Zdecydowanie coś w tym jest. Miałam swego czasu pretensję do męża, że nie mówi, że mnie kocha... Był zdziwiony, jak to nie? I jak tak zaczęłam obserwować nasze życie.. Po całym dniu pracy wracam podpierając się rzęsami a na stół wjeżdża gorący obiad. Kiedy przemoknę i przemarznę wita mnie szklanka z witaminą C i syrop cebulowy. Jak lunęło znienacka a ja nie miałam parasolki, mąż wybiegł z parasolem na przystanek. O 3 nad ranem wyleciał z domu, żeby zapłacić za taksówkę, na którą zabrakło mi pieniędzy. Otula mnie ciepłem, dba o mnie. I.. nadal NIE MÓWI, że mnie kocha :)
Najbardziej osłabiają mnie ludzie, którzy wiedząc, że nie potrzebuję świąt, urodzin, rocznic, życzeń, przytulania, sylwestrów, itp. wydarzeń myślą, że jestem bardzo nieszczęśliwym i smutnym człowiekiem, i tak naprawdę to bardzo pragnę tego wszystkiego, tylko wstydzę się do tego przyznać. A jeszcze gorzej jest wtedy, gdy na siłę chca mnie nagiąć do swojego pojmowania szczęścia i radości życia. Ręce opadają...
Zdecydowanie coś w tym jest. Miałam swego czasu pretensję do męża, że nie mówi, że mnie kocha... Był zdziwiony, jak to nie? I jak tak zaczęłam obserwować nasze życie.. Po całym dniu pracy wracam podpierając się rzęsami a na stół wjeżdża gorący obiad. Kiedy przemoknę i przemarznę wita mnie szklanka z witaminą C i syrop cebulowy. Jak lunęło znienacka a ja nie miałam parasolki, mąż wybiegł z parasolem na przystanek. O 3 nad ranem wyleciał z domu, żeby zapłacić za taksówkę, na którą zabrakło mi pieniędzy. Otula mnie ciepłem, dba o mnie. I.. nadal NIE MÓWI, że mnie kocha :)
Najbardziej osłabiają mnie ludzie, którzy wiedząc, że nie potrzebuję świąt, urodzin, rocznic, życzeń, przytulania, sylwestrów, itp. wydarzeń myślą, że jestem bardzo nieszczęśliwym i smutnym człowiekiem, i tak naprawdę to bardzo pragnę tego wszystkiego, tylko wstydzę się do tego przyznać. A jeszcze gorzej jest wtedy, gdy na siłę chca mnie nagiąć do swojego pojmowania szczęścia i radości życia. Ręce opadają...