Działo się to z nudów, a nie z miłości do ćwiczeń fizycznych. Pokolenia temu nasze życie i możliwości zależały od sprawności i tężyzny fizycznej szczególnie u mężczyzn. W tej chwili nie ma to większego sensu poza osobami zawodowo uprawiającymi sport. Owszem trochę musimy się ruszać jako że nasze ciała nie przystosowały się jeszcze do siedzącego trybu życia. Natomiast przyszłościowo bardziej się przyda siedzenie i czytanie książek czy obsługa komputera niż fizyczna siła.
@Karolciami nie zgodzę się. Ewolucyjnie jesteśmy przystosowani do wykonywania wysiłku fizycznego. Łatwe życie jakie daje nam współczesna cywilizacja to pułapka. Jeśli chcesz utrzymać sprawność motoryczną i w miarę jako takie zdrowie do starości, to nie ma alternatywy dla wysiłku fizycznego: (trening siłowy i kardio). Na dłuższą metę brak ruchu niestety zabija: cukrzyca typu 2, problemy z utrzymaniem równowagi (złamania), osteoporoza, miażdżyca, demencja... Lista jest długa.
@bilbao99 Ale ja przecież to napisałam (chociaż nie wiem gdzie mój komentarz zniknął) że jesteśmy ograniczeni zbyt wolno postępująca ewolucją. W sensie że powinniśmy się trochę ruszać że względu na specyfikę budowy naszego organizmu chociaż realnie do pracy czy przyjemnego spędzania czasu tego nie potrzebujemy.
Natomiast jest kwestia tego ile i jaka komu to daje przyjemność. Chodzi mi o to że nawet zakładając iż dużo ruszając się pożyje rok czy dwa dłużej to czy warte to jest codziennych godzinnych treningów. Gdzie ten rok czy dwa stracę nie na przyjemności ale na codzienne monotonne ćwiczenia plus jeszcze dla mnie niesmaczna ale zdrową dietę.
Oczywiście najlepiej mają Ci którzy czerpią przyjemność z codziennego biegania i jedzenia rukoli i marchewki zamiast hamburgera i to jest jak najbardziej super. Ja natomiast tak nie mam i ruszam się tyle ile muszę aby zachować ciało w jako takiej sprawności.
@Karolciami faktycznie, Twój komentarz gdzieś zniknął - dziwne.
Co do ćwiczeń... Jak się słucha geriatrów, to ćwiczy się nie po to aby żyć rok czy dwa dużej, ale raczej po to aby mieć wyższą jakość życia w ostatniej dekadzie. Chodzi o to by być w miarę niezależnym i samodzielnym. Dam taki przykład: 80-latek ma 40 do 50% mniej mięśni niż miał w wieku 40 lat. Nie chodzi tu o "klatę i biceps" ale także o mięśnie, które są potrzebne bo do wstania z krzesła lub utrzymania równowagi... Jeśli więc w wieku 40 lat nie zatroszczymy się o masę mięśniową, to w wieku 80 lat możemy skończyć jego inwalida.
Nie zamierzam tu "nawracać" inteligentych, dorosłych ludzi, ale zachècam do samodzielnego zainteresowania się tematem. Z reguły w życiu jest tak, że prewencja jest dużo tańsza i przyjemniejsza, niż zwalczanie skutków.
Fakty są takie, iż np. z moich szkolnych czasów praktycznie nie przypominam sobie ani jednego dzieciaka z nadwagą i to na 10 klas w moim roczniku (od A do J) czyli to było jakieś plus minus 300 dzieci. To była wielka molochowa i gargantuiczna szkoła : podstawówka, gimnazjum i liceum - kilka tysięcy dzieci jak sobie teraz o tym pomyśle to nie mam pojęcia jak to w ogóle działało, ale to już inny temat. Aktywność fizyczna we wszelakich formach była na porządku dziennym, od samego rana do późnego wieczora. I mi już taka rutyna pozostała - codziennie min. 10.000 kroków, co drugi dzień siłownia bez żadnego wyjątku, basen, sauna, squash, rower, koszykówka i do tego dieta opierająca się po prostu na podstawowych nieprzetworzonych produktach : mięso, ryby, kasza, ziemniaki, wszelakie warzywa i owoce, jajka, nabiał + dodatkowo suplementacja białka, oczywiście całkowity brak jakichkolwiek używek (no może oprócz kawy, herbaty i yerba mate) i wysypianie się 8h dziennie. Taki styl życia sprawdza się u mnie wzorowo : mam 36 lat i czuję się jak grecki heros, półbóg zrodzony z pierwotnej siły natury - niesamowite uczucie!
@Trucker_87, wybacz, ale ja w wieku 36 lat czułem się tak samo bez żadnych cwiczeń. To żadne osiągnięcie w tym wieku.
Napisz jak będziesz miał 60.
Myślę, że utrzymując podobny tryb życia i wtedy będziesz w doskonałej formie.
Teraz nadrabiają stracony czas z dzieciństwa przez zatkane żyły nie są wstanie wejść na piętro bez zadyszki :D
Działo się to z nudów, a nie z miłości do ćwiczeń fizycznych. Pokolenia temu nasze życie i możliwości zależały od sprawności i tężyzny fizycznej szczególnie u mężczyzn. W tej chwili nie ma to większego sensu poza osobami zawodowo uprawiającymi sport. Owszem trochę musimy się ruszać jako że nasze ciała nie przystosowały się jeszcze do siedzącego trybu życia. Natomiast przyszłościowo bardziej się przyda siedzenie i czytanie książek czy obsługa komputera niż fizyczna siła.
@Karolciami nie zgodzę się. Ewolucyjnie jesteśmy przystosowani do wykonywania wysiłku fizycznego. Łatwe życie jakie daje nam współczesna cywilizacja to pułapka. Jeśli chcesz utrzymać sprawność motoryczną i w miarę jako takie zdrowie do starości, to nie ma alternatywy dla wysiłku fizycznego: (trening siłowy i kardio). Na dłuższą metę brak ruchu niestety zabija: cukrzyca typu 2, problemy z utrzymaniem równowagi (złamania), osteoporoza, miażdżyca, demencja... Lista jest długa.
@bilbao99 Ale ja przecież to napisałam (chociaż nie wiem gdzie mój komentarz zniknął) że jesteśmy ograniczeni zbyt wolno postępująca ewolucją. W sensie że powinniśmy się trochę ruszać że względu na specyfikę budowy naszego organizmu chociaż realnie do pracy czy przyjemnego spędzania czasu tego nie potrzebujemy.
Natomiast jest kwestia tego ile i jaka komu to daje przyjemność. Chodzi mi o to że nawet zakładając iż dużo ruszając się pożyje rok czy dwa dłużej to czy warte to jest codziennych godzinnych treningów. Gdzie ten rok czy dwa stracę nie na przyjemności ale na codzienne monotonne ćwiczenia plus jeszcze dla mnie niesmaczna ale zdrową dietę.
Oczywiście najlepiej mają Ci którzy czerpią przyjemność z codziennego biegania i jedzenia rukoli i marchewki zamiast hamburgera i to jest jak najbardziej super. Ja natomiast tak nie mam i ruszam się tyle ile muszę aby zachować ciało w jako takiej sprawności.
@Karolciami faktycznie, Twój komentarz gdzieś zniknął - dziwne.
Co do ćwiczeń... Jak się słucha geriatrów, to ćwiczy się nie po to aby żyć rok czy dwa dużej, ale raczej po to aby mieć wyższą jakość życia w ostatniej dekadzie. Chodzi o to by być w miarę niezależnym i samodzielnym. Dam taki przykład: 80-latek ma 40 do 50% mniej mięśni niż miał w wieku 40 lat. Nie chodzi tu o "klatę i biceps" ale także o mięśnie, które są potrzebne bo do wstania z krzesła lub utrzymania równowagi... Jeśli więc w wieku 40 lat nie zatroszczymy się o masę mięśniową, to w wieku 80 lat możemy skończyć jego inwalida.
Nie zamierzam tu "nawracać" inteligentych, dorosłych ludzi, ale zachècam do samodzielnego zainteresowania się tematem. Z reguły w życiu jest tak, że prewencja jest dużo tańsza i przyjemniejsza, niż zwalczanie skutków.
żółw nie biega tak szybko a żyje wiele lat :D
@Skar2k19 -- Żółw owszem. Ale spróbuj zostać żółwiem.
Fakty są takie, iż np. z moich szkolnych czasów praktycznie nie przypominam sobie ani jednego dzieciaka z nadwagą i to na 10 klas w moim roczniku (od A do J) czyli to było jakieś plus minus 300 dzieci. To była wielka molochowa i gargantuiczna szkoła : podstawówka, gimnazjum i liceum - kilka tysięcy dzieci jak sobie teraz o tym pomyśle to nie mam pojęcia jak to w ogóle działało, ale to już inny temat. Aktywność fizyczna we wszelakich formach była na porządku dziennym, od samego rana do późnego wieczora. I mi już taka rutyna pozostała - codziennie min. 10.000 kroków, co drugi dzień siłownia bez żadnego wyjątku, basen, sauna, squash, rower, koszykówka i do tego dieta opierająca się po prostu na podstawowych nieprzetworzonych produktach : mięso, ryby, kasza, ziemniaki, wszelakie warzywa i owoce, jajka, nabiał + dodatkowo suplementacja białka, oczywiście całkowity brak jakichkolwiek używek (no może oprócz kawy, herbaty i yerba mate) i wysypianie się 8h dziennie. Taki styl życia sprawdza się u mnie wzorowo : mam 36 lat i czuję się jak grecki heros, półbóg zrodzony z pierwotnej siły natury - niesamowite uczucie!
@Trucker_87, wybacz, ale ja w wieku 36 lat czułem się tak samo bez żadnych cwiczeń. To żadne osiągnięcie w tym wieku.
Napisz jak będziesz miał 60.
Myślę, że utrzymując podobny tryb życia i wtedy będziesz w doskonałej formie.
Dokładnie, w latach 90tych wusialam jeszcze z 10 minut a teraz bym 10 sekund nie wytrzymała.