Odwrotnie. Twój tekst jest cytatem z Mickiewicza (popularnym). Wieszcz nasz jako romantyk, postulował aby najpierw określić, czego się chce, a następnie do tego dążyć będąc pełnym uzasadnionej (według Mickiewicza) wiary, że z jakiejś metafizycznej otchłani, która w mistyczny sposób łączy się z naszą duchową siłą serca, spłynie na nas energia i pozwoli zrealizować marzenia. Tymczasem ten kotek śmieszy nas brakiem pragmatyzmu, który nakazuje najpierw określić swoje zasoby (siły), a następnie dopiero wyznaczyć sobie realne do zrealizowania cele (zamiary). Podsumowując: autor demotywatora najpewniej chciałby powiedzieć: "mierz zamiary na siły, nigdy na odwrót". Śmieszne, że ten lapsus językowy zazwyczaj jest rozumiany opatrznie zarówno przez nadawców jak i odbiorców, co w efekcie pozwala na sprawną komunikację. To trochę jak z tym, że "słońce wzeszło" dosyć dobrze mówi nam, co zaobserwowała osoba wypowiadająca to zdania nawet wtedy, kiedy ani ona, ani słuchacz nie są zwolennikami systemu geocentrycznego uznającego, że to słońce wędruje po niebie. Ktoś tu doczytał?
Jedno ale: ten cytat z Mickiewicza nie jest "lapsusem" (potknięciem) językowym. Jest przykładem kunsztownej, precyzyjnej polszczyzny. Lapsus sam popełniłeś, pisząc "opatrznie" (jakby to miało coś wspólnego z Opatrznością) zamiast "opacznie" (=na opak, na odwyrtkę).
Odwrotnie. Twój tekst jest cytatem z Mickiewicza (popularnym). Wieszcz nasz jako romantyk, postulował aby najpierw określić, czego się chce, a następnie do tego dążyć będąc pełnym uzasadnionej (według Mickiewicza) wiary, że z jakiejś metafizycznej otchłani, która w mistyczny sposób łączy się z naszą duchową siłą serca, spłynie na nas energia i pozwoli zrealizować marzenia. Tymczasem ten kotek śmieszy nas brakiem pragmatyzmu, który nakazuje najpierw określić swoje zasoby (siły), a następnie dopiero wyznaczyć sobie realne do zrealizowania cele (zamiary). Podsumowując: autor demotywatora najpewniej chciałby powiedzieć: "mierz zamiary na siły, nigdy na odwrót". Śmieszne, że ten lapsus językowy zazwyczaj jest rozumiany opatrznie zarówno przez nadawców jak i odbiorców, co w efekcie pozwala na sprawną komunikację. To trochę jak z tym, że "słońce wzeszło" dosyć dobrze mówi nam, co zaobserwowała osoba wypowiadająca to zdania nawet wtedy, kiedy ani ona, ani słuchacz nie są zwolennikami systemu geocentrycznego uznającego, że to słońce wędruje po niebie. Ktoś tu doczytał?
OdpowiedzDzięki...wyczerpałeś temat! :)
Jedno ale: ten cytat z Mickiewicza nie jest "lapsusem" (potknięciem) językowym. Jest przykładem kunsztownej, precyzyjnej polszczyzny. Lapsus sam popełniłeś, pisząc "opatrznie" (jakby to miało coś wspólnego z Opatrznością) zamiast "opacznie" (=na opak, na odwyrtkę).
Raczej nie mierz siły na zamiary...
Odpowiedz