Tylko jest tu mały sęk. Litera „J” występuje w alfabecie hebrajskim. Czyta się ją jako „jod”. Alfabet grecki jest oparty na hebrajskim. W greckim „J” jod z hebrajskiej spółgłoski przybrało postać samogłoski czytanej „jota” a pisanej jako „i”. Oto przykład na podstawie jednego słowa: יהוה JHWH czytane od prawej do lewej, Ιεχώβα.
@RavenMT Człowieczek, a właściwie piktogram z człowieczkiem oznaczał hallal / hallel czyli wielbić wychwalać, w hebrajskim alfabecie to głoska ה [hei]. Potem symbol został uproszczony, gdyż w chwaleniu / wielbieniu, które symbolizują wzniesione ręce to wzniesione ręce są istotne, więc pozostałe elementy tego piktogramu zaczęły stopniowo zanikać, następnie już uproszczony znak został obrócony o 90 stopni, co ułatwiało odróżnienie od posobnych w zapisie. Samogłoski pierwotnie nie były zapisywane w ogóle, więc kiedys to było nie e a he/hej. Pewnym uproszczeniem jest mówienie że zapisywano jedynie spółgłoski, ale trochę tak, więc pierwotnie było to bardziej H niż E kiedy nie zapisywano samogłosek.
Hebrajskie הללויה [hallelu-jah] czyli chwała Panu dziś znamy wszyscy jako Alleluja i spółgłoska ה [ha/he] jest zapisywana jako samogłoska, co ciekawe tym razem a, dżwięki [a] i [e] są dość podobne i generalnie oboczne, w językach semickich dla kogoś kto się nimi nie posługuje w zasadzie a i e są na ogół nie do odróżnienia.
@yoooozek Podany jest tu przykład użycia litery J jako spółgłoski w hebrajskim z przejściem na literę I jako samogłoski w grece.
Jednak zwracasz uwagę na imię Boże zapisywane hebrajskim literami JHWH. Nie wiemy dzisiaj jak je kiedyś wymawiano. W języku polskim przyjęły się dwie formy wymowy Jehowa i Jahwe. Podobnie jest z wieloma innymi imionami, wystarczy wejść na Wikipedię, wpisując dowolne imię i zobaczyć jak brzmi w różnych językach. Wracając do imienia Bożego to jego wymowa przetrwała w ponad 200 imionach hebrajskich w formach Jeho, Jahu czy też we współczesnych hebrajskich nazwiskach Netanjahu.
E jest fajne. Dwóch najważniejszych bogów Sumeru to Enki i Enlil. A tu człowieczek.
OdpowiedzTylko jest tu mały sęk. Litera „J” występuje w alfabecie hebrajskim. Czyta się ją jako „jod”. Alfabet grecki jest oparty na hebrajskim. W greckim „J” jod z hebrajskiej spółgłoski przybrało postać samogłoski czytanej „jota” a pisanej jako „i”. Oto przykład na podstawie jednego słowa: יהוה JHWH czytane od prawej do lewej, Ιεχώβα.
@RavenMT Człowieczek, a właściwie piktogram z człowieczkiem oznaczał hallal / hallel czyli wielbić wychwalać, w hebrajskim alfabecie to głoska ה [hei]. Potem symbol został uproszczony, gdyż w chwaleniu / wielbieniu, które symbolizują wzniesione ręce to wzniesione ręce są istotne, więc pozostałe elementy tego piktogramu zaczęły stopniowo zanikać, następnie już uproszczony znak został obrócony o 90 stopni, co ułatwiało odróżnienie od posobnych w zapisie. Samogłoski pierwotnie nie były zapisywane w ogóle, więc kiedys to było nie e a he/hej. Pewnym uproszczeniem jest mówienie że zapisywano jedynie spółgłoski, ale trochę tak, więc pierwotnie było to bardziej H niż E kiedy nie zapisywano samogłosek.
Hebrajskie הללויה [hallelu-jah] czyli chwała Panu dziś znamy wszyscy jako Alleluja i spółgłoska ה [ha/he] jest zapisywana jako samogłoska, co ciekawe tym razem a, dżwięki [a] i [e] są dość podobne i generalnie oboczne, w językach semickich dla kogoś kto się nimi nie posługuje w zasadzie a i e są na ogół nie do odróżnienia.
@yoooozek Podany jest tu przykład użycia litery J jako spółgłoski w hebrajskim z przejściem na literę I jako samogłoski w grece.
Jednak zwracasz uwagę na imię Boże zapisywane hebrajskim literami JHWH. Nie wiemy dzisiaj jak je kiedyś wymawiano. W języku polskim przyjęły się dwie formy wymowy Jehowa i Jahwe. Podobnie jest z wieloma innymi imionami, wystarczy wejść na Wikipedię, wpisując dowolne imię i zobaczyć jak brzmi w różnych językach. Wracając do imienia Bożego to jego wymowa przetrwała w ponad 200 imionach hebrajskich w formach Jeho, Jahu czy też we współczesnych hebrajskich nazwiskach Netanjahu.
@rokokokowa_kokota
Ciekawe dlaczego w angielskim hwhj czyli havohej znaczy pustoszyciel. Nie szukałem głębiej etymologii, więc się nie chcę wymądrzać.
To teraz autorze daj źródło, co człowiek przeczyta te przypisy z lewej strony.
Odpowiedz