Właśnie to jest piękne w miłości, to przyzwyczajenie, zrośnięcie niczym bliźnięta Syjamskie i wierz mi, gdy stracimy kogoś na początku związku to uda nam się z tego wyjść i żyć dalej, po prostu tak jakby tej osoby nigdy nie było w naszym życiu a słowa "nie mogę się doczekać aż cię zobaczę" to banały, to w słowach "kup mleko, chleb i ser" jest to uczucie bo kiedy stracisz kogoś bliskiego kto był z tobą latami po czym w sklepie zobaczysz mleko, chleb i ser zapłaczesz a jeśli przyczyną straty była Śmierć to każdy chleb ze serem popijany mlekiem będzie smakował łzami albo nawet już nigdy ich nie spożyjesz z tego smutku. Namiętność w związku znika ale to nie jest znak że miłość się skończyła, przeszła ona na nowy poziom, większość ludzi ma prawą rękę, nie zwracamy na nią uwagi i nie zachwycamy się codziennie dziękując Bogu za to że mamy prawą rękę, nie głaszczemy jej i nie mówimy do siebie: "Oj jak dobrze że mam rękę" ale kiedy ją stracimy to często odechciewa się nam żyć, niemal każdy z nas chodzi, jest to nam potrzebne lecz nie zachwycamy się tym jak dzieci, błędni rycerze i półgłówki ale kiedy dopada nas choroba i nie możemy chodzić to odechciewa się nam żyć i nie inaczej jest z ludźmi.
Kiedy kogoś kochamy, nie ważne czy partnerkę/partnera, matkę, ojca, brata, siostrę, dziadka czy babcię, nie zachwycamy się nimi zwłaszcza kiedy mieszkamy z tymi osobami i widzimy je codziennie ale rozstanie zaboli, jak mawiał pewien ksiądz "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" to najzwyklejsze sprawy, codzienność i rutyna wśród swoich daje nam szczęście a namiętność szybko mija, jeśli kogoś kochasz nie wstydzisz się przy tej osobie pryknąć, nie odczuwasz zakłopotania kiedy siedzisz z tą osobą i zachce ci się skorzystać z toalety, mówisz zwyczajnie "No, idę do kibla" i ta osoba to rozumie, nie wstydzisz się od tej osoby otrzymywać pomocy czy samemu nie opuszczasz jej gdy cię potrzebuje, nie wstydzisz się rozebrać a kiedy przebierasz się nie mówisz "odwróć się", miłość to nie jest ciągła namiętność, gdyby Romeo i Julia przeżyli to po jakimś czasie też kazaliby sobie nawzajem kupować "mleko, ser i chleb" i to jest piękne. Jak pisał Adam Mickiewicz "Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie, ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie KTO CIĘ STRACIŁ". I tyczy się to także ludzi, związków i w zasadzie wszystkiego co dobre w tym życiu, doceniamy kogoś kiedy tego kogoś już nie ma a kiedy przeszkadzało nam jego mlaskanie przy jedzeniu i stracimy tą osobę to przy stole zamykamy pełne łez oczy i mamy nadzieję że usłyszymy to mlaskanie, mówimy do siebie pod nosem "proszę".
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
2 razy.
Ostatnia modyfikacja:
15 lutego 2019 o 18:38
Dlaczego musiałam to przeczytać właśnie teraz... W tym momencie ;_;
Prawda, lecz dodam coś od siebie
Gdy znika namiętność często ludzie się rozstają. I nawet gdy się "kochali" - gdy jedno umrze po rozstaniu to drugie tak tego nie przeżywa, przynajmniej nie tak bardzo jak wtedy gdyby nadal byli razem. Miłość to nie tylko przyzwyczajenie... Ale wszystko wymieszane w idealnych proporcjach. Trochę namiętności i czułości, trochę przyzwyczajenia i rutyny ale i szczypta troski, trochę kłótni, trochę zgody, odrobinę burzy i nieco więcej słońca...
Grunt to żeby na codzien nie było jak na drugim obrazku, że tylko kup to, pomaluj tamto, czuć w tym traktowanie drugiej osoby jak mebla czy służącego/gosposię. W związku z długim stażem powinno być też trochę namiętności, inaczej przez rutynę ludzie się nudzą sobą :/
@AllHailMegatron26 Miłość, ta prawdziwa jest wieczna, jeśli kogoś nie obeszła czyjaś śmierć to znaczy że nie kochał tej osoby. A co do nudy, druga osoba to nie jest zabawka żeby się nią nudzić lub nie czy żeby dostarczała rozrywki.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
18 lutego 2019 o 19:38
Właśnie to jest piękne w miłości, to przyzwyczajenie, zrośnięcie niczym bliźnięta Syjamskie i wierz mi, gdy stracimy kogoś na początku związku to uda nam się z tego wyjść i żyć dalej, po prostu tak jakby tej osoby nigdy nie było w naszym życiu a słowa "nie mogę się doczekać aż cię zobaczę" to banały, to w słowach "kup mleko, chleb i ser" jest to uczucie bo kiedy stracisz kogoś bliskiego kto był z tobą latami po czym w sklepie zobaczysz mleko, chleb i ser zapłaczesz a jeśli przyczyną straty była Śmierć to każdy chleb ze serem popijany mlekiem będzie smakował łzami albo nawet już nigdy ich nie spożyjesz z tego smutku. Namiętność w związku znika ale to nie jest znak że miłość się skończyła, przeszła ona na nowy poziom, większość ludzi ma prawą rękę, nie zwracamy na nią uwagi i nie zachwycamy się codziennie dziękując Bogu za to że mamy prawą rękę, nie głaszczemy jej i nie mówimy do siebie: "Oj jak dobrze że mam rękę" ale kiedy ją stracimy to często odechciewa się nam żyć, niemal każdy z nas chodzi, jest to nam potrzebne lecz nie zachwycamy się tym jak dzieci, błędni rycerze i półgłówki ale kiedy dopada nas choroba i nie możemy chodzić to odechciewa się nam żyć i nie inaczej jest z ludźmi.
Kiedy kogoś kochamy, nie ważne czy partnerkę/partnera, matkę, ojca, brata, siostrę, dziadka czy babcię, nie zachwycamy się nimi zwłaszcza kiedy mieszkamy z tymi osobami i widzimy je codziennie ale rozstanie zaboli, jak mawiał pewien ksiądz "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" to najzwyklejsze sprawy, codzienność i rutyna wśród swoich daje nam szczęście a namiętność szybko mija, jeśli kogoś kochasz nie wstydzisz się przy tej osobie pryknąć, nie odczuwasz zakłopotania kiedy siedzisz z tą osobą i zachce ci się skorzystać z toalety, mówisz zwyczajnie "No, idę do kibla" i ta osoba to rozumie, nie wstydzisz się od tej osoby otrzymywać pomocy czy samemu nie opuszczasz jej gdy cię potrzebuje, nie wstydzisz się rozebrać a kiedy przebierasz się nie mówisz "odwróć się", miłość to nie jest ciągła namiętność, gdyby Romeo i Julia przeżyli to po jakimś czasie też kazaliby sobie nawzajem kupować "mleko, ser i chleb" i to jest piękne. Jak pisał Adam Mickiewicz "Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie, ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie KTO CIĘ STRACIŁ". I tyczy się to także ludzi, związków i w zasadzie wszystkiego co dobre w tym życiu, doceniamy kogoś kiedy tego kogoś już nie ma a kiedy przeszkadzało nam jego mlaskanie przy jedzeniu i stracimy tą osobę to przy stole zamykamy pełne łez oczy i mamy nadzieję że usłyszymy to mlaskanie, mówimy do siebie pod nosem "proszę".
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 15 lutego 2019 o 18:38
@Hostis_Humani_Generis Mądrze napisane.
@Hostis_Humani_Generis
Dlaczego musiałam to przeczytać właśnie teraz... W tym momencie ;_;
Prawda, lecz dodam coś od siebie
Gdy znika namiętność często ludzie się rozstają. I nawet gdy się "kochali" - gdy jedno umrze po rozstaniu to drugie tak tego nie przeżywa, przynajmniej nie tak bardzo jak wtedy gdyby nadal byli razem. Miłość to nie tylko przyzwyczajenie... Ale wszystko wymieszane w idealnych proporcjach. Trochę namiętności i czułości, trochę przyzwyczajenia i rutyny ale i szczypta troski, trochę kłótni, trochę zgody, odrobinę burzy i nieco więcej słońca...
Grunt to żeby na codzien nie było jak na drugim obrazku, że tylko kup to, pomaluj tamto, czuć w tym traktowanie drugiej osoby jak mebla czy służącego/gosposię. W związku z długim stażem powinno być też trochę namiętności, inaczej przez rutynę ludzie się nudzą sobą :/
@AllHailMegatron26 Miłość, ta prawdziwa jest wieczna, jeśli kogoś nie obeszła czyjaś śmierć to znaczy że nie kochał tej osoby. A co do nudy, druga osoba to nie jest zabawka żeby się nią nudzić lub nie czy żeby dostarczała rozrywki.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 18 lutego 2019 o 19:38