Żeby napisać wiersz, nie wystarczy podzielenie tekstu na jak najkrótsze wersy. Maksymalnie uproszczenie z pretensjami do poetyckiej naiwności (ja, dziecko, to piszę) też nie. Szczerze mówiąc, ten "wierszyk" z pretensjami do poezji jest dość koszmarny.
Kochany Dziadku
Dziękuję, że zawsze byłem dla ciebie tym gorszym wnukiem.
Dziękuję, że gdy przychodziły lepsze wnuki, dzieci twojej ulubionej córki, to zamykaliście drzwi przede mną. Nie rozumiałem tego jako dziecko.
Dziękuję, że gdy wychodzili, to szybko chowałeś słodycze, abym ich nie zobaczył.
Dziękuję, że gdy przychodziłem się czymś pochwalić, to okazywało się, że moje rodzeństwo cioteczne było lepsze .Nawet jak nie było. Nie potrafiłeś powstrzymać się od porównań.
Dziękuję, że gdy zamiennie z ojcem i mamą (twoją znienawidzą synową) zmienialiśmy opatrunki twojej żonie a mojej babci, nigdy nie zasłużyłem na pochwałę czy podziękowanie. Byłem wtedy nastolatkiem, a nie każdy nastolatek byłby zdolny do opieki nad osobą starszą.
Dziękuje, że schodziłeś do piwnicy i oddawałeś swojej córce i jej dzieciom nasze plony. Plony, które już jako dziecko pomagałem uzyskać sadząc, plewiąc i podlewając. Za to twoi ulubieńcy byli nam wdzięczni nazywając nas wieśniakami. Bo mamy pole.
Dziękuję, że nigdy nie raczyłeś zauważyć, że przychodzą do ciebie raz w miesiącu, zbieżnie z wizytą listonosza, który przynosił ci emeryturę...
Kochana Babciu i Kochany dziadku
Dziękuję, że traktowaliście moją mamę jak śmiecia, bo była obca na wiosce, nieswoja i w dodatku wykształcona. Dwa fakultety studiów wyższych u kobiety w tamtych czasach to było dla was nie do pomyślenia. Wywrotowiec jakiś.
Dziękuję, że w jakimś stopniu przyczyniliście się do tego, że moja mama umarła przedwcześnie. Do końca przekonana, że w ludziach jest jakaś dobroć.
Dziękuję, że skłóciliście swoje własne dzieci, przez co teraz nie mamy faktycznie kontaktu.
Dziękuje, że zamieszkaliście z moimi rodzicami, bo pozostałe dzieci was nie chciały, za to uprzykrzaliście życie na każdym kroku.
Dziękuje, że mam dużo więcej złych wspomnień w Dzień Babci i Dziadka niż dobrych.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
2 razy.
Ostatnia modyfikacja:
22 stycznia 2021 o 18:35
Wpis trochę po żalu. Wszyscy moi dziadkowie nie żyją. Ci od strony mamy byli lepsi, zwłaszcza babcia. Jednak rzadziej widziało się ich, bo mieszkali w innej miejscowości. Do tych z domu powinno się być bardziej przywiązanym, z założenia.
Rozumiem, i zle i dobre doswiadczenia ksztaltuja czlowieka, zycze Ci wszystkiego co najlepsze w zyciu, to moj dziadek mi dzisiaj zyczyl przez telefon (niestety nie widuje go bo mieszkam za granica), niech to co mi zyczyl przeszlo do Ciebie - od innego dziadka. Pozdrawiam serdecznie!!
Jako najmłodsza z pokolenia wnucząt nie miałam przyjemności poznać moich babć - obie zmarły jakieś 25 lat przed swoimi mężami. Już jako kilkulatka odbierałam dziadków jako starych znerwicowanych despotów, żyjących w swoim świecie. Nie mam sentymentu do instytucji dziadka/babci, i szczerze zazdroszczę innym ludziom, w przypadku których różnica wieku i stylu życia między wnukami a dziadkami nie jest tak kolosalna. Pewnie, kochałam dziadków, bo tak mi kazano. Ale nic mnie z nimi nie łączyło poza okazjonalnym wymienianiem stosownych uprzejmości.
Przecież dzisiaj Dzień Babci, Dzień Dziadka jest jutro
Żeby napisać wiersz, nie wystarczy podzielenie tekstu na jak najkrótsze wersy. Maksymalnie uproszczenie z pretensjami do poetyckiej naiwności (ja, dziecko, to piszę) też nie. Szczerze mówiąc, ten "wierszyk" z pretensjami do poezji jest dość koszmarny.
Kochany Dziadku
Dziękuję, że zawsze byłem dla ciebie tym gorszym wnukiem.
Dziękuję, że gdy przychodziły lepsze wnuki, dzieci twojej ulubionej córki, to zamykaliście drzwi przede mną. Nie rozumiałem tego jako dziecko.
Dziękuję, że gdy wychodzili, to szybko chowałeś słodycze, abym ich nie zobaczył.
Dziękuję, że gdy przychodziłem się czymś pochwalić, to okazywało się, że moje rodzeństwo cioteczne było lepsze .Nawet jak nie było. Nie potrafiłeś powstrzymać się od porównań.
Dziękuję, że gdy zamiennie z ojcem i mamą (twoją znienawidzą synową) zmienialiśmy opatrunki twojej żonie a mojej babci, nigdy nie zasłużyłem na pochwałę czy podziękowanie. Byłem wtedy nastolatkiem, a nie każdy nastolatek byłby zdolny do opieki nad osobą starszą.
Dziękuje, że schodziłeś do piwnicy i oddawałeś swojej córce i jej dzieciom nasze plony. Plony, które już jako dziecko pomagałem uzyskać sadząc, plewiąc i podlewając. Za to twoi ulubieńcy byli nam wdzięczni nazywając nas wieśniakami. Bo mamy pole.
Dziękuję, że nigdy nie raczyłeś zauważyć, że przychodzą do ciebie raz w miesiącu, zbieżnie z wizytą listonosza, który przynosił ci emeryturę...
Kochana Babciu i Kochany dziadku
Dziękuję, że traktowaliście moją mamę jak śmiecia, bo była obca na wiosce, nieswoja i w dodatku wykształcona. Dwa fakultety studiów wyższych u kobiety w tamtych czasach to było dla was nie do pomyślenia. Wywrotowiec jakiś.
Dziękuję, że w jakimś stopniu przyczyniliście się do tego, że moja mama umarła przedwcześnie. Do końca przekonana, że w ludziach jest jakaś dobroć.
Dziękuję, że skłóciliście swoje własne dzieci, przez co teraz nie mamy faktycznie kontaktu.
Dziękuje, że zamieszkaliście z moimi rodzicami, bo pozostałe dzieci was nie chciały, za to uprzykrzaliście życie na każdym kroku.
Dziękuje, że mam dużo więcej złych wspomnień w Dzień Babci i Dziadka niż dobrych.
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 22 stycznia 2021 o 18:35
Wow bardzo mi przykro, moj dziadek to na odwrot wspanialy czlowiek
@xXsloneczkoXx
Zazdroszczę, ale bez zawiści.
Wpis trochę po żalu. Wszyscy moi dziadkowie nie żyją. Ci od strony mamy byli lepsi, zwłaszcza babcia. Jednak rzadziej widziało się ich, bo mieszkali w innej miejscowości. Do tych z domu powinno się być bardziej przywiązanym, z założenia.
Rozumiem, i zle i dobre doswiadczenia ksztaltuja czlowieka, zycze Ci wszystkiego co najlepsze w zyciu, to moj dziadek mi dzisiaj zyczyl przez telefon (niestety nie widuje go bo mieszkam za granica), niech to co mi zyczyl przeszlo do Ciebie - od innego dziadka. Pozdrawiam serdecznie!!
@xXsloneczkoXx
Dziękuję, i nawzajem.
Miałem. Całkiem niezły, choć zapach dość specyficzny.
oczy mi krwawia od tej grafomanii
Jako najmłodsza z pokolenia wnucząt nie miałam przyjemności poznać moich babć - obie zmarły jakieś 25 lat przed swoimi mężami. Już jako kilkulatka odbierałam dziadków jako starych znerwicowanych despotów, żyjących w swoim świecie. Nie mam sentymentu do instytucji dziadka/babci, i szczerze zazdroszczę innym ludziom, w przypadku których różnica wieku i stylu życia między wnukami a dziadkami nie jest tak kolosalna. Pewnie, kochałam dziadków, bo tak mi kazano. Ale nic mnie z nimi nie łączyło poza okazjonalnym wymienianiem stosownych uprzejmości.
A jak nie mam już dziadków ani babć i nie mam komu złożyć życzeń, i jak tego nie zrobię, to pójdę do piekła? XD