Trochę zapachniało mi motywem z Bruca Wszechmogącego, cudów jest wiele i zazwyczają są one niepozorne i trzeba wytężyć zmysły by je zauważyć. Jednakże, wątpie by te cuda były zasługą Boga :)
Cuda nie istnieją. Przypadek 1 to jak sam napisałeś wiele starań. Przypadki 2, 3 i 4 to ciężka walka z chorobą lub nałogiem. A przypadek 5 to już w ogóle nie podchodzi pod cud, bo wiele osób godzi się po wielu latach kłótni.
pamietam jak pomagałam koleżance z klasy w matematyce. Miała straszne problemy z tym przedmiotem, groziło jej powtarzanie roku, a bardzo tego nie chciała. Powoli, powoli się udało. Najpierw kolejne porażki, ale gdy udało jej się z ważnego sprawdzianu dostać 3-... co to była za radość. Skakałyśmy na korytarzu z radosci jak wariatki :) Znajomy się pyta o co takie wielkie halo. Gdy usłyszał, że o 3- skrzywił się i stwierdził "no i co z tego?" Dla niego (prymus z matmy) to 3 nic nie znaczyło, dla nas to był "cud" i wielki sukces.
Przedstawione sytuacje to dla nas drobiazgi, a dla innych cuda. I tak toczy się życie. Ważne, by te cuda dostrzegać i cieszyć sie razem z innymi, a nie zbywać wzruszeniem ramion.
Anorektyczka która zjadła cały obiad? Jakby to była choroba... Pozwólcie (mam w dupie, czy pozwolicie), że zacytuję George'a Carlina: "Bogata pi**a nie chce jeść? Je**ć ją. Co to ma być za choroba? >>NIE CHCĘ JEŚĆ!!!
brovareck, szkoda, że tak mówisz. Anoreksja to choroba psychiczna. Tak, choroba. W wielu zaczyna się niewinnie, tylko od zrzucenia kilku kilogramów 'by się zmieścić w spodnie'. A co potem? Chory może uznać, że jeszcze kilogram, bo tak będzie ładniej, i tak coraz mniej, coraz mniej, i nie zauważy, aż się wyniszczy. Będzie cały czas myślał, że jest gruby. Będzie robić wszystko, by tylko schudnąć, i często nie zdaje sobie sprawy, że to jest już za dużo, że się zabija. Chory nawet nie zda sobie sprawy, jak szybko popadnie w paranoję i 80% czasu będzie myślał o unikaniu jedzenia, o tym, ile spali kalorii wykonując dane ćwiczenia. Kiedy już dochodzi do tego, że zostanie zmuszony do zjedzenia, to kiedy tylko nadarzy się okazja ćwiczy do upadłego, wymiotuje czy w jakikolwiek inny sposób się pozbywa tego, co otrzymał wraz z jedzeniem. To smutne, bo osoby na to chore często nie są świadome, że robią tak okropną rzecz, a te, które wiedzą, że są chore, które już to sobie uzmysłowiły przeżywają dosłowny horror. Zresztą, nie tylko one, każdy chory na anoreksję przeżywa horror. To jest zmarnowanie sobie życia, bo nawet po nigdy, bądź raz na milion osoba, która była chora pozbyła się chociażby tych idiotycznych myśli mówiących, że jest się obrzydliwie grubym. Trochę zawiłe, ale mam nadzieję, że chociaż trochę Ci przybliżyłam tą chorobę. I proszę, nie mów, że to nie jest choroba - to jest jedna z okrutniejszych chorób, jakie znam.
Szowinistów? Czy ty wiesz, co oznacza słowo "szowinista"? Chyba uważasz, że oznacza kogoś, kto jest niepoprawny politycznie. (Poprawność polityczna... zaraz wydrapię sobie oczy.)
Posrało was z tymi szowinistami. I czemu jest wielka? A nie wielki? To ty odznaczasz się tu szowinizmem... Co do słowa "wielka": Naprawdę wierzysz, że to autorka (zakładając, że jest kobietą) zaszła w ciążę po wielu staraniach, po czym zjadła obiad, pokonała chorobę, odłożyła dragi i pogodziła się po latach milczenia? Niektórzy ludzie mają aż ZBYT miękkie serca...
Prawdziwe..Plus ;D
jak sama nazwa mówi cud to rzecz niemożliwa
Bardzo lubię demoty Predatorki :) Oczywiście +
Wszystko ok, poza tym, że to co wyżej to nie cuda. No chyba, że cudem nazywacie rzecz możliwą, ale mało prawdopodobną i trudną do osiągnięcia.
:)
Dobree :)
Niestety jak to cuda, zdarzają się rzadko, no ale jednak, więc nadzieja zawsze jest... +
Trochę zapachniało mi motywem z Bruca Wszechmogącego, cudów jest wiele i zazwyczają są one niepozorne i trzeba wytężyć zmysły by je zauważyć. Jednakże, wątpie by te cuda były zasługą Boga :)
Nie zawsze tak jest , ale zdarzają się takie niemożliwe przypadki .
Prawdziwe .
wielki +
Cuda nie istnieją. Przypadek 1 to jak sam napisałeś wiele starań. Przypadki 2, 3 i 4 to ciężka walka z chorobą lub nałogiem. A przypadek 5 to już w ogóle nie podchodzi pod cud, bo wiele osób godzi się po wielu latach kłótni.
demot fajny ,ale po co tyle kropek ?!
no zajebisty demot ! +
jest cyc jest główna.
W tym przypadku Twój komentarz jest BARDZO nie na miejscu
pamietam jak pomagałam koleżance z klasy w matematyce. Miała straszne problemy z tym przedmiotem, groziło jej powtarzanie roku, a bardzo tego nie chciała. Powoli, powoli się udało. Najpierw kolejne porażki, ale gdy udało jej się z ważnego sprawdzianu dostać 3-... co to była za radość. Skakałyśmy na korytarzu z radosci jak wariatki :) Znajomy się pyta o co takie wielkie halo. Gdy usłyszał, że o 3- skrzywił się i stwierdził "no i co z tego?" Dla niego (prymus z matmy) to 3 nic nie znaczyło, dla nas to był "cud" i wielki sukces.
Przedstawione sytuacje to dla nas drobiazgi, a dla innych cuda. I tak toczy się życie. Ważne, by te cuda dostrzegać i cieszyć sie razem z innymi, a nie zbywać wzruszeniem ramion.
Anorektyczka która zjadła cały obiad? Jakby to była choroba... Pozwólcie (mam w dupie, czy pozwolicie), że zacytuję George'a Carlina: "Bogata pi**a nie chce jeść? Je**ć ją. Co to ma być za choroba? >>NIE CHCĘ JEŚĆ!!!
brovareck, szkoda, że tak mówisz. Anoreksja to choroba psychiczna. Tak, choroba. W wielu zaczyna się niewinnie, tylko od zrzucenia kilku kilogramów 'by się zmieścić w spodnie'. A co potem? Chory może uznać, że jeszcze kilogram, bo tak będzie ładniej, i tak coraz mniej, coraz mniej, i nie zauważy, aż się wyniszczy. Będzie cały czas myślał, że jest gruby. Będzie robić wszystko, by tylko schudnąć, i często nie zdaje sobie sprawy, że to jest już za dużo, że się zabija. Chory nawet nie zda sobie sprawy, jak szybko popadnie w paranoję i 80% czasu będzie myślał o unikaniu jedzenia, o tym, ile spali kalorii wykonując dane ćwiczenia. Kiedy już dochodzi do tego, że zostanie zmuszony do zjedzenia, to kiedy tylko nadarzy się okazja ćwiczy do upadłego, wymiotuje czy w jakikolwiek inny sposób się pozbywa tego, co otrzymał wraz z jedzeniem. To smutne, bo osoby na to chore często nie są świadome, że robią tak okropną rzecz, a te, które wiedzą, że są chore, które już to sobie uzmysłowiły przeżywają dosłowny horror. Zresztą, nie tylko one, każdy chory na anoreksję przeżywa horror. To jest zmarnowanie sobie życia, bo nawet po nigdy, bądź raz na milion osoba, która była chora pozbyła się chociażby tych idiotycznych myśli mówiących, że jest się obrzydliwie grubym. Trochę zawiłe, ale mam nadzieję, że chociaż trochę Ci przybliżyłam tą chorobę. I proszę, nie mów, że to nie jest choroba - to jest jedna z okrutniejszych chorób, jakie znam.
Kompleks to nie choroba psychiczna. A obsesja na punkcie swojej figury to kompleks. Anorektycy to idioci. Tyle.
i przez takich jak ty szownistow postrzeganie anoreksji w naszym kraju jest na takim poziomie....to choroba a nei widzimisie........... zal zal zal
Szowinistów? Czy ty wiesz, co oznacza słowo "szowinista"? Chyba uważasz, że oznacza kogoś, kto jest niepoprawny politycznie. (Poprawność polityczna... zaraz wydrapię sobie oczy.)
Masz rację, kompleks to nie choroba psychiczna, ale kompleks właśnie może ją wywołać. O to mi chodziło ; )
Uwierze gdy dekoder cyfrowego Polsatu przestanie sie zawieszac.
KUR* A LEPSZEGO DEMOTYWATORADAWNO NIE WIDZIALAM BRAWOOOOOOOOOO !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
demot extra nie przejmuj sie tymi meskimi szowinistycznymi niektorymi komentarzami :) jestes wielka :)))))))))))))
Posrało was z tymi szowinistami. I czemu jest wielka? A nie wielki? To ty odznaczasz się tu szowinizmem... Co do słowa "wielka": Naprawdę wierzysz, że to autorka (zakładając, że jest kobietą) zaszła w ciążę po wielu staraniach, po czym zjadła obiad, pokonała chorobę, odłożyła dragi i pogodziła się po latach milczenia? Niektórzy ludzie mają aż ZBYT miękkie serca...
No bez przesady do wielkich kobiet nie należę :D ale bardzo dziękuję. Dla takich komentarzy wart tworzyć :*