Historia zatacza koło. Kiedyś dzieci ubierano i traktowano jak " małych dorosłych ", wystarczy pooglądać np. obrazy albo poczytać kroniki historyczne. Dopiero po II wojnie, dzieci mogły mieć beztroskie dzieciństwo gdzie po przez zabawę mogły poznawać otaczający świat.
A co się dziwicie,dzieci biorą przykłady i nawyki od swoich rodziców i opiekunów. Jak ich madki żyją tylko tym jakie paznokcie zrobić lub jak pomalować włosy to co innego może być w głowach ich dzieci jeżeli to przewodnie tematy dnia codziennego w wielu domach.
Rozumiem oburzenie, ale warto byłoby doprecyzować co to za farbowanie ma być. Bo osobiście pamiętam, że w mojej podstawówce 25 lat temu, gdy królowało bravo i just 5, niektóre dziewczyny malowały pojedyncze pasma włosów takimi w pełni zmywalnymi spreyami. Ja co prawda tego nie robiłam, moja matka uważała to za głupie, ale uczciwie zauważyć należy, że jest to dalece mniej głupie, niż farba trwała, oraz co ważniejsze - mniej szkodliwe dla wrażliwej skóry głowy dziecka.
Widzisz, czasy się zmieniają. U rodziców normą był zegarek na komunię, u nas rower, obecnie elektronika szeroko rozumiana. Jedno tylko się nie zmienia - dzieci chcą być postrzegane przez dorosłych jako dorosłe. Stąd też "Mam już 8 lat! - A ja 8 i pół i jestem bardziej dorosła". Nic dziwnego więc, że próbują czerpać "dorosłe" wzorce - Jak na przykład pofarbowanie włosów, bo widzą, jak inni dorośli się farbują
jako dziewczynka w wieku wczesnopodstawówkowym czasami barwiłam włosy zmywalnymi spreyami, szczególnie na jakichś obozach, poza czujnym wzrokiem starszych, bynajmniej nie wynikało to z jakiegoś podziału damsko-męskiego, chęci podobania się chłopcom, pragnienia wyglądu z okładek kolorowych czasopism, czy jakkolwiek to ktokolwiek zinterpretuje, moja motywacja była znacznie prostsza - spreye były kolorowe i mi się te kolory podobały, na podobnej zasadzie jak podobają się kolorowe sweterki. Dalej już pod koniec podstawówki, więc jednak ciut starsza, moja matka farbowała się na blond i udało mi się też dostać kilka pasemek, moja motywacja również nie miała nic wspólnego z powyższym, byłam naprawdę bardzo bladym dzieckiem z dość ciemnymi włosami, przez co wiecznie się mnie wszyscy pytali, czy jestem chora, a mnie to złościło. Dostałam parę pasemek po wierzchu, kontrast był mniejszy, częstotliwość pytań spadła. Podstawówka/gimnazjum próbowałam parę razy z szamponetkami, ale niestety moje włosy ich nie przyjmowały. Od końca gimnazjum/liceum już farbowałam się regularnie, zwyczajnie dlatego, że kolory mi się szybko nudziły, a nie z chęci bycia dorosłą, podobania się czy szpanu. Krzywda mi się nie stała.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
29 maja 2020 o 14:17
Kiedyś taka 8 latka będzie miała lat 38. Będzie smutnym, sfrustrowanym kocmołuchem z brzuchem rozepchanym po ciążach i z byle czym na głowie, zwyczajnie dlatego, że nie będzie miała fizycznej ani psychicznej siły, żeby coś z tym zrobić. Bo będzie np. siedzieć na chacie, na kwarantannie, ze swoją pracą zdalną i z e-learningiem 3 dzieci. I z chłopem, który musi mieć obiad o zwykłej porze, choćby świat płonął. Wtedy będzie mogła się pocieszyć wspomnieniem, jaka to ona była dziewczęca i grzeczna 30 lat wcześniej. Zaczepiście poczuje się zapewne tym ubogacona.
Z perspektywy lat, w kontekście konwenansów społecznych, powiedzieć mogę ja: nie warto. Nie warto być grzecznym, wiernym, porządnym, pilnym. Żadnej nagrody za to nie będzie. A na koniec i tak kop w dupę. Warto zapewnić sobie choć wspomnienia.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
29 maja 2020 o 14:14
Normalne syn ma 10 lat w wakacje wszyscy chłopcy mieli farbowane włosy. Długie włosy fajna fryzura zasada jedna możesz ale we wrześniu jak nie odrosną będzie trzeba obciąć.
Sztucznie rozdmuchany problem. Jeżeli dla autorki jest w porządku, że 8-9 letnie dziecko chce laptopa dla siebie na DZIEŃ DZIECKA, a obczepia się, że dziecko chce pokolorować swoje włosy jakimś kolorowym spreyem/bibułką/szmponetką czy nawet płukanką to ma chyba poprzestawiane wartości, a to, że dzieciaki mówią o "zazdrości" to norma, w szkole zawsze był, jest i będzie wyścig o popularność.
Do tych co taplali się w błocie, zobaczcie jak skończyliście frajerzy haha.
Pomarańczkę?
Dziewczynka już w tym wieku jest świadoma, że tylko wyglądem może coś osiągnąć a może zależy jej na dobrych ocenach
Farbowanie włosów? W wieku 8 lat? A co powiesz o decyzji 3-letniego dziecka o zamiarze zmiany płci. Taki zabieg został wykonany w Wielkiej Brytanii.
https://ekai.pl/bunt-brytyjskich-lekarzy-przeciwko-zmianie-plci-u-dzieci/
To co dzieje się obecnie jest absurdem.
@Rydzykant sarsa lepsze
Historia zatacza koło. Kiedyś dzieci ubierano i traktowano jak " małych dorosłych ", wystarczy pooglądać np. obrazy albo poczytać kroniki historyczne. Dopiero po II wojnie, dzieci mogły mieć beztroskie dzieciństwo gdzie po przez zabawę mogły poznawać otaczający świat.
@Dordi a jak były traktowane ? Jak chciało jeść musiało sobie na jedzenie zapracować.
A co się dziwicie,dzieci biorą przykłady i nawyki od swoich rodziców i opiekunów. Jak ich madki żyją tylko tym jakie paznokcie zrobić lub jak pomalować włosy to co innego może być w głowach ich dzieci jeżeli to przewodnie tematy dnia codziennego w wielu domach.
Akurat jasny podział płci jest ok, ale forma tego niedopuszczalna
Rozumiem oburzenie, ale warto byłoby doprecyzować co to za farbowanie ma być. Bo osobiście pamiętam, że w mojej podstawówce 25 lat temu, gdy królowało bravo i just 5, niektóre dziewczyny malowały pojedyncze pasma włosów takimi w pełni zmywalnymi spreyami. Ja co prawda tego nie robiłam, moja matka uważała to za głupie, ale uczciwie zauważyć należy, że jest to dalece mniej głupie, niż farba trwała, oraz co ważniejsze - mniej szkodliwe dla wrażliwej skóry głowy dziecka.
Widzisz, czasy się zmieniają. U rodziców normą był zegarek na komunię, u nas rower, obecnie elektronika szeroko rozumiana. Jedno tylko się nie zmienia - dzieci chcą być postrzegane przez dorosłych jako dorosłe. Stąd też "Mam już 8 lat! - A ja 8 i pół i jestem bardziej dorosła". Nic dziwnego więc, że próbują czerpać "dorosłe" wzorce - Jak na przykład pofarbowanie włosów, bo widzą, jak inni dorośli się farbują
jako dziewczynka w wieku wczesnopodstawówkowym czasami barwiłam włosy zmywalnymi spreyami, szczególnie na jakichś obozach, poza czujnym wzrokiem starszych, bynajmniej nie wynikało to z jakiegoś podziału damsko-męskiego, chęci podobania się chłopcom, pragnienia wyglądu z okładek kolorowych czasopism, czy jakkolwiek to ktokolwiek zinterpretuje, moja motywacja była znacznie prostsza - spreye były kolorowe i mi się te kolory podobały, na podobnej zasadzie jak podobają się kolorowe sweterki. Dalej już pod koniec podstawówki, więc jednak ciut starsza, moja matka farbowała się na blond i udało mi się też dostać kilka pasemek, moja motywacja również nie miała nic wspólnego z powyższym, byłam naprawdę bardzo bladym dzieckiem z dość ciemnymi włosami, przez co wiecznie się mnie wszyscy pytali, czy jestem chora, a mnie to złościło. Dostałam parę pasemek po wierzchu, kontrast był mniejszy, częstotliwość pytań spadła. Podstawówka/gimnazjum próbowałam parę razy z szamponetkami, ale niestety moje włosy ich nie przyjmowały. Od końca gimnazjum/liceum już farbowałam się regularnie, zwyczajnie dlatego, że kolory mi się szybko nudziły, a nie z chęci bycia dorosłą, podobania się czy szpanu. Krzywda mi się nie stała.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 29 maja 2020 o 14:17
Kiedyś taka 8 latka będzie miała lat 38. Będzie smutnym, sfrustrowanym kocmołuchem z brzuchem rozepchanym po ciążach i z byle czym na głowie, zwyczajnie dlatego, że nie będzie miała fizycznej ani psychicznej siły, żeby coś z tym zrobić. Bo będzie np. siedzieć na chacie, na kwarantannie, ze swoją pracą zdalną i z e-learningiem 3 dzieci. I z chłopem, który musi mieć obiad o zwykłej porze, choćby świat płonął. Wtedy będzie mogła się pocieszyć wspomnieniem, jaka to ona była dziewczęca i grzeczna 30 lat wcześniej. Zaczepiście poczuje się zapewne tym ubogacona.
Z perspektywy lat, w kontekście konwenansów społecznych, powiedzieć mogę ja: nie warto. Nie warto być grzecznym, wiernym, porządnym, pilnym. Żadnej nagrody za to nie będzie. A na koniec i tak kop w dupę. Warto zapewnić sobie choć wspomnienia.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 29 maja 2020 o 14:14
Normalne syn ma 10 lat w wakacje wszyscy chłopcy mieli farbowane włosy. Długie włosy fajna fryzura zasada jedna możesz ale we wrześniu jak nie odrosną będzie trzeba obciąć.
Sztucznie rozdmuchany problem. Jeżeli dla autorki jest w porządku, że 8-9 letnie dziecko chce laptopa dla siebie na DZIEŃ DZIECKA, a obczepia się, że dziecko chce pokolorować swoje włosy jakimś kolorowym spreyem/bibułką/szmponetką czy nawet płukanką to ma chyba poprzestawiane wartości, a to, że dzieciaki mówią o "zazdrości" to norma, w szkole zawsze był, jest i będzie wyścig o popularność.
Mnie zastanawia jedno - nikt nie pomyśli, że barwienie chemią włosów to niedobry pomysł, zwłaszcza dla małego dziecka?
Do tych co taplali się w błocie, zobaczcie jak skończyliście frajerzy haha.
Pomarańczkę?
Dziewczynka już w tym wieku jest świadoma, że tylko wyglądem może coś osiągnąć a może zależy jej na dobrych ocenach
Mamy 2020, a nie 1980. To co kiedyś nie wypadało, teraz jest normą. Wysiądź w końcu z tego wehikułu czasu.