"Może trudno w to uwierzyć, ale kiedyś różowe ubrania uznawano… za męskie. Róż był wówczas bledszą, bardziej stonowaną wersją czerwieni, barwy królewskiej, której uzyskanie wiązało się z ogromnymi kosztami. Malarze zazwyczaj „ubierali” na różowo Jezusa, by podkreślić jego boskość i najwyższy status. W rzeczywistości trudno zakładać, że syn cieśli nosił stroje farbowane najdroższym możliwym barwnikiem"
"Tak było w średniowieczu, ale i później. Do naszych czasów zachowały się chociażby: różowe stroje dworzan Ludwika XVI, rysunki przedstawiające żołnierzy armii napoleońskiej czy polskich ułanów oraz liczne źródła literackie, żeby wspomnieć tylko „Wielkiego Gatsby’ego”. Typowo kobiecą barwą był przez te wszystkie lata błękit."
@ABDUL93 Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku chłopców ubierano na różowo, a dziewczynki na niebiesko; w Krakowie taka tradycja się nawet dłużej utrzymała.
@samodzielny68 ta tradycja różu dla chłopców a błękitu dla dzieci przetrwała na Podkarpaciu do lat 80 i 90-tych, a nawet dłużej, bo kilkanaście lat wstecz kupiłam dla dziecka niebieski kocyk (byłam wtedy w ciąży jeszcze) i teściowa pytała czy to będzie dziewczynka
@Banasik O rajtuzach nie wiem ale, (chyba) obcasy (bardziej koturny) były zakładane w starożytnej Grecji i Rzymie na "deskach" teatru by aktorzy byli bardziej widoczni. Następnie co mi wiadomo to wysokie (podeszwy Obcasy?) były używane przez szlachtę dla podwyższenia majestatu, a z koleij wo bcasach lubowali się jeźdźcy konni ponieważ obcas idealnie trzymał nogę w strzemieniu :)
"Może trudno w to uwierzyć, ale kiedyś różowe ubrania uznawano… za męskie. Róż był wówczas bledszą, bardziej stonowaną wersją czerwieni, barwy królewskiej, której uzyskanie wiązało się z ogromnymi kosztami. Malarze zazwyczaj „ubierali” na różowo Jezusa, by podkreślić jego boskość i najwyższy status. W rzeczywistości trudno zakładać, że syn cieśli nosił stroje farbowane najdroższym możliwym barwnikiem"
Odpowiedz"Tak było w średniowieczu, ale i później. Do naszych czasów zachowały się chociażby: różowe stroje dworzan Ludwika XVI, rysunki przedstawiające żołnierzy armii napoleońskiej czy polskich ułanów oraz liczne źródła literackie, żeby wspomnieć tylko „Wielkiego Gatsby’ego”. Typowo kobiecą barwą był przez te wszystkie lata błękit."
https://napisawszy.pl/2016/04/11/kolor-mocy/
@ABDUL93 Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku chłopców ubierano na różowo, a dziewczynki na niebiesko; w Krakowie taka tradycja się nawet dłużej utrzymała.
@samodzielny68 ta tradycja różu dla chłopców a błękitu dla dzieci przetrwała na Podkarpaciu do lat 80 i 90-tych, a nawet dłużej, bo kilkanaście lat wstecz kupiłam dla dziecka niebieski kocyk (byłam wtedy w ciąży jeszcze) i teściowa pytała czy to będzie dziewczynka
@ABDUL93 . Kiedyś. Podobnie było z rajtuzami i wysokimi obcasami. Ale dzisiaj mamy dzisiaj i mężczyzna w różowym kojarzy się dwuznacznie.
@Banasik O rajtuzach nie wiem ale, (chyba) obcasy (bardziej koturny) były zakładane w starożytnej Grecji i Rzymie na "deskach" teatru by aktorzy byli bardziej widoczni. Następnie co mi wiadomo to wysokie (podeszwy Obcasy?) były używane przez szlachtę dla podwyższenia majestatu, a z koleij wo bcasach lubowali się jeźdźcy konni ponieważ obcas idealnie trzymał nogę w strzemieniu :)
@Banasik Ależ tu chodzi o czasy całkiem bliskie, kiedy mleko w butelkach roznosili mleczarze, Święty Mikołaj nosił mitrę i pastorał a bramę w kamienicy zamykano o 22 i trzeba było mieć klucz. Różowy jako symbol kobiecości to świeży import z Ameryki, tak jak Mikołaj © by Coca-Cola i śluby na plaży.
NB różowy/niebieski to drobiazg który idealnie pokazuje czym różni się płeć kulturowa od płci i że osoby mówiące o 'ideologii gender' to idioci albo manipulatorzy.
Zmodyfikowano 1 raz Ostatnia modyfikacja: 3 December 2022 2022 11:36
Jakby kolega pytał - bebahan :D
OdpowiedzJaki różowy? przecież to morelowo-łososiowy!
Odpowiedz@koszmarek66 Absolutnie! Co za ignorancja...
Na tym zdjęciu radość i kobiecość symbolizuje coś innego niż kolor włosów.
OdpowiedzSymbolizuje też infantylność i kicz, kwestia "stężenia".
OdpowiedzNiestety, umiar i subtelność to jedne z największych deficytów u lwiej części społeczeństwa.