A ja jestem zdania, że jeśli ktoś chce odebrać sobie życie, to nie powinno się mu w tym przeszkadzać. Jeśli ktoś ma problemy, wpadł w spiralę długów czy coś z czego nie może wyjść, to żaden psycholog nie pomoże takiej osobie. Gądki, jakie to życie jest piękne i jak wszyscy nas potrzebują, to czcza gadanina kogoś, kto nie spłaci za nas długów. Ciekaw czy psycholog pomógł tej dziewczynce, skoro problemy tak ją przerosły, że chciała popełnić samobójstwo.
@Solveig Pewnie proliferzy minusują, ale masz rację. Jak masz problemy i prosisz o pomoc, to każą sobie radzić. A jak chcesz się zabić, to nie możesz. Paranoja. I żeby nie było, nikogo nie namawiam, jesteście dorośli i bierzecie odpowiedzialność za siebie i swoje życie.
@Solveig Po pierwsze dziewczynka miała 12 lat i prawdopodobnie nie była to dobrze wykalkulowana decyzja, tylko objaw desperacji. Po drugie, gdy ktoś chce popełnić samobójstwo, to w pierwszej chwili powinniśmy mu pomóc, bo nie jest to zazwyczaj racjonalnie i świadomie podjęty wybór, a wyraz tego, że sytuacja go przerosła.
Co do metod psychologicznych, to psycholog raczej tutaj nie pomoże, ale psychoterapeuta i dobrze przeprowadzona psychoterapia owszem. Gdy mamy taki głęboki stan depresyjny, zwykle też włącza się farmakoterapię.
Sama byłam taką dziewczynką, która miała myśli samobójcze, teraz mam męża, przyjaciół, pracę, kończę studia i w sumie to jestem całkowicie szczęśliwym człowiekiem, bo otrzymałam adekwatną do problemu pomoc (zresztą nadal ją otrzymuję, bo chadu, na który cierpię pozbyć sie nie da, ale da sie z nim dobrze żyć). Myśli samobójcze pojawiają się, kiedy człowiek nie widzi wyjścia, a często to wyjście jest, tylko ktoś nas musi na nie nakierować. Komentarze zniechęcające do pomocy samobójcom obrazują tylko brak empatii.
@TheNiku
"bo chadu, na który cierpię pozbyć sie nie da, ale da sie z nim dobrze żyć"
ChAD to choroba genetyczna, ktory mialo, ktorys z rodzicow.
I z calym szacunkiem do Ciebie, nie staraj sie pomnazac genow jak rodzice..
Farmakologia jest dla tych, ktorzy maja problemy, a nie dla tych, ktorzy beda je miec.
@Solveig Zawsze wiedziałem, że sekcja komentarzy tutaj to dno i mam na to kolejny dowód. Żaden DOBRY psycholog/psychiatra nie powie Ci, że życie jest piękne i że wszyscy Cię potrzebują. Pewnie nigdy nie miałeś styczności z lekarzem/specjalistą z takiej profesji i gadasz głupoty. Psychiatra skieruję Cię na terapię odpowiedniego nurtu i doda farmakologie zależną od potrzeb, jak każdy lekarz. Dobry psycholog natomiast pozwala Ci przebrnąć przez problem, sprawić, że coś, co pozornie wydaje Ci się nie do przejścia może być do pokonania. Może też Cię nauczyć, jak zmienić swoje nastawienie, żeby życie było lepsze.
Tylko przez takie gadanie między innymi mało kto decyduje się sięgnąć po pomoc i na nic się zdadzą apele ekspertów o tym, jak groźne są zaburzenia psychiczne oraz fakt, że w XXI wieku będą prawdopodobnie zbierać żniwo podobne jak nowotwory w wieku XX. Polecam zastanowić się nad tym i być może zmienić nastawienie ;)
@nr8 Wskazuje się na dziedziczność chadu, jeśli dobrze pamiętam, w granicach dwudziestuparu procent, czy to wiele? no nie bardzo, w rodzinie nie mam nikogo chorego akurat. Ryzyko zachorowania dla krewnych pierwszego stopnia to 15-20%. Ja mam to szczęście, że mnie się trafił chad typu II (wg DSM - V, ICD - 10 nie różnicuje dwóch typów) - bez manii, a z hipomaniami i szczerze nie dość, że nie czuję się chorym człowiekiem, to w dodatku naprawdę mogę o sobie powiedzieć, że osiągnęłam w życiu szczęście i harmonię, więc nie jest to jednostka chorobowa, która odbiera człowiekowi wszelkie możliwości.
Jeśli chodzi o metody pozafarmakologiczne, to psychoterapia naprawdę dużo pozwala ułożyć sobie w głowie, szczególnie u takiej dziewczyny jak z demota - zagubionej, młodej, pewnie z problemami w życiu. Nie wiemy czy dziewczę nie cierpi na depresję lub inne zaburzenie, a nawet chorobę psychiczną - rodzice często ignorują takie objawy, bo "nie będą mi robić z dziecka wariata". Odpowiednio udzielona pomoc psychologiczna na pewnym etapie może zmienić resztę jej życie. Oczywiście trzeba trafić też na kompetentnego specjalistę, bo w każdej branży są specjaliści i konowały. :D
... a niech się wiesza, jednego mniej! Gdy widzę taki brak w empatii w ludziach to nóż w kieszeni się otwiera... Nic dziwnego, że w Polsce w przeciągu roku zmarło tyle tysięcy ludzi więcej, a nikt z tego jakiejś afery nie robi, rząd z naczelnikiem sie tylko z tego cieszy. Ale co w taki razie ze wszystkimi psychologami i psychiatrami? Mają się przebranżowić na weterynarzy? Bo na co oni komu...
@pandoro Nie doczytałam, ile ta dziewczyna miała lat, moja wina. Chodziło mi o bardziej ogólne sytuacje, dotyczące osób DOROSŁYCH.
Owszem, pomoc psychologiczna i psychiatryczna powinna istnieć, ale osób dorosłych, świadomych i odpowiedzialnych nie powinno się zmuszać do życia. Oczywiście przypadki są różne i nie mam kompetencji, by ocenić jakiś konkretny przypadek, to tylko moje zdanie.
Po co przeszkadza ludziom realizować swoje marzenia ? I jest za to jeszcze nagradzana.. To aroganckie.
OdpowiedzPytanie co ta "pomoc" oznacza. Jeśli problemy biorą się z rodziny to naszpikowanie lekami nic nie da.
OdpowiedzA ja jestem zdania, że jeśli ktoś chce odebrać sobie życie, to nie powinno się mu w tym przeszkadzać. Jeśli ktoś ma problemy, wpadł w spiralę długów czy coś z czego nie może wyjść, to żaden psycholog nie pomoże takiej osobie. Gądki, jakie to życie jest piękne i jak wszyscy nas potrzebują, to czcza gadanina kogoś, kto nie spłaci za nas długów. Ciekaw czy psycholog pomógł tej dziewczynce, skoro problemy tak ją przerosły, że chciała popełnić samobójstwo.
Odpowiedz@Solveig Pewnie proliferzy minusują, ale masz rację. Jak masz problemy i prosisz o pomoc, to każą sobie radzić. A jak chcesz się zabić, to nie możesz. Paranoja. I żeby nie było, nikogo nie namawiam, jesteście dorośli i bierzecie odpowiedzialność za siebie i swoje życie.
@Solveig Po pierwsze dziewczynka miała 12 lat i prawdopodobnie nie była to dobrze wykalkulowana decyzja, tylko objaw desperacji. Po drugie, gdy ktoś chce popełnić samobójstwo, to w pierwszej chwili powinniśmy mu pomóc, bo nie jest to zazwyczaj racjonalnie i świadomie podjęty wybór, a wyraz tego, że sytuacja go przerosła.
Co do metod psychologicznych, to psycholog raczej tutaj nie pomoże, ale psychoterapeuta i dobrze przeprowadzona psychoterapia owszem. Gdy mamy taki głęboki stan depresyjny, zwykle też włącza się farmakoterapię.
Sama byłam taką dziewczynką, która miała myśli samobójcze, teraz mam męża, przyjaciół, pracę, kończę studia i w sumie to jestem całkowicie szczęśliwym człowiekiem, bo otrzymałam adekwatną do problemu pomoc (zresztą nadal ją otrzymuję, bo chadu, na który cierpię pozbyć sie nie da, ale da sie z nim dobrze żyć). Myśli samobójcze pojawiają się, kiedy człowiek nie widzi wyjścia, a często to wyjście jest, tylko ktoś nas musi na nie nakierować. Komentarze zniechęcające do pomocy samobójcom obrazują tylko brak empatii.
@TheNiku
"bo chadu, na który cierpię pozbyć sie nie da, ale da sie z nim dobrze żyć"
ChAD to choroba genetyczna, ktory mialo, ktorys z rodzicow.
I z calym szacunkiem do Ciebie, nie staraj sie pomnazac genow jak rodzice..
Farmakologia jest dla tych, ktorzy maja problemy, a nie dla tych, ktorzy beda je miec.
@Solveig Zawsze wiedziałem, że sekcja komentarzy tutaj to dno i mam na to kolejny dowód. Żaden DOBRY psycholog/psychiatra nie powie Ci, że życie jest piękne i że wszyscy Cię potrzebują. Pewnie nigdy nie miałeś styczności z lekarzem/specjalistą z takiej profesji i gadasz głupoty. Psychiatra skieruję Cię na terapię odpowiedniego nurtu i doda farmakologie zależną od potrzeb, jak każdy lekarz. Dobry psycholog natomiast pozwala Ci przebrnąć przez problem, sprawić, że coś, co pozornie wydaje Ci się nie do przejścia może być do pokonania. Może też Cię nauczyć, jak zmienić swoje nastawienie, żeby życie było lepsze.
Tylko przez takie gadanie między innymi mało kto decyduje się sięgnąć po pomoc i na nic się zdadzą apele ekspertów o tym, jak groźne są zaburzenia psychiczne oraz fakt, że w XXI wieku będą prawdopodobnie zbierać żniwo podobne jak nowotwory w wieku XX. Polecam zastanowić się nad tym i być może zmienić nastawienie ;)
@nr8 Wskazuje się na dziedziczność chadu, jeśli dobrze pamiętam, w granicach dwudziestuparu procent, czy to wiele? no nie bardzo, w rodzinie nie mam nikogo chorego akurat. Ryzyko zachorowania dla krewnych pierwszego stopnia to 15-20%. Ja mam to szczęście, że mnie się trafił chad typu II (wg DSM - V, ICD - 10 nie różnicuje dwóch typów) - bez manii, a z hipomaniami i szczerze nie dość, że nie czuję się chorym człowiekiem, to w dodatku naprawdę mogę o sobie powiedzieć, że osiągnęłam w życiu szczęście i harmonię, więc nie jest to jednostka chorobowa, która odbiera człowiekowi wszelkie możliwości.
Jeśli chodzi o metody pozafarmakologiczne, to psychoterapia naprawdę dużo pozwala ułożyć sobie w głowie, szczególnie u takiej dziewczyny jak z demota - zagubionej, młodej, pewnie z problemami w życiu. Nie wiemy czy dziewczę nie cierpi na depresję lub inne zaburzenie, a nawet chorobę psychiczną - rodzice często ignorują takie objawy, bo "nie będą mi robić z dziecka wariata". Odpowiednio udzielona pomoc psychologiczna na pewnym etapie może zmienić resztę jej życie. Oczywiście trzeba trafić też na kompetentnego specjalistę, bo w każdej branży są specjaliści i konowały. :D
... a niech się wiesza, jednego mniej! Gdy widzę taki brak w empatii w ludziach to nóż w kieszeni się otwiera... Nic dziwnego, że w Polsce w przeciągu roku zmarło tyle tysięcy ludzi więcej, a nikt z tego jakiejś afery nie robi, rząd z naczelnikiem sie tylko z tego cieszy. Ale co w taki razie ze wszystkimi psychologami i psychiatrami? Mają się przebranżowić na weterynarzy? Bo na co oni komu...
Odpowiedz@pandoro Nie doczytałam, ile ta dziewczyna miała lat, moja wina. Chodziło mi o bardziej ogólne sytuacje, dotyczące osób DOROSŁYCH.
Owszem, pomoc psychologiczna i psychiatryczna powinna istnieć, ale osób dorosłych, świadomych i odpowiedzialnych nie powinno się zmuszać do życia. Oczywiście przypadki są różne i nie mam kompetencji, by ocenić jakiś konkretny przypadek, to tylko moje zdanie.
Ale pierdoły
Odpowiedz