Demotywatory.pl

Najtrudniejsze w byciu rodzicem to konieczność udawania, że wiem, co robię.

Gdy widzę nieżywego jelenia na poboczu jezdni, mówię swoim dzieciom: "Chyba Mikołaj się nieźle wkurzył".

Nieznajoma pani: Jak masz na imię? 5-letnia córka: Thorin, syn Thraina, Króla spod Góry Nieznajoma: *patrzy na mnie zdezorientowana* Ja: Pokłoń się królowi

[czas spać] Ja: Mama powiedziała, żebyś nie wychodziła z łóżka. 3-letnia córka: W mojej szafie jest straszny potwór. Ja: Straszniejszy niż mama? 3-letnia córka: *idzie do łóżka*

Mój 2-letni syn wie, jak obsługiwać pilota do telewizora, ale nie może trafić do buzi, gdy je spaghetti.

Patrzę, jak dzieci bawią się w parku w chowanego, a moja pociecha schowała się za siatką. Przynajmniej nie będę musiał odkładać na jego studia...

Mój syn sięga już do włącznika światła, więc nie przychodźcie do nas, o ile nie macie ochoty na pokaz stroboskopowy albo nie chcecie dostać ataku padaczki

Mój najmłodszy syn przechodzi testy dla uzdolnionych dzieci w szkole podstawowej, a mój drugi syn uważa, że jego szczoteczka do zębów jest nawiedzona.

Nieustannie wyszukuję w google "jak oddać dzieci do adopcji". Gdy dzieciaki znajdą tę frazę w historii wyszukiwań, zrozumieją, że nie będę się z nimi cackał.

Kumpel: Co przynosisz na imprezę? Ja: HAŁAAAS!!! Kumpel:... Ja... Kumpel: Przychodzisz po prostu z dziećmi? Ja: Tak.. :(

Pewnego dnia zdecydowaliśmy, że mamy dosyć spania, dość robienia tego, co i kiedy nam się podoba w czystym domu, więc zdecydowaliśmy się na dzieci.

Dzieci są OK, jeżeli lubisz budziki, które robią kupę.

Ja: Zrobiłem wieprzowinę. 3-latek: Nie lubię wieprzowiny. Ja: To kurczak. 3-latek: O tak, lubię ten rodzaj kurczaka.

To dziwne: mówimy dzieciom, że nie powinny kłamać, a jednocześnie mówimy im, jak śliczne są ich rysunki.

Przed obiadem: 6-latek: Dostanę deser? Podczas obiadu: 6-latek: Dostanę deser? Po obiedzie: 6-latek: Dostanę deser? Podczas jedzenia deseru: 6-latek: Dostanę jutro deser?