4) Ciebie jako ojca nie obchodzą własne dzieci, bo pracujesz na swoja rodzinę, z którą się ciągle kłócisz i na swoją kanapę przed telewizorem, na której leżysz wieczorami, zamiast porozmawiać. Jeśli już wymieniasz jakieś zdania z dziećmi, to stosujesz pruskie wychowanie i swój nadmuchanego autorytetu wzmacniasz siłą i agresją, bo ojciec jest przecież do szanowania za sam swój byt, a nie do rozmowy i spędzania wolnego czasu.
Dla Ciebie, jako matki, dzieci są wszelkimi zmartwieniami, które nosisz na karku, często powtarzasz, że żałujesz, że je urodziłaś, a kiedy Twoja schizotypia sięga zenitu, doprowadzasz je do spazmatycznego płaczu, a później przytulasz, że to wszystko dla ich dobra. Nie idziesz z nimi nigdzie, ani za nimi, ani przed nimi - lekceważysz, wyśmiewasz wszelkie ich ambicje i aspiracje odbiegające od Twojego wyobrażenia ich przyszłości, sprawiając, że czują się winne za swoje wolne myśli i marzenia.
4) Ciebie jako ojca nie obchodzą własne dzieci, bo pracujesz na swoja rodzinę, z którą się ciągle kłócisz i na swoją kanapę przed telewizorem, na której leżysz wieczorami, zamiast porozmawiać. Jeśli już wymieniasz jakieś zdania z dziećmi, to stosujesz pruskie wychowanie i swój nadmuchanego autorytetu wzmacniasz siłą i agresją, bo ojciec jest przecież do szanowania za sam swój byt, a nie do rozmowy i spędzania wolnego czasu.
OdpowiedzDla Ciebie, jako matki, dzieci są wszelkimi zmartwieniami, które nosisz na karku, często powtarzasz, że żałujesz, że je urodziłaś, a kiedy Twoja schizotypia sięga zenitu, doprowadzasz je do spazmatycznego płaczu, a później przytulasz, że to wszystko dla ich dobra. Nie idziesz z nimi nigdzie, ani za nimi, ani przed nimi - lekceważysz, wyśmiewasz wszelkie ich ambicje i aspiracje odbiegające od Twojego wyobrażenia ich przyszłości, sprawiając, że czują się winne za swoje wolne myśli i marzenia.
O, moja rodzina, how sweet... A ludzie się dziwią, że jestem antymałżeńska i antyrodzinna.