A pamiętacie jak, za każdym razem jak jakaś debilna myśl przyszła nam do głowy, wklejaliśmy zdjęcie na czarnym kartoniku i wpisywaliśmy tę tombakową myśl pod obrazkiem i zasuwaliśmy do najbliższej biblioteki, by pani bibliotekarka koniecznie wpięła kartonik do segregatora z debilnymy pomysłami innych ludzi, żeby oni też mogli poznać nasze przemyślenia?
Jak tylko weszły na ranek telefony z jakimkolwiek aparatem, to człowiek cieszył się, że zrobił zdjęcie czemukolwiek. Że nagrał filmik, na którym praktycznie nic nie było widać. Mało tego, ja i mój kumpel potrafiliśmy przeznaczyć całą wartość doładowania na pisanie do siebie zupełnie niepotrzebnych sms-ów, które wtedy kosztowały fortunę. W naszym kręgu urosło to już do rangi anegdoty, że siedzieliśmy na dwóch przeciwległych stronach chodnika i pisaliśmy do siebie sms-y. Potem te komunikatory Gadu-Gadu, Skype i jeszcze inne. Nasza-klasa, grono.net i w końcu hit, jakim okazał się Facebook. Nawet nie wiecie, jak mnie cieszy, że byłem i jestem świadkiem tak dynamicznego rozwoju technologii, bo kiedy ja "zaczynałem", to były procesory Pentium pierwszej generacji i Windows 95, a teraz doświadczam dosłownie skoku cywilizacyjnego. Jeśli ktoś nie umie z tego korzystać i widzi w tym jakikolwiek problem, to naprawdę mi was szkoda :)
Ja to jeszcze pamiętam jak malowaliśmy i potem wystawialiśmy w galeriach.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 października 2019 o 15:22
Jak się ma co zjeść raz w miesiącu to trzeba się pochwalić.
Ja dodatkowo rysowałem mapę trasy po której sie poruszam do fotografa i wysyłałem wszystkim znajomym listem poleconym.
a czemu pies liże sobie jajka?....bo może. To działa tak samo
@jatzik jak ludzie się liza nawzajem tu i ówdzie to spoko. gorzej jak " faceci" liżą się po jajkach....
Joseph Nicéphore Niépce, jeden z pionierów fotografii, 1832
Zmodyfikowano 3 razy. Ostatnia modyfikacja: 12 października 2019 o 17:55
A pamiętacie jak, za każdym razem jak jakaś debilna myśl przyszła nam do głowy, wklejaliśmy zdjęcie na czarnym kartoniku i wpisywaliśmy tę tombakową myśl pod obrazkiem i zasuwaliśmy do najbliższej biblioteki, by pani bibliotekarka koniecznie wpięła kartonik do segregatora z debilnymy pomysłami innych ludzi, żeby oni też mogli poznać nasze przemyślenia?
Jak tylko weszły na ranek telefony z jakimkolwiek aparatem, to człowiek cieszył się, że zrobił zdjęcie czemukolwiek. Że nagrał filmik, na którym praktycznie nic nie było widać. Mało tego, ja i mój kumpel potrafiliśmy przeznaczyć całą wartość doładowania na pisanie do siebie zupełnie niepotrzebnych sms-ów, które wtedy kosztowały fortunę. W naszym kręgu urosło to już do rangi anegdoty, że siedzieliśmy na dwóch przeciwległych stronach chodnika i pisaliśmy do siebie sms-y. Potem te komunikatory Gadu-Gadu, Skype i jeszcze inne. Nasza-klasa, grono.net i w końcu hit, jakim okazał się Facebook. Nawet nie wiecie, jak mnie cieszy, że byłem i jestem świadkiem tak dynamicznego rozwoju technologii, bo kiedy ja "zaczynałem", to były procesory Pentium pierwszej generacji i Windows 95, a teraz doświadczam dosłownie skoku cywilizacyjnego. Jeśli ktoś nie umie z tego korzystać i widzi w tym jakikolwiek problem, to naprawdę mi was szkoda :)
To zjawisko nie jest właściwe takie powszechne, jak się wydaje. W rzeczywistości takie dzbany jak ty robią z tego o wiele więcej szumu.