Najgorzej gdy nieśmiałość przerodzi się w fobię społeczną tak jak u mnie. Za każdym razem kiedy mam wyjść z domu czuje strach. Najciężej jest zawsze przed wyjściem do szkoły ,a zwłaszcza dlatego ,że prawie nikogo nie znam w nowej szkole. Dla wszystkich tych którzy nie wiedzą co to znaczy to jest tak jakby codziennie miało się pisać maturę albo jakbyś dowiedział się ,że ktoś chce ciebie pobić, zabić albo coś innego. Po prostu codzienny strach. Już mam tego dość staram się z tym walczyć ale nie wychodzi mi to za dobrze, czuję jak tracę życie żyjąc w ciagłym stresie. Wszystkim tym którzy mają tak samo życzę powodzenia w walce z tą cechą.
a mnie jako osobę nieśmiałą najbardziej boli to, że praktycznie nikt nie zadaje sobie trudu poznania mnie. Ja boję się wyjść do świata więc świat ma mnie gdzieś.
Przesrane... Choćbyś siłą pchał się między ludzi, żeby to przezwyciężyć, to w środku i tak
izolujesz się od świata. A ludzie nie rozumieją i mają cię za dziwaka. Znam to :(
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
13 września 2011 o 13:14
Ja myślę, że to da się jakoś zwalczyć. Gdy ma się przy sobie choć jedną osobę, która cię wspiera, która jest przy Tobie i która w jakiś sposób próbuje Ci uchylić tego innego dla Ciebie świat to jest nadzieja. ;) Nie mówię tu tylko o partnerze, ale o jakimś przyjacielu. W moim wypadku trudno mi się rozmawia z niektórymi chłopakami. Do dziewczyn podchodzę na większym luzie, bo ogółem nie lubię się stresować, bo kiedyś to robiłam cały czas. Bałam się ludzi. Myślę, że znajdując się wśród ludzi, którzy Cię rozumieją to wszystko da się zrobić, ale potrzeba sporo czasu. Ja wciąż próbuję, może kiedyś będę całkowicie niezależna od innych. ;)
Powodzenia wszystkim nieśmiałym osobom! :D
Lipna sprawa, ciężko walczyć z nieśmiałością i wiele rzeczy przez to się traci, nie można żyć na 100 %.
zgadzam się w 100%! Na własnym doświadczeniu. Już nie wiem jak z tym walczyć..
Nieśmiałość to przekleństwo na życie.
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 12 września 2011 o 19:19
Najgorzej gdy nieśmiałość przerodzi się w fobię społeczną tak jak u mnie. Za każdym razem kiedy mam wyjść z domu czuje strach. Najciężej jest zawsze przed wyjściem do szkoły ,a zwłaszcza dlatego ,że prawie nikogo nie znam w nowej szkole. Dla wszystkich tych którzy nie wiedzą co to znaczy to jest tak jakby codziennie miało się pisać maturę albo jakbyś dowiedział się ,że ktoś chce ciebie pobić, zabić albo coś innego. Po prostu codzienny strach. Już mam tego dość staram się z tym walczyć ale nie wychodzi mi to za dobrze, czuję jak tracę życie żyjąc w ciagłym stresie. Wszystkim tym którzy mają tak samo życzę powodzenia w walce z tą cechą.
nie wiem czy da sie z tym cokolwiek już zrobić
Ja byłem strasznie nie śmiały, nawet bałem się odezwać przy nowo podanej osobie. Jednak się zmobilizowałem i w jakimś stopniu to przezwyciężyłem.
świetne, prawdziwe do bólu i dające do myślenia +
+
a mnie jako osobę nieśmiałą najbardziej boli to, że praktycznie nikt nie zadaje sobie trudu poznania mnie. Ja boję się wyjść do świata więc świat ma mnie gdzieś.
Przesrane... Choćbyś siłą pchał się między ludzi, żeby to przezwyciężyć, to w środku i tak
izolujesz się od świata. A ludzie nie rozumieją i mają cię za dziwaka. Znam to :(
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 13 września 2011 o 13:14
Dokładnie ludzie mają cię za kogoś innego ,nie wartego rozmowy z nim, ale nie wiedzą co czujesz ,to przez ten strach tak się zachowujemy.
Niesamowicie to uprzykrza życie...
Jednakże można z tym walczyć. Tylko jak, skoro już żadne sposoby nie przynoszą rezultatu :/
Ja myślę, że to da się jakoś zwalczyć. Gdy ma się przy sobie choć jedną osobę, która cię wspiera, która jest przy Tobie i która w jakiś sposób próbuje Ci uchylić tego innego dla Ciebie świat to jest nadzieja. ;) Nie mówię tu tylko o partnerze, ale o jakimś przyjacielu. W moim wypadku trudno mi się rozmawia z niektórymi chłopakami. Do dziewczyn podchodzę na większym luzie, bo ogółem nie lubię się stresować, bo kiedyś to robiłam cały czas. Bałam się ludzi. Myślę, że znajdując się wśród ludzi, którzy Cię rozumieją to wszystko da się zrobić, ale potrzeba sporo czasu. Ja wciąż próbuję, może kiedyś będę całkowicie niezależna od innych. ;)
Powodzenia wszystkim nieśmiałym osobom! :D