@Zibioff w ogóle dziewczynki dojrzewają szybciej i nie ma czegoś takiego jak wyrównanie
dziewczyna zazwyczaj, jak nie wpadnie i zdobędzie porządne wykształcenie, ma szanse coś osiągnąć
natomiast chłopcy dość późno osiągają dojrzałość emocjonalną, niektórym bycie dzieckiem pozostaje do końca, mimo, że coś tam osiągną zawodowo, to w głębi duszy pozostaną małymi chłopcami
co do poczucia rytmu albo się go ma albo nie
pochodzę z rodziny muzyków, z pokolenia na pokolenie:)...jeden z synów lepiej od drugiego łapie grę na instrumencie ale jak komuś słoń na ucho nadepnie, to nie ma zmiłuj... łatwiej małpę nauczyć niż takiego delikwenta :)
@khartus_ "w ogóle dziewczynki dojrzewają szybciej i nie ma czegoś takiego jak wyrównanie" - fakt, nie ma "wyrównania". Równość w ogóle nie istnieje w świecie realnym w niczym, w żadnym aspekcie i w żadnym realnym porównaniu czegokolwiek. Natomiast teza, że "mężczyźni pozostają dużymi chłopcami" - jest też w zasadzie prawdziwa. Problem w tym, że jeśli się z tą chłopięcością zabaw przesadzi - to mogą mnożyć się kobiety traktowane jak lalki-zabawki i to wszystkie z wyższym wykształceniem, nawet tym porządnym.
@khartus_ Dorabiasz sobie ideologię. Bycie mentalnym dzieckiem sprowadza się do beztroski. Nie planujesz przyszłości, nie zwracasz uwagi na konsekwencje, oddajesz się przyjemnościom. Większość ludzi z tego wyrasta i oddaje się rozrywce wtedy, gdy zapewnią sobie jakieś bezpieczeństwo, a ich zachowanie nie przyniesie nieprzyjemnych konsekwencji. Większość, ale nie wszyscy. Wielu ludzi dopiero koło 30-40 lat stabilizuje się w tej kwestii, a jeszcze inni do końca życia żyją jak dziecko, które trzeba prowadzić za rączkę. Nie ma tu za bardzo rozróżnienia na płeć. Jeśli już doszukiwać się różnic w płci, to wypadają one na niekorzyść kobiet. https://i.imgur.com/vSp8YNd.png
Dokładnie o tym samym piszesz twierdząc "nie wpadni i zdobędzie porządne wykształcenie". Tu odfiltrowujesz masę kobiet, które przez swoje dziecinne (beztroskie) zachowanie wpadły, nie wyedukowały się lub wybrały niszowy kierunek wykształcenia. W tej kwestii mężczyźni jednak dużo częściej wybierają przyszłościowo.
Dojrzałość emocjonalna to całkiem inna sprawa i jest raczej kwestią czasu. Aby być emocjonalnie dzieckiem człowiem musiałby nadal nie rozumieć konceptu miłości czy wierności nie wspominając już o nastawieniu do płci przeciwnej. Rozwój tutaj jest faktycznie późniejszy u chłopców, ale w pewnym wieku praktycznie wszyscy osiągają dojrzałość emocjonalną.
Pozostawanie dzieckiem w głębii duszy raczej określasz na zasadzie czerpania przyjemności z życia i prostych rzeczy. Trudno tu przytoczyć jakieś statystyki, ale z pewnością nie widzę w tym niczego negatywnego. To, że dorosły facet lubi duże zabawki (samochody, różne maszyny, majsterkowanie) czy proste i przyjemne zajęcia (granie w gry, uprawianie różnych sportów) to żadna ujma. Potrafią się cieszyć życiem i mają jakieś pasje. Negatywnym zachowaniem jest raczej oderwanie się od tego świata, gdy człowiek wpada w wir obowiązków i przestaje czerpać przyjemność z takich rzeczy. Tak samo kobiety często zajmują się ubraniami, makijażem, plotkami i masowo oglądają seriale. Znowu nie jest to żadną ujmą tak długo, jak poza drobnymi przyjemnościami dbają o swoje życie i myślą przyszłościowo.
Mentalnym dzieckiem można nazwać chłopca, który ma 30tkę na karku i nic nie robi z życiem poza oddawaniem się tym przyjemnościom. Jescze bardziej jeśli nic nie osiągnął i nadal żyje na garnuszku rodziców nie osiągając samodzielności.
Jeśli chodzi o samego demota, to faktycznie może to być kwestia dojrzałości. Chłopcy po prostu nie podchodzą poważnie do tematu. Jakby nie patrzeć, trochę starsi chłopcy nie mają problemu z musztrą, więc to nie jest kwestia płci. Podejrzewam, że tylko do tego się to sprowadza. Nie mamy też oryginalnego dźwięku, więc nie wiadomo kto tutaj trzyma się rytmu. Dziewczynki po prostu zsynchronizowały krok ze sobą. Nawet jak połowa nie ma słuchu, to naśladują koleżanki. Chłopcy robią co chcą.
@Zibioff
jednym zdaniem zreasumuję
kiedy panowie dorosną i osiągają , moim zdaniem więcej niż dziewczyny, to one są już tak zmęczone życiem i tak zgorzkniałe, że ich życie to przeszłość, kiedy życie panów nabiera rozpędu:) ale w głębi duszy kiedy panie są tak życiem przytłoczone, panowie potrafią cieszyć się chłopięcą radością...zauważ wyjście facetów na piwo, a wyjście koleżanek...panowie się bawią, a panie...nic tylko zazdrość i obgadywanie....choć tak było kiedyś... dziś dziewczyny są inne
nawet natura nas "ukarała" czyniąc panie płodnymi do pewnego wieku, a panów do końca ich dni...temat bez końca....niewart zachodu, bo my tu gadu gadu, a życie swoją drogą :) spokojnej nocy i miłej niedzieli :)
@khartus_ Dlatego jest niezłym pomysłem wybieranie przez mężczyzn sporo młodszych partnerek. Później zgorzknieją. :)
@ZONTAR Bardzo dobry i merytoryczny komentarz, lubię takie!
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
2 czerwca 2019 o 12:18
@ZONTAR Ciekawa wypowiedź, ale nie do końca mogę się zgodzić z ankietą i jej wynikami. Bo to czy ktoś ma opracowany rozwój kariery nie musi wpływać czy jest odpowiedzialny, i potrafić równoważyć tematy.
Prosty przykład mojej osoby. Nigdy nie planowałem jakiegoś większego rozwoju kariery, po prostu robiłem kolejne kroki, ucząc się jak potrzebowałem, oraz wiedząc co jest potrzebne. I zmieniając coś jak mi się poprzednie nudziło, a teraz w wieku 30 lat, zarabiam sporo ponad średnią krajową.
Tak, wiem niektórzy potrzebują planu, ale niektórzy nie, więc ciężko mówić czy to dobrze że ma ktoś plan, czy nie.
@RaistlinMG To akurat pierwsze lepsze zapytanie do gugla jakie mi wpadło do głowy. Kilka podobnych miało podobne wyniki. Nie wiem co lepiej by oddało temat. Może nie planujesz długofalowo, ale się jakoś rozwijasz. Jak coś nie pasuje, to coś zmienić. Jak coś by się przydało, to to zdobyć (edukację, umiejętności). To też jest planowanie.
Sam ścieżkę kariery miałem mniej więcej ustaloną już praktycznie od podstawówki, chociaż była ona prosta. Idę w informatykę. Wszystko później kierowało się w informatykę. Liceum profilowane, studia. Dalej poznałem temat na tyle, żeby określić dokładniej co chcę robić. Ostatecznie w trakcie pierwszych lat pracy wykonując zadania wyspecjalizowałem się w tym, co mi najbardziej odpowiadało. Teraz mam dosyć szerokie kompetencje, części z nich nawet nie ogłaszam (umiem, ale nie chcę robić), a część z nich szczególnie preferuję. Dalej mam ustalone co chcę osiągnąć, zawsze mam przed sobą jakiś kolejny cel.
Myślę, że wszystko sprowadza się do tego, aby wiedzieć co dalej. W końcu można osiągnąć stan, w którym praca i zarobki są odpowiednie i nie trzeba planować większego rozwoju kariery, ale zostaje wiele innych kwestii. Jaki plan na przyszłość? Ufasz systemowi emerytalnemu, czy sam dbasz o zabezpieczenie? Jak zachowasz się, gdy rynek się zmieni? Potrafisz się dostosować do potrzeb rynku, zmienić ofertę, umiejętności, czy potrzebujesz prowadzenia za rączkę.
Kariera to też nie wszystko. Są kobiety, które w ogóle nie pracują lub podejmują dorywczą pracę aby sobie dorobić, a swoją przyszłość wiążą z domem. Jeśli jednak potrafią o siebie zadbać i myśleć przynajmniej o bliższej przyszłości, to nie problem. Gorzej, jeśli przesiadują w domu za wypłatę męża, dzieci (i obowiązków) nie mają. Żyją wtedy jak ksieżniczka w bajce, która nie musi nic robi. Życie jak dziecko.
I na takim poziomie te dzieczyny zostaną do końca zycia :d. Chłopcy przejdą etap "nieuporządkowanego chaosu" i będą górować fizycznie w każdym aspekcie.
W tym wieku dziewczynki dojrzewają prędzej. Dopiero potem następuje wyrównanie. Dlatego szkoły z podziałem na płcie to wcale nie jest zły pomysł.
@Zibioff Zgadzam się z Przedmówcą. Dodam też, że kiedy będą mieli po 18 lat, to będzie dokładnie odwrotnie z koordynacją i poczuciem rytmu.
@Zibioff w ogóle dziewczynki dojrzewają szybciej i nie ma czegoś takiego jak wyrównanie
dziewczyna zazwyczaj, jak nie wpadnie i zdobędzie porządne wykształcenie, ma szanse coś osiągnąć
natomiast chłopcy dość późno osiągają dojrzałość emocjonalną, niektórym bycie dzieckiem pozostaje do końca, mimo, że coś tam osiągną zawodowo, to w głębi duszy pozostaną małymi chłopcami
co do poczucia rytmu albo się go ma albo nie
pochodzę z rodziny muzyków, z pokolenia na pokolenie:)...jeden z synów lepiej od drugiego łapie grę na instrumencie ale jak komuś słoń na ucho nadepnie, to nie ma zmiłuj... łatwiej małpę nauczyć niż takiego delikwenta :)
@khartus_ "w ogóle dziewczynki dojrzewają szybciej i nie ma czegoś takiego jak wyrównanie" - fakt, nie ma "wyrównania". Równość w ogóle nie istnieje w świecie realnym w niczym, w żadnym aspekcie i w żadnym realnym porównaniu czegokolwiek. Natomiast teza, że "mężczyźni pozostają dużymi chłopcami" - jest też w zasadzie prawdziwa. Problem w tym, że jeśli się z tą chłopięcością zabaw przesadzi - to mogą mnożyć się kobiety traktowane jak lalki-zabawki i to wszystkie z wyższym wykształceniem, nawet tym porządnym.
@khartus_ Dorabiasz sobie ideologię. Bycie mentalnym dzieckiem sprowadza się do beztroski. Nie planujesz przyszłości, nie zwracasz uwagi na konsekwencje, oddajesz się przyjemnościom. Większość ludzi z tego wyrasta i oddaje się rozrywce wtedy, gdy zapewnią sobie jakieś bezpieczeństwo, a ich zachowanie nie przyniesie nieprzyjemnych konsekwencji. Większość, ale nie wszyscy. Wielu ludzi dopiero koło 30-40 lat stabilizuje się w tej kwestii, a jeszcze inni do końca życia żyją jak dziecko, które trzeba prowadzić za rączkę. Nie ma tu za bardzo rozróżnienia na płeć. Jeśli już doszukiwać się różnic w płci, to wypadają one na niekorzyść kobiet.
https://i.imgur.com/vSp8YNd.png
Dokładnie o tym samym piszesz twierdząc "nie wpadni i zdobędzie porządne wykształcenie". Tu odfiltrowujesz masę kobiet, które przez swoje dziecinne (beztroskie) zachowanie wpadły, nie wyedukowały się lub wybrały niszowy kierunek wykształcenia. W tej kwestii mężczyźni jednak dużo częściej wybierają przyszłościowo.
Dojrzałość emocjonalna to całkiem inna sprawa i jest raczej kwestią czasu. Aby być emocjonalnie dzieckiem człowiem musiałby nadal nie rozumieć konceptu miłości czy wierności nie wspominając już o nastawieniu do płci przeciwnej. Rozwój tutaj jest faktycznie późniejszy u chłopców, ale w pewnym wieku praktycznie wszyscy osiągają dojrzałość emocjonalną.
Pozostawanie dzieckiem w głębii duszy raczej określasz na zasadzie czerpania przyjemności z życia i prostych rzeczy. Trudno tu przytoczyć jakieś statystyki, ale z pewnością nie widzę w tym niczego negatywnego. To, że dorosły facet lubi duże zabawki (samochody, różne maszyny, majsterkowanie) czy proste i przyjemne zajęcia (granie w gry, uprawianie różnych sportów) to żadna ujma. Potrafią się cieszyć życiem i mają jakieś pasje. Negatywnym zachowaniem jest raczej oderwanie się od tego świata, gdy człowiek wpada w wir obowiązków i przestaje czerpać przyjemność z takich rzeczy. Tak samo kobiety często zajmują się ubraniami, makijażem, plotkami i masowo oglądają seriale. Znowu nie jest to żadną ujmą tak długo, jak poza drobnymi przyjemnościami dbają o swoje życie i myślą przyszłościowo.
Mentalnym dzieckiem można nazwać chłopca, który ma 30tkę na karku i nic nie robi z życiem poza oddawaniem się tym przyjemnościom. Jescze bardziej jeśli nic nie osiągnął i nadal żyje na garnuszku rodziców nie osiągając samodzielności.
Jeśli chodzi o samego demota, to faktycznie może to być kwestia dojrzałości. Chłopcy po prostu nie podchodzą poważnie do tematu. Jakby nie patrzeć, trochę starsi chłopcy nie mają problemu z musztrą, więc to nie jest kwestia płci. Podejrzewam, że tylko do tego się to sprowadza. Nie mamy też oryginalnego dźwięku, więc nie wiadomo kto tutaj trzyma się rytmu. Dziewczynki po prostu zsynchronizowały krok ze sobą. Nawet jak połowa nie ma słuchu, to naśladują koleżanki. Chłopcy robią co chcą.
@Zibioff
jednym zdaniem zreasumuję
kiedy panowie dorosną i osiągają , moim zdaniem więcej niż dziewczyny, to one są już tak zmęczone życiem i tak zgorzkniałe, że ich życie to przeszłość, kiedy życie panów nabiera rozpędu:) ale w głębi duszy kiedy panie są tak życiem przytłoczone, panowie potrafią cieszyć się chłopięcą radością...zauważ wyjście facetów na piwo, a wyjście koleżanek...panowie się bawią, a panie...nic tylko zazdrość i obgadywanie....choć tak było kiedyś... dziś dziewczyny są inne
nawet natura nas "ukarała" czyniąc panie płodnymi do pewnego wieku, a panów do końca ich dni...temat bez końca....niewart zachodu, bo my tu gadu gadu, a życie swoją drogą :) spokojnej nocy i miłej niedzieli :)
@khartus_ Dlatego jest niezłym pomysłem wybieranie przez mężczyzn sporo młodszych partnerek. Później zgorzknieją. :)
@ZONTAR Bardzo dobry i merytoryczny komentarz, lubię takie!
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 2 czerwca 2019 o 12:18
@ZONTAR Ciekawa wypowiedź, ale nie do końca mogę się zgodzić z ankietą i jej wynikami. Bo to czy ktoś ma opracowany rozwój kariery nie musi wpływać czy jest odpowiedzialny, i potrafić równoważyć tematy.
Prosty przykład mojej osoby. Nigdy nie planowałem jakiegoś większego rozwoju kariery, po prostu robiłem kolejne kroki, ucząc się jak potrzebowałem, oraz wiedząc co jest potrzebne. I zmieniając coś jak mi się poprzednie nudziło, a teraz w wieku 30 lat, zarabiam sporo ponad średnią krajową.
Tak, wiem niektórzy potrzebują planu, ale niektórzy nie, więc ciężko mówić czy to dobrze że ma ktoś plan, czy nie.
@RaistlinMG To akurat pierwsze lepsze zapytanie do gugla jakie mi wpadło do głowy. Kilka podobnych miało podobne wyniki. Nie wiem co lepiej by oddało temat. Może nie planujesz długofalowo, ale się jakoś rozwijasz. Jak coś nie pasuje, to coś zmienić. Jak coś by się przydało, to to zdobyć (edukację, umiejętności). To też jest planowanie.
Sam ścieżkę kariery miałem mniej więcej ustaloną już praktycznie od podstawówki, chociaż była ona prosta. Idę w informatykę. Wszystko później kierowało się w informatykę. Liceum profilowane, studia. Dalej poznałem temat na tyle, żeby określić dokładniej co chcę robić. Ostatecznie w trakcie pierwszych lat pracy wykonując zadania wyspecjalizowałem się w tym, co mi najbardziej odpowiadało. Teraz mam dosyć szerokie kompetencje, części z nich nawet nie ogłaszam (umiem, ale nie chcę robić), a część z nich szczególnie preferuję. Dalej mam ustalone co chcę osiągnąć, zawsze mam przed sobą jakiś kolejny cel.
Myślę, że wszystko sprowadza się do tego, aby wiedzieć co dalej. W końcu można osiągnąć stan, w którym praca i zarobki są odpowiednie i nie trzeba planować większego rozwoju kariery, ale zostaje wiele innych kwestii. Jaki plan na przyszłość? Ufasz systemowi emerytalnemu, czy sam dbasz o zabezpieczenie? Jak zachowasz się, gdy rynek się zmieni? Potrafisz się dostosować do potrzeb rynku, zmienić ofertę, umiejętności, czy potrzebujesz prowadzenia za rączkę.
Kariera to też nie wszystko. Są kobiety, które w ogóle nie pracują lub podejmują dorywczą pracę aby sobie dorobić, a swoją przyszłość wiążą z domem. Jeśli jednak potrafią o siebie zadbać i myśleć przynajmniej o bliższej przyszłości, to nie problem. Gorzej, jeśli przesiadują w domu za wypłatę męża, dzieci (i obowiązków) nie mają. Żyją wtedy jak ksieżniczka w bajce, która nie musi nic robi. Życie jak dziecko.
Dyskryminacja! Należy wyrównać rytm do chłopców!
jak kiepsko musi być z samooceną skoro wciąż wklejacie ten sam filmik
Chłopcy to urodzone indywidua, zaś dziewczynki to plagiatorki... jedna naśladuje drugą ;P
I na takim poziomie te dzieczyny zostaną do końca zycia :d. Chłopcy przejdą etap "nieuporządkowanego chaosu" i będą górować fizycznie w każdym aspekcie.
@auto1 Zwłaszcza w gibkości czy wielozadaniowości....
Oni mają wyje****
Dlatego faceci dopiero w wojsku uczyli się chodzić.
Inaczej rozwijają się chłopcy, inaczej dziewczynki. Ale bez porównywania lepiej-gorzej. Po prostu w innym czasie wykształcają konkretne umiejętności,