Bardzo często dzieci kłamią, ponieważ wiedzą, że prawda przynosi karę. Postaraj się zachęcić ich do mówienia prawdy, prawdopodobnie poprzez zmniejszenie kary, aby twoje dziecko się jej nie bało.
Twoje dzieci cię kochają i nie chcą, żebyś się denerwował. Jeśli twoja reakcja na ich prawdę jest mniej ponura, będą mniej bać się skrzywdzić cię prawdziwymi informacjami.
Czasami dzieci mylą życzenie z rzeczywistością: opowiadają o swoich niesamowitych przygodach lub zapewniają każdemu, że mają rodzeństwo. Bądź łagodniejszy wobec takich kłamstw, ponieważ znikają one w czasie, gdy dzieci dorastają.
Są sytuacje, w których dzieci kłamią i same w to wierzą. Dotyczy to szczególnie dzieci, które mogą zapomnieć o psotach. Nie bój się takich kłamstw. Staraj się być cierpliwym w wyjaśnianiu swojej reakcji na działanie dziecka.
Czasami dzieci myślą, że kłamstwo jest słuszne: chętnie noszą skarpetki z dzianiny babci, choć głęboko w środku są zawiedzione takim prezentem. To Ty decydujesz, czy chcesz, aby Twoje dziecko postępowało w inny sposób. W końcu wszyscy robimy to samo.
Często pytamy nasze dzieci, które oczekują tylko jednej odpowiedzi. Na przykład pytamy: „Czy to jest smaczne?”, Kiedy najwyraźniej nie chce jeść tego, co jest na ich talerzu. W takich przypadkach, jeśli nie chcesz, aby twoje dziecko kłamało, lepiej natychmiast rozwiązać problem: „Co chcesz teraz zjeść, kochanie?”
Dzieci boją się mówić prawdę o pewnych złych rzeczach, ponieważ są pewne, że tylko złoczyńcy z bajek zachowują się w ten sposób. Więc jeśli powiedzą prawdę, zmieniają się w tych złoczyńców. Wyjaśnij im, że dobrzy ludzie również mogą się mylić od czasu do czasu. To, co odróżnia ich od „złych”, to ich zdolność do wzięcia odpowiedzialności za swoje czyny.
Dziecko kopiuje swoich rodziców we wszystkim. Żyjąc w otoczeniu kłamstw, on lub ona przestaje mówić prawdę. Rozwiązanie jest zarówno trudne, jak i łatwe: po prostu musisz stać się bardziej uczciwy.
Jeśli potraktujesz swoje dzieci jako nieinteligentne stworzenia, krzycząc na nich i obwiniając je za rzeczy, nie będą chcieli uczyć się, co jest dobre, a co jest dobre. Obejmuje to mówienie prawdy. Staraj się komunikować ze swoimi dziećmi tak, jakby były w twoim wieku, wyjaśniając, co jest nie tak i nie czyniąc ich winnymi wszystkiego. W ten sposób dzieci będą chciały dorosnąć i będą bardziej świadome znaczenia mówienia prawdy.
"Jeśli potraktujesz swoje dzieci jako nieinteligentne stworzenia, krzycząc na nich" LKiedy ktos usiłuje uczyć psychologii, ale nie zdał matury z polskiego.
OdpowiedzI tak, zrobiłem błąd specjalnie, żeby teraz ktoś wyskoczył i powiedźiał "Hue, hue! Poprawiasz,z a sam robisz błędy!" uznając, że missclicki innych osób to usprawiedliwienie nieznajomości podstaw gramatyki.
OdpowiedzP.S. Nie pytasz dziecka co chciałoby zjeść, bo odpowie, że słodycze, albo frytki, tylko dajesz wybór między kilkoma opcjami, Poza tym jest różnica pomiędzy "Nie smakuje ci?" a "Co chciałabyś zjeść?". Na pierwsze można odpowiedzieć "Jest smaczne, ale nie mam ochoty, bo...". Drugie pytanie od razu zakłada, że dziecku nie smakuje. to trochę jak z pytaniem "Czy mówiłeś starej, że jesteś gejem?" popularnym niegdyś w gimnazjach i pewnym typem pytań w źle skonstruowanych ankietach.
Jeśli ktoś potrzebuje takich galerii, to nigdy nie powinien się rozmnażać!
Odpowiedzcala ta galeria to stek bzdur. ludzie czy to mali czy duzi zawsze będą kłamać. nie ma ludzi zawsze mówiących prawdę i nigdy nie będzie. jesli ktos mysli inaczej to jest głup. przepraszam za rozpoczynanie zdan małą literą ale klawiatura mi szwankuje.
Odpowiedz@KudlatyRyj Kłamiesz! Klawiaturę masz sprawną mordeczko :E
@KudlatyRyj dzieci nie będą kłamać jeśli udowodnisz że jesteś fajny i można się z Tobą dogadać, jedyną wadą tego postępowania jest łamanie ogólnych zakazów. Pod nieobecność rodziców podaj chrześniakowi 12-14letniemu piwo to będzie wdzięczny i pogada z Tobą o wszystkim szczerze.
"Grzeczna kłamstwa" to wcale nie dziecięcy wymysł. To podstawa wszelkiego savoir-vivre’u obowiązująca w świecie dorosłych. Że nieprawda? Chłe, chłe...
OdpowiedzWcale nie. Jak się zapytam czy podoba Ci się moja sukienka, a Ty uważasz, że jest okropna, to przecież nie musisz mówić, że jest świetna i też taką chcesz (ewentualnie kupisz żonie, córce i kochance). Powiedz co Ci się w niej podoba - że w tym odcieniu mi do twarzy, albo że ma fajną długość i zmień temat (np: czy to nie jest okropne, że tak rzadko sukienki mają kieszenie).
Problem jest w nieszczerych ludziach, którzy mówią jedno, a później obgadują rozmówcę. To nie jest savoir vivre tylko dwulicowość.
Trzeba się uczyć kłamać od małego ja nie umiem i jest nie dobrze
Odpowiedzkłamiesz
Typowa papka z faktów i bzdur czy innych "wydaje-mi-się-że" ubrana w tutorial. Autorom piszącym takie rzeczy (książki, posty i reszta) powinno się ustawowo dowalać papier do podpisania, w którym będzie zobowiązanie do wzięcia odpowiedzialności za dorosłego człowieka, jaki wyrośnie ze stosowania się z tych ich "idei".
OdpowiedzCo jest dobre, a co jest dobre?
Odpowiedz