Niby tak. Ale jak w towarzystwie zaczniesz z siebie drwić to może to spowodować, że inni mogą z ciebie zacząć stale drwić a to już może być mniej przyjemne.
"Poczucie humoru to umiejetnosc smiania sie rowniez z samego siebie". Widzisz - jak ktos probuje z Ciebie zadrwic to chyba lepiej obrocic to w zart i pokazac dystans do siebie,co?
Pomieszanie z poplątaniem, po pierwsze nie ma kryterium "lepszości" i co koleś mówi to nie dystans tylko bardzo inteligenty przykład obiektywizmu. Wyjaśnię na przykładzie - jest sobie wybitny fizyk(a mi nam tam! Ma Nobla z fizyki..), czy on jest lepszy od innych? Jeżeli chodzi o fizykę to z pewnością, ale ktoś inny może być lepszy od niego z mikrobiologii, ktoś inny może być lepiej wysportowany, a dobry kucharz jest od niego lepszy w kuchni, jeszcze inna osoba jest dużo lepsza w wychowaniu dzieci. Kto jest najlepszy? Jakiekolwiek kryterium obierzemy - ktoś będzie poszkodowany, a wynik będzie zupełnie inny w zależności od kryterium. Jeżeli uznamy, że "najlepszy to suma wszystkich umiejętności" to okaże się, że najbardziej promujemy przeciętność - przeciętny fizyk, sportowiec, kucharz i rodzic dużo lepiej wypadnie w zestawieniu niż wybitny fizyk, który ma "dwie lewe ręce", ale potężny umysł. Może to tylko głupia historia i dla niektórych może być śmieszna jednak jest w tym coś (prawdopodobnie przypadkiem) dużo głębszego i wyśmiewającego przeciętnego człowieka. Nie potrafi przyznać się do błędów, zawsze chce być najlepszy, walczy o każdy fragment pola, żeby pokazać swoją własną wartość. Ostatecznie przegrywa, bo jest jakieś pole na którym nie daje rady. Najbardziej to widać w internecie, wszyscy są ekspertami od wszystkiego.. ale kiedy przyznasz się sam przed sobą "w tym, w tym i w tym nie jestem w stanie nic osiągnąć, ale za to w TYM mam szansę być najlepszy" życie staje "lepsze". A takie twierdzenia o byciu lepszym okażą się skrajnie bez sensowne.
Niby tak. Ale jak w towarzystwie zaczniesz z siebie drwić to może to spowodować, że inni mogą z ciebie zacząć stale drwić a to już może być mniej przyjemne.
Odpowiedz"Poczucie humoru to umiejetnosc smiania sie rowniez z samego siebie". Widzisz - jak ktos probuje z Ciebie zadrwic to chyba lepiej obrocic to w zart i pokazac dystans do siebie,co?
grunt, to siepacz
OdpowiedzPomieszanie z poplątaniem, po pierwsze nie ma kryterium "lepszości" i co koleś mówi to nie dystans tylko bardzo inteligenty przykład obiektywizmu. Wyjaśnię na przykładzie - jest sobie wybitny fizyk(a mi nam tam! Ma Nobla z fizyki..), czy on jest lepszy od innych? Jeżeli chodzi o fizykę to z pewnością, ale ktoś inny może być lepszy od niego z mikrobiologii, ktoś inny może być lepiej wysportowany, a dobry kucharz jest od niego lepszy w kuchni, jeszcze inna osoba jest dużo lepsza w wychowaniu dzieci. Kto jest najlepszy? Jakiekolwiek kryterium obierzemy - ktoś będzie poszkodowany, a wynik będzie zupełnie inny w zależności od kryterium. Jeżeli uznamy, że "najlepszy to suma wszystkich umiejętności" to okaże się, że najbardziej promujemy przeciętność - przeciętny fizyk, sportowiec, kucharz i rodzic dużo lepiej wypadnie w zestawieniu niż wybitny fizyk, który ma "dwie lewe ręce", ale potężny umysł. Może to tylko głupia historia i dla niektórych może być śmieszna jednak jest w tym coś (prawdopodobnie przypadkiem) dużo głębszego i wyśmiewającego przeciętnego człowieka. Nie potrafi przyznać się do błędów, zawsze chce być najlepszy, walczy o każdy fragment pola, żeby pokazać swoją własną wartość. Ostatecznie przegrywa, bo jest jakieś pole na którym nie daje rady. Najbardziej to widać w internecie, wszyscy są ekspertami od wszystkiego.. ale kiedy przyznasz się sam przed sobą "w tym, w tym i w tym nie jestem w stanie nic osiągnąć, ale za to w TYM mam szansę być najlepszy" życie staje "lepsze". A takie twierdzenia o byciu lepszym okażą się skrajnie bez sensowne.
OdpowiedzMądre podejście do sprawy.
Różowe lata 70. Fajny serial był.
Odpowiedz