ta, powiedzmy. Ta reguła jest zaiebistą pułapką dla ćwierć i półinteligentów. Od razu przypomina mi się moja koleżanka która dostawała w korpo słabe oceny bo ciągle szła na kawę lub gadała a potem wyżalała się "chlip chlip jaki to zły świat, nienawidzi kobiet, jakże ciężko być tą mądrą w tym seksistowskim świecie" lol. Świetny grunt pod eskapizm.
Smutek jest spowodowany brakiem uważności i odrzuceniem rzeczywistości. Wystarczy zaakceptować rzeczywistość i skoncentrować się na tym co jest pod naszą kontrolą (nasze własne myśli i czyny - nic więcej) i tym co się dzieje - zawsze są jakieś pozytywy. Wtedy można być szczęśliwym nawet w najgorszej sytuacji. Ale wiele osób woli zamiast tego gdybać. Gdybym tylko miała bogatych rodziców, gdybym tylko miała lepszego męża i dzieci, gdyby tylko nie było korków na ulicach, politycy nie kradli i wszyscy się kochali, itd.
Pełna racja. Czym większy kretyn, tym szczęśliwszy i więcej ma do powiedzenia, chociaż sens takiej wypowiedzi zazwyczaj jest znikomy.
ta, powiedzmy. Ta reguła jest zaiebistą pułapką dla ćwierć i półinteligentów. Od razu przypomina mi się moja koleżanka która dostawała w korpo słabe oceny bo ciągle szła na kawę lub gadała a potem wyżalała się "chlip chlip jaki to zły świat, nienawidzi kobiet, jakże ciężko być tą mądrą w tym seksistowskim świecie" lol. Świetny grunt pod eskapizm.
Smutek jest spowodowany brakiem uważności i odrzuceniem rzeczywistości. Wystarczy zaakceptować rzeczywistość i skoncentrować się na tym co jest pod naszą kontrolą (nasze własne myśli i czyny - nic więcej) i tym co się dzieje - zawsze są jakieś pozytywy. Wtedy można być szczęśliwym nawet w najgorszej sytuacji. Ale wiele osób woli zamiast tego gdybać. Gdybym tylko miała bogatych rodziców, gdybym tylko miała lepszego męża i dzieci, gdyby tylko nie było korków na ulicach, politycy nie kradli i wszyscy się kochali, itd.