowieka że Ci z niej wychodzi bezgraniczna głupota?
Z definicji, czyli jest o oczywista ludzka cecha, wręcz truizm. Co tak naprawdę wie człowiek? Jak to mówie aforyzm Sokratesa "wiem,że nic nie wiem". Z perspektywy kosmosu jesteśmy nic nie znaczązcym pyłkiem, jeżeli ktoś sądzi,że pojmuje istotę wszechświata to jest bardziej niż bezgranicznie naiwny i głupi. W gruncie rzeczy głupota w pewien sposób utrzymuje nas przy "zdrowych" zmysłach. Im człowiek mniej wie, tym lepiej śpi. Nasza wiedza z perspektywy człowieka może wydawać się czymś potężnym, a tak naprawdę to nędzna, śmieszna namiastka. Sposób działania mózgu zdecydowanej większości ludzi w tym mojej nie jest znowu aż tak imponujące. Kim jest w ogóle człowiek? Ja mam go za zwierze, każde ma inny rodzaj percepcji i zapewne wszystkie są przekonane o swojej mądrości.
Może po prostu nie ma "istoty wszechświata"? Jesteśmy jednym z milionów gatunków zwierząt. Mamy inteligencję żeby lepiej sobie radzić, lepiej adaptować się do środowiska, zwiększyć swoje szanse na przetrwanie. Używając mózgów które miały szukać najlepszego sposobu polowania na antylopy zbudowaliśmy cywilizację, wymyśliliśmy pismo, sztukę, leki, polecieliśmy w kosmos, zwiększyliśmy liczebność swojego gatunku kilkaset tysięcy razy i wciąż się rozwijamy. Jak dla mnie to imponujące i wspaniałe. Gardzenie tym wszystkim tylko dlatego, że wymyśliłeś sobie jakąś "istotę wszechświata", jakiś abstrakcyjny intelektualny ideał - jest raczej durne. Oczywiście jest całkiem prawdopodobne, że niedługo zabijemy swój gatunek i inteligencja okaże się jednak nie najlepszym pomysłem ewolucji (dużo lepiej sprawdzała się duża masa ciała - 240 milionów lat dominacji dinozaurów). Ale to nie dlatego, że ludzie są "głupi" tylko dlatego, że inteligencja niesie ze sobą ryzyko - na przykład zbombardowania się atomówkami.
Często myli się bycie idiotą z byciem osobą pozytywnie nastawioną do życia i generalnie szczęśliwą.
Stwierdzeniem co najmniej określasz dolny limit co samo w sobie jest przekroczeniem tych 5 minut... i gdzie Twoja mądrość... ? :P