Ale zapamięta owoce tej pracy, jak np coroczne wakacje za granicą (chyba, ze tatuś lepiej zarabiał i było stać nawet na Sopot), ciepłe ciuchy, potrawy jakie się chce, rowerki, telefony...
Tak, tak.
Najlepiej nie pracuj, spędzaj czas tylko z rodziną, z przyjaciółmi urządzaj grilla, w ogóle bajlando.
Największym problemem nie jest to, że praca pochłania dużą część naszego życia.
Największym problemem jest to, że spotykamy na swej drodze ludzi i budujemy rodziny z ludźmi, którzy nie rozumieją, że czasem tak trzeba. Że znajdujemy żonę, która nie potrafi zrozumieć, dochować wierności, że przyjaciele wolą pić bez Ciebie i się odwrócić zamiast zrozumieć.
Dzieci biorą przykład z dorosłych, więc potem również się od Ciebie odwracają.
A Ty przecież nie zapieprzasz dla siebie. Taki jest ten świat, że albo pracujesz, albo klepiesz biedę.
Najgorsze jest to, że jak jednak uda Ci się czegoś dorobić to żona sobie nagle znowu kocha, przyjaciele nagle Cię uwielbiają, a najdalsza rodzina sobie o Tobie przypomina.
Bo jednak jest pewna różnica pomiędzy pracoholizmem, a po prostu pracą.
Oczywiście należy pracować mądrze, niekoniecznie ciężko, ale wiadomo - różnie bywa.
Jednak tak jak mówię - najgorsze to jest to, że spotykamy i budujemy rodziny z ludźmi, którzy tego nie potrafią zrozumieć.
Ale zapamięta owoce tej pracy, jak np coroczne wakacje za granicą (chyba, ze tatuś lepiej zarabiał i było stać nawet na Sopot), ciepłe ciuchy, potrawy jakie się chce, rowerki, telefony...
rzuc robote i siedz w domu?
Przecież pracujesz na utrzymanie rodziny, a nie dobrego samopoczucie szefa. Chyba? Bo w sumie ludzie dziwne fetysze mają.
Tak, tak.
Najlepiej nie pracuj, spędzaj czas tylko z rodziną, z przyjaciółmi urządzaj grilla, w ogóle bajlando.
Największym problemem nie jest to, że praca pochłania dużą część naszego życia.
Największym problemem jest to, że spotykamy na swej drodze ludzi i budujemy rodziny z ludźmi, którzy nie rozumieją, że czasem tak trzeba. Że znajdujemy żonę, która nie potrafi zrozumieć, dochować wierności, że przyjaciele wolą pić bez Ciebie i się odwrócić zamiast zrozumieć.
Dzieci biorą przykład z dorosłych, więc potem również się od Ciebie odwracają.
A Ty przecież nie zapieprzasz dla siebie. Taki jest ten świat, że albo pracujesz, albo klepiesz biedę.
Najgorsze jest to, że jak jednak uda Ci się czegoś dorobić to żona sobie nagle znowu kocha, przyjaciele nagle Cię uwielbiają, a najdalsza rodzina sobie o Tobie przypomina.
Bo jednak jest pewna różnica pomiędzy pracoholizmem, a po prostu pracą.
Oczywiście należy pracować mądrze, niekoniecznie ciężko, ale wiadomo - różnie bywa.
Jednak tak jak mówię - najgorsze to jest to, że spotykamy i budujemy rodziny z ludźmi, którzy tego nie potrafią zrozumieć.
@Iasafaer matko, ale ci się ulało...
odrobina resetu chyba wskazana, bo chyba ciężko masz w domu
powodzenia...
Nie siej propagandy. Już i tak część społeczeństwa uważa, że wystarczy mieć dzieci:(