Najbardziej śmieszą mnie demoty sugerujące, że szefowie tylko przeszkadzają w firmie. Tworzą je na ogół ludzie, którzy niczego sami w życiu zawodowym nie osiągnęli i nie rozumieją tego, że gdyby nie ich szefowie to byliby bezrobotnymi.
Jest to tak samo uzasadnione stwierdzenie jak to, że w 100% przypadków biznes rozwija się i przynosi zyski dzięki szefowi :-)
Niestety w praktyce nie jest to takie proste.
Pozdrawiam.
@MaksParadys Niekoniecznie.
Generalnie mamy w Polsce raczej kryzys kadry kierowniczej. Nie mamy ludzi kompetentnych do zarządzania zasobami ludzkimi. Mamy w praktyce stado dorobkiewiczów, którzy nie rozumieją, że firmę i jej majątek buduje się latami, a nie "hurr durr w wieku 30 lat muszę być człowiekiem sukcesu".
No nie. Tak to się swoich pracowników doprowadza do zdrowotnej i psychicznej ruiny i potem efekt jest taki, że pod firmą stoi kilka drogich fur kadry kierowniczej, a zwykły pracownik podjeżdża Golfem 3 w dizlu.
I to jest obraz polskiej firmy niestety. Szybki wzrost, szybka kasa, a potem stagnacja i ogromne rozwarstwienie pomiędzy najniższym i najwyższym stanowiskiem. Szef jeździ przysłowiowym Merolem, a w biurze brakuje zszywek i papieru do drukarki, na magazynie wózek widłowy od dawna wymaga remontu, ale "przecież jeździ".
Bo na stanowiska kierownicze są wybierani, albo teoretycy po studiach, albo dla odmiany kierownikiem magazynu zostaje jeden z magazynierów z 10 letnim stażem, który akurat na przestrzeni tych lat właził w dupę najlepiej, albo po prostu - tylko dlatego, że pracuje najdłużej i dostaje nagrodę za lojalność.
Efekt jest taki, że Ci pierwsi naczytali się książek, ale nigdy z ludźmi nie pracowali, a do tego nie znają asortymentu, czy specyfiki pracy.
Drudzy znają asortyment, specyfikę pracy i może nawet poszli na jakiś 2 tygodniowy kurs zarządzania z polecenia firmy. Co z tego skoro koleś, który pracuje na magazynie najdłużej może nawet po półrocznym kursie nadal nie potrafić pracować z ludźmi.
Oczywiście myślisz sobie teraz - to w takim razie co? Skąd ich brać?
Ano właśnie. Szkopuł w tym, że znalezienie osoby właściwej nie jest takie banalne, a jej poszukiwania nie będą szablonowe.
Mamy masę bardzo dobrych osób zarządzających i masę dorobkiewiczów na tych stanowiskach, podobnie jak wśród pracowników są solidni, uczciwi i pracowici jak i tzw. roszczeniowi i ci drudzy właśnie tworzą takie demoty co nie znaczy, że oni stanowią większość wśród pracowników. W wieku 30 lat sukces osiągają wyjątki, wtedy raczej się go jeszcze buduje, a ci co za szybko ogłoszą sami siebie mocarzami na ogół przed 40-stką są już bankrutami.
Znałem ponad 25 lat temu gościa który przyjeżdżał do mnie Mercedesem, ja wtedy jeździłem Hyundaiem, kład komórkę na stół, tzw. cegiełka wartości rocznej pensji - Centertel i zgrywał nie wiadomo kogo... a potem mi zadłużenie wartości tej komórki w ratach przez rok spłacał :-). Tacy też są ale na prawdę takich teraz bardzo mało, oni już się wykruszyli.
Coraz więcej firm stosuje zasadę od najniższego stanowiska wzwyż, po za zarządem gdzie inne kompetencje są potrzebne, na ogół każdy kierownik czy dyrektor zaczynał od samego dołu i bynajmniej nie awansuje się teraz za wchodzenie w cztery litery czy za zasługę lat - te czasy też już minęły. Oczywiście firma firmie nierówna i nie wszędzie tak się da.
Polacy to zawsze z czegoś muszą być niezadowoleni. U mnie w pracy na zdalnej pracy dużo osób było niezadowolonych, bo stacjonarna praca lepsza, ma się kontakt z ludźmi i inne podobne sprawy. Wróciliśmy do pracy stacjonarnej to te same osoby zaczęły po tygodniu mówić "stacjonarna praca jest bezsensowna", "ile człowiek czasu traci na dojazdy", "korki na mieście", "po co mam kogoś szukać w biurze, jak na pracy zdalnej są telefony i videorozmowy".
Najbardziej śmieszą mnie demoty sugerujące, że szefowie tylko przeszkadzają w firmie. Tworzą je na ogół ludzie, którzy niczego sami w życiu zawodowym nie osiągnęli i nie rozumieją tego, że gdyby nie ich szefowie to byliby bezrobotnymi.
Odpowiedz@MaksParadys w 100% przypadków biznes upada przez szefa:)
@CoGitare
Jest to tak samo uzasadnione stwierdzenie jak to, że w 100% przypadków biznes rozwija się i przynosi zyski dzięki szefowi :-)
Niestety w praktyce nie jest to takie proste.
Pozdrawiam.
@MaksParadys Niekoniecznie.
Generalnie mamy w Polsce raczej kryzys kadry kierowniczej. Nie mamy ludzi kompetentnych do zarządzania zasobami ludzkimi. Mamy w praktyce stado dorobkiewiczów, którzy nie rozumieją, że firmę i jej majątek buduje się latami, a nie "hurr durr w wieku 30 lat muszę być człowiekiem sukcesu".
No nie. Tak to się swoich pracowników doprowadza do zdrowotnej i psychicznej ruiny i potem efekt jest taki, że pod firmą stoi kilka drogich fur kadry kierowniczej, a zwykły pracownik podjeżdża Golfem 3 w dizlu.
I to jest obraz polskiej firmy niestety. Szybki wzrost, szybka kasa, a potem stagnacja i ogromne rozwarstwienie pomiędzy najniższym i najwyższym stanowiskiem. Szef jeździ przysłowiowym Merolem, a w biurze brakuje zszywek i papieru do drukarki, na magazynie wózek widłowy od dawna wymaga remontu, ale "przecież jeździ".
Bo na stanowiska kierownicze są wybierani, albo teoretycy po studiach, albo dla odmiany kierownikiem magazynu zostaje jeden z magazynierów z 10 letnim stażem, który akurat na przestrzeni tych lat właził w dupę najlepiej, albo po prostu - tylko dlatego, że pracuje najdłużej i dostaje nagrodę za lojalność.
Efekt jest taki, że Ci pierwsi naczytali się książek, ale nigdy z ludźmi nie pracowali, a do tego nie znają asortymentu, czy specyfiki pracy.
Drudzy znają asortyment, specyfikę pracy i może nawet poszli na jakiś 2 tygodniowy kurs zarządzania z polecenia firmy. Co z tego skoro koleś, który pracuje na magazynie najdłużej może nawet po półrocznym kursie nadal nie potrafić pracować z ludźmi.
Oczywiście myślisz sobie teraz - to w takim razie co? Skąd ich brać?
Ano właśnie. Szkopuł w tym, że znalezienie osoby właściwej nie jest takie banalne, a jej poszukiwania nie będą szablonowe.
Mamy masę bardzo dobrych osób zarządzających i masę dorobkiewiczów na tych stanowiskach, podobnie jak wśród pracowników są solidni, uczciwi i pracowici jak i tzw. roszczeniowi i ci drudzy właśnie tworzą takie demoty co nie znaczy, że oni stanowią większość wśród pracowników. W wieku 30 lat sukces osiągają wyjątki, wtedy raczej się go jeszcze buduje, a ci co za szybko ogłoszą sami siebie mocarzami na ogół przed 40-stką są już bankrutami.
Znałem ponad 25 lat temu gościa który przyjeżdżał do mnie Mercedesem, ja wtedy jeździłem Hyundaiem, kład komórkę na stół, tzw. cegiełka wartości rocznej pensji - Centertel i zgrywał nie wiadomo kogo... a potem mi zadłużenie wartości tej komórki w ratach przez rok spłacał :-). Tacy też są ale na prawdę takich teraz bardzo mało, oni już się wykruszyli.
Coraz więcej firm stosuje zasadę od najniższego stanowiska wzwyż, po za zarządem gdzie inne kompetencje są potrzebne, na ogół każdy kierownik czy dyrektor zaczynał od samego dołu i bynajmniej nie awansuje się teraz za wchodzenie w cztery litery czy za zasługę lat - te czasy też już minęły. Oczywiście firma firmie nierówna i nie wszędzie tak się da.
Polacy to zawsze z czegoś muszą być niezadowoleni. U mnie w pracy na zdalnej pracy dużo osób było niezadowolonych, bo stacjonarna praca lepsza, ma się kontakt z ludźmi i inne podobne sprawy. Wróciliśmy do pracy stacjonarnej to te same osoby zaczęły po tygodniu mówić "stacjonarna praca jest bezsensowna", "ile człowiek czasu traci na dojazdy", "korki na mieście", "po co mam kogoś szukać w biurze, jak na pracy zdalnej są telefony i videorozmowy".
Odpowiedznajgorzej płatne są stanowiska, gdzie nie da się pracować zdalnie.
Odpowiedztutaj mały wyjątek - górnicy