Byłam gruba od dziecka, tak jak mój brat. Mama jeździła z nami po lekarzach, którzy (czasami sami potężnych rozmiarów) mówili, żeby dawała dzieciom mniej jeść. Jak dorosłam - zaczęłam sama stosować dietę i się więcej ruszać. Schudłam 35 kg w wieku 22 lat. W wieku 30 lat urodziłam dziecko - w ciąży przytyłam. Schudłam 40 kg 4 lata po ciąży. W wieku 36 lat urodziłam następne dziecko. Znowu przytyłam w ciąży. Schudłam 10 kg, wróciło 6 kg i tak w kółko przez parę lat. Po operacji bariatrycznej wreszcie mam "normalne" rozmiary. A lekarze od kilku lat mówią głośno, że otyłość to choroba powodowana przez hormony wytwarzane w żołądku i jelitach. Usunęli mi tę część żołądka, która wytwarza grelinę i część jelit. Brat też w końcu zrobił sobie operację bariatryczną. Mój syn - od dziecka uczony picia bez cukru, potrafi nic nie jeść przez cały dzień, tylko obiad wieczorem - ma nadwagę, bo ma moje geny. Córka szczupła - podobna do szczupłego taty. Syn brata - musi się odchudzać. Wielu ludzi uważacie, że otyłość dotyczy tych, którzy cały dzień się obżerają, jak np. mój szwagier, który sam chudy ciągle "zalecał" mi dietę ŻP - żryj pół. Jakby choć przez miesiąc był na takiej diecie, na jakiej ja byłam przez lata - płakałaby po nocach za wieprzowinką i cistami, którymi się zajada. Jak teraz spotykam otyłą osobę - staram się ściągnąć rozmowę na temat zdrowia i opowiadam o swojej operacji bariatrycznej. Już kilka osób mnie wypytywało gdzie pójść na konsultację i jak to wygląda. Fat-shaming polega na generalizowaniu i przypisywaniu wszystkim grubym obżarstwa i lenistwa, a nie na tolerowaniu bycia grubym. Jak waszemu znajomemu zaczynają wypadać włosy to się z niego śmiejecie, czy wysyłacie do lekarza? To samo z otyłością. Wysyłajcie grubych do lekarza.
Ale powiedz to leniwym bułom to będzie wycie i oskarżanie o fat-shaming...
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 5 kwietnia 2023 o 12:16
Można??? Kur...a można. Wiem po sobie. Ze 100 na 79...dieta żryj pół i bieżnia w domu.
I teraz spotyka byłego i mówi - pamiętasz mnie :)
Byłam gruba od dziecka, tak jak mój brat. Mama jeździła z nami po lekarzach, którzy (czasami sami potężnych rozmiarów) mówili, żeby dawała dzieciom mniej jeść. Jak dorosłam - zaczęłam sama stosować dietę i się więcej ruszać. Schudłam 35 kg w wieku 22 lat. W wieku 30 lat urodziłam dziecko - w ciąży przytyłam. Schudłam 40 kg 4 lata po ciąży. W wieku 36 lat urodziłam następne dziecko. Znowu przytyłam w ciąży. Schudłam 10 kg, wróciło 6 kg i tak w kółko przez parę lat. Po operacji bariatrycznej wreszcie mam "normalne" rozmiary. A lekarze od kilku lat mówią głośno, że otyłość to choroba powodowana przez hormony wytwarzane w żołądku i jelitach. Usunęli mi tę część żołądka, która wytwarza grelinę i część jelit. Brat też w końcu zrobił sobie operację bariatryczną. Mój syn - od dziecka uczony picia bez cukru, potrafi nic nie jeść przez cały dzień, tylko obiad wieczorem - ma nadwagę, bo ma moje geny. Córka szczupła - podobna do szczupłego taty. Syn brata - musi się odchudzać. Wielu ludzi uważacie, że otyłość dotyczy tych, którzy cały dzień się obżerają, jak np. mój szwagier, który sam chudy ciągle "zalecał" mi dietę ŻP - żryj pół. Jakby choć przez miesiąc był na takiej diecie, na jakiej ja byłam przez lata - płakałaby po nocach za wieprzowinką i cistami, którymi się zajada. Jak teraz spotykam otyłą osobę - staram się ściągnąć rozmowę na temat zdrowia i opowiadam o swojej operacji bariatrycznej. Już kilka osób mnie wypytywało gdzie pójść na konsultację i jak to wygląda. Fat-shaming polega na generalizowaniu i przypisywaniu wszystkim grubym obżarstwa i lenistwa, a nie na tolerowaniu bycia grubym. Jak waszemu znajomemu zaczynają wypadać włosy to się z niego śmiejecie, czy wysyłacie do lekarza? To samo z otyłością. Wysyłajcie grubych do lekarza.