Na początku XX w. pojawiła się nowa metoda ulepszania wyglądu: za pomocą rzęs. W 1911 roku wynalazczyni Anna Taylor opatentowała sztuczne rzęsy. Jednym z jej wynalazków były rzęsy na pasku mocującym wykonane z ludzkich włosów.
Sztuczne rzęsy przyciągnęły uwagę widzów w 1916 roku, kiedy to reżyser D.W. Griffith namówił aktorkę Seenę Owen, aby je założyła na potrzeby kręcenia filmu. Niedługo potem popularnością zaczęły się cieszyć gęste rzęsy
W 1911 roku Frederick Strange Kolle opublikował książkę o operacjach plastycznych. Mimo że opisane przez niego techniki nie były wtedy innowacyjne, dzieło zawierało liczne ilustracje. Dzięki nim jesteśmy w stanie ocenić umiejętności chirurgów plastycznych tamtych czasów. Wiedzieli, jak wykonać korekty oczu i ust oraz lifting twarzy
W latach 30. operacje plastyczne stały się popularne wśród aktorów. Ówczesne magazyny publikowały mnóstwo artykułów o celebrytach, którzy im się poddali. Jednym z nich była gwiazda kina niemego Mary Pickford. Niestety, stała się ofiarą nieudanego liftingu twarzy, przez który nie mogła się uśmiechać.
W tym okresie techniki zabiegu nie były idealne. Często wszystko kończyło się nienaturalnym rezultatem
Aktor Rudolph Valentino poddał się operacji plastycznej korygującej kształt uszu, ponieważ przed zabiegiem nikt nie proponował mu ciekawych ról. Niejednokrotnie słyszał, że powodem tego były jego dziwnie odstające uszy. Jednak po zabiegu zaczął otrzymywać mnóstwo propozycji współpracy
Pijawki nie przyśpieszały gojenia, tylko wydzielały substancje przeciwzakrzepowe
Zajęcza warga to rozszczep wargi. Rozszczep podniebienia to wilcza paszcza.