Nie każdy ma możliwości zostać supersportowcem. To kwestis przede wszystkim genów (stosześćdziesięciocentymetrowiec raczej nie ma szans zostać koszykarzem), a także pieniężna. No i przede wszystkim czy rodzicom będzie się chciało zawozić dziecko na treningi (siedmiolatek raczej sam nie pojedzie na drugi koniec miasta).
@Gatsuga no właśnie. Przede wszystkim, żeby mieć wsparcie. Można mieć talent, warunki fizyczne itp., ale jak nie ma kto pomóc, zawieźć na trening, czy zmotywować, a czasami i trochę przycisnąć to nic z tego nie wyjdzie.
@Gatsuga wsparcie rodziców i to od najmłodszych lat, pchanie dziecka w danym kierunku i wspieranie, ja musiałem mieć 20 lat żeby dopiero pójść do pracy a potem zarobić i dopiero kupić sobie pierwsze hantle i sprzęt do treningu podczas gdy zawodowcy już długo przed 18 to mają sukcesy, no i mimo wszystko zawsze może coś pójść nie tak nawet jak warunki są także jeszcze szczęście jest potrzebne szlak może trafić zawsze i wszystko
@Gatsuga jeszcze wbrew pozorom przydaje się fart. Znam kilka osób (do których się zaliczam), które na samym początku kariery miały bardzo poważne kontuzje, albo serię mniejszych. Oczywiście można poczytać sobie historię o sportowcach, którzy po poważnej kontuzji wrócili do formy, ale jest jednak różnica między młodym sportowcem, który zastanawia się "czy studiować medycynę/politechnikę, czy uprawiać sport" i dostaje kontuzji, a gościem, który zdążył się dorobić i ma kasę na rehabilitację. W pierwszym przypadku jest to całkowite przekreślenie, bo nawet jak pójdzie do lekarza, to pierwsze co usłyszy "masz problemy, to nie trenuj", nie ma kasy, żeby się naprostować, a mocne studia to też może spoko kariera i pewniejsza, bo w sporcie raz jesteś na szczycie, raz przychodzi kontuzja. No i właśnie te kilka, którym kontuzja stanęła na przeszkodzie zostały inżynierami, lekarzami jedna osoba została prawnikiem.
I brawa dla niego, podziwiam ludzi, którzy w młodym wieku mają na koncie tak ogromne sukcesy (właściwie, w jakimkolwiek wieku). Muzyki Bieber'a nie znoszę, ale i do niego mam szacunek, teraz stoi za nim ogromna ilość ludzi, ale gdy jeszcze był nikim, dał szansę odpowiednim osobom, by na niego wpadły. Brawa, brawa, brawa, może nie jest to typowo polska cecha (przy całej mojej miłości do Polski i naszego narodu!), ale jakoś cieszy mnie powodzenie innych. :P
Gdybym miał pasję i dryg do piłki kopanej (o niej mowa?), to po prostu bym się nią zajmował i, w skali wielu lat, może też i coś osiągnął w tej dziedzinie. Skoro nie mam i mam na sport wylane, to jak powyższe ma mnie zdemotywować?
Po pierwsze, żeby być sportowcem tej klasy, oprócz lat pracy trzeba genów. Wyżej jajec nie podskoczysz. Oczywiście, nie umniejsza to jego wysiłkowi, jakby on siedział cały czas na kanapie to geny by mu nic nie dały. Ale bez nich choćbyś ćwiczył 24 h/d nie zostaniesz sportowcem na tym poziomie. Poza tym piłka nożna to sport zespołowy. Jak ja miałem 19 lat największy klub w mojej okolicy przegrał Puchar Polski w i rundzie rozgrywek. A dwa lata wcześniej na jakiś czas chyba stracił licencję. No nie mówiąc już o tym, ze nie bardzo mógłbym grać.
Nie każdy ma możliwości zostać supersportowcem. To kwestis przede wszystkim genów (stosześćdziesięciocentymetrowiec raczej nie ma szans zostać koszykarzem), a także pieniężna. No i przede wszystkim czy rodzicom będzie się chciało zawozić dziecko na treningi (siedmiolatek raczej sam nie pojedzie na drugi koniec miasta).
Odpowiedz@Gatsuga no właśnie. Przede wszystkim, żeby mieć wsparcie. Można mieć talent, warunki fizyczne itp., ale jak nie ma kto pomóc, zawieźć na trening, czy zmotywować, a czasami i trochę przycisnąć to nic z tego nie wyjdzie.
Lionela Messiego nie chcieli przyjąć do wielu zespołów młodzieżowych, bo był za niski. Dziś jest Leo Messim, jednym z najlepszych na boisku.
@Gatsuga wsparcie rodziców i to od najmłodszych lat, pchanie dziecka w danym kierunku i wspieranie, ja musiałem mieć 20 lat żeby dopiero pójść do pracy a potem zarobić i dopiero kupić sobie pierwsze hantle i sprzęt do treningu podczas gdy zawodowcy już długo przed 18 to mają sukcesy, no i mimo wszystko zawsze może coś pójść nie tak nawet jak warunki są także jeszcze szczęście jest potrzebne szlak może trafić zawsze i wszystko
@Gatsuga jeszcze wbrew pozorom przydaje się fart. Znam kilka osób (do których się zaliczam), które na samym początku kariery miały bardzo poważne kontuzje, albo serię mniejszych. Oczywiście można poczytać sobie historię o sportowcach, którzy po poważnej kontuzji wrócili do formy, ale jest jednak różnica między młodym sportowcem, który zastanawia się "czy studiować medycynę/politechnikę, czy uprawiać sport" i dostaje kontuzji, a gościem, który zdążył się dorobić i ma kasę na rehabilitację. W pierwszym przypadku jest to całkowite przekreślenie, bo nawet jak pójdzie do lekarza, to pierwsze co usłyszy "masz problemy, to nie trenuj", nie ma kasy, żeby się naprostować, a mocne studia to też może spoko kariera i pewniejsza, bo w sporcie raz jesteś na szczycie, raz przychodzi kontuzja. No i właśnie te kilka, którym kontuzja stanęła na przeszkodzie zostały inżynierami, lekarzami jedna osoba została prawnikiem.
Sam tego nie zdobył. Prcóz niego po boisku ganiało jeszcze 10 innych facetów, a na ławce czekało kilku kolejnych.
OdpowiedzMa znajomości to się dostał.
OdpowiedzKYD w wieku 19 lat zostawił daleko w tyle Billa Gatesa:)
Odpowiedza maturę ma?
OdpowiedzI brawa dla niego, podziwiam ludzi, którzy w młodym wieku mają na koncie tak ogromne sukcesy (właściwie, w jakimkolwiek wieku). Muzyki Bieber'a nie znoszę, ale i do niego mam szacunek, teraz stoi za nim ogromna ilość ludzi, ale gdy jeszcze był nikim, dał szansę odpowiednim osobom, by na niego wpadły. Brawa, brawa, brawa, może nie jest to typowo polska cecha (przy całej mojej miłości do Polski i naszego narodu!), ale jakoś cieszy mnie powodzenie innych. :P
OdpowiedzA wystarczyło żebyś sprawdził. On nie ma żadnych sukcesów, sukcesy odnoszą drużyny w których on gra.
Pff... odezwał się. Zastanawiam się czy ty też twórco demota, osiągnąłeś tyle.
OdpowiedzGdybym miał pasję i dryg do piłki kopanej (o niej mowa?), to po prostu bym się nią zajmował i, w skali wielu lat, może też i coś osiągnął w tej dziedzinie. Skoro nie mam i mam na sport wylane, to jak powyższe ma mnie zdemotywować?
OdpowiedzNie jestem czarny. To już całkiem dobre osiągnięcie
OdpowiedzDokładnie
co z tego? Ja przynajmniej nie jestem czarny.
OdpowiedzPo pierwsze, żeby być sportowcem tej klasy, oprócz lat pracy trzeba genów. Wyżej jajec nie podskoczysz. Oczywiście, nie umniejsza to jego wysiłkowi, jakby on siedział cały czas na kanapie to geny by mu nic nie dały. Ale bez nich choćbyś ćwiczył 24 h/d nie zostaniesz sportowcem na tym poziomie. Poza tym piłka nożna to sport zespołowy. Jak ja miałem 19 lat największy klub w mojej okolicy przegrał Puchar Polski w i rundzie rozgrywek. A dwa lata wcześniej na jakiś czas chyba stracił licencję. No nie mówiąc już o tym, ze nie bardzo mógłbym grać.
OdpowiedzPo prostu miał szczęście znaleźć się w odpowiednich klubach w odpowiednim czasie :)
OdpowiedzBo on jest murzynem. A tak w ogóle to ja nie lubię i nie oglądam nożnej.
Zmodyfikowano 1 raz Ostatnia modyfikacja: 26 May 2016 2016 13:48
Odpowiedzprzynajmniej jestem biały
OdpowiedzI Ty.
OdpowiedzWidać czarny ma w genach to, że albo od wczesnej młodości musi nieźle zapier**lać, albo kraść.
Odpowiedzciekawe ile bananów wyprostował do tej pory
OdpowiedzNapastnik który strzelił w karierze 4 bramki.
Odpowiedz