kondi nie wiem jak ty, ale dla mnie przyjaźń to jakby posiadanie dodatkowego rodzeństwa. Nie potrafiłbym z kimś kogos tak traktuje uprawiać seksu :P. A jak kogoś kocham czyli jestem w stanie z tym kimś uprawiać seks, to to już nie jest przyjaźń. Nawet jakbym umiał tak jak ty to wolałbym jednak nadzieję na normalny związek a nie rolę przedmiotu :).
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
6 czerwca 2012 o 0:34
Hm... myśląc jak dziewczyna, trochę bardziej wprowadzę was w to, co ja uważam przez friendzone. Są dwa rodzaje przyjaciela - przyjaciel brat, który ma bardzo nikłe szanse na to, żeby kiedykolwiek poprawić swoje relacje z dziewczyną na bardziej męsko damskie, bo dziewczyna traktuje go jako brata, o którego chce się troszczyć. Ale jest też druga grupa, przyjaciel - przyjaciel, w której dziewczyna dostrzega to jakim jej przyjaciel jest cudownym mężczyzną. I to nie jest tak że traktuje takiego faceta obojętnie, często czuje coś do niego, ale boi się do tego przyznać, bo boi się stracić tą przyjaźń w której dotychczas żyli. Mogę wam powiedzieć, że do każdego takiego faceta, taka dziewczyna poczuła chociaż raz coś silniejszego, w którymś momencie swojego życia, a wy nawet tego nie zauważyliście. Jeżeli tylko nie siedzicie w 'siblingzone' (strefa rodzeństwa) nie powinniście tak tego przeżywać, bo jeszcze nie wiecie co może się wam przytrafić i nie wolno tracić nadziei, bo każdy zasługuje na tzw happy end.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
6 czerwca 2012 o 11:56
A teraz ja, myśląc jak facet stwierdzę, że ni ch*ja, nie rozpoznamy, po waszych sprzecznych zachowaniach czy jesteśmy przyjaciółmi-przyjaciółmi, czy przyjaciółmi-braćmi. Tak więc powyższe rozróżnienie nie ma dla nas, z praktycznego punktu widzenia, sensu...
Oboje widzą, że coś jest na rzeczy, ale żadne z nich nie ma na tyle odwagi by coś z tym zrobić. Albo są klasycznymi tchórzami, albo boją się jakieś reakcji otoczenia. Każde z nich czeka na ruch drugiej strony, co jest świetną strategią pod warunkiem, że nie chcemy by cokolwiek się stało.
Masz rację, w takim przypadku można tak stwierdzić. Może być tak, że oboje są nieśmiali po prostu, ale - patrząc na twoje poglądy - przypuszczam, że to wliczasz w idiotyzm. Ja trochę jestem nieco bardziej wyrozumiały (z naciskiem na nieco).
doskonale rozumiem tego demota... tak było ze mną i z... już teraz moim chłopakiem ;) przyjaźniliśmy się 4 lata i on tak koło mnie przez ten czas "latał i latał"... a jak w końcu ja zrozumiałam, że i we mnie coś pękło, to każda osoba, bez wyjątku nam mówiła: "wiedziałem, że w końcu będziecie razem, to musiało tak być, inaczej sobie nie wyobrażam!"...
Bo jedno chce bardzo, a drugiej skrzętnie ukrywa zamiary.
Tez sie tak zastanawialem patrzac na moja dziewczyne i jej kumpla. Nie musze mowic jak to sie skonczylo :(
Bo jedno jest zakochane po uszy, a drugie kocha tylko jak przyjaciela.
Wszyscy kochamy bycie w friendzone i czekanie na swoją szansę, która pewnie nigdy nie nastąpi..Eh.
kondi nie wiem jak ty, ale dla mnie przyjaźń to jakby posiadanie dodatkowego rodzeństwa. Nie potrafiłbym z kimś kogos tak traktuje uprawiać seksu :P. A jak kogoś kocham czyli jestem w stanie z tym kimś uprawiać seks, to to już nie jest przyjaźń. Nawet jakbym umiał tak jak ty to wolałbym jednak nadzieję na normalny związek a nie rolę przedmiotu :).
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 czerwca 2012 o 0:34
Hm... myśląc jak dziewczyna, trochę bardziej wprowadzę was w to, co ja uważam przez friendzone. Są dwa rodzaje przyjaciela - przyjaciel brat, który ma bardzo nikłe szanse na to, żeby kiedykolwiek poprawić swoje relacje z dziewczyną na bardziej męsko damskie, bo dziewczyna traktuje go jako brata, o którego chce się troszczyć. Ale jest też druga grupa, przyjaciel - przyjaciel, w której dziewczyna dostrzega to jakim jej przyjaciel jest cudownym mężczyzną. I to nie jest tak że traktuje takiego faceta obojętnie, często czuje coś do niego, ale boi się do tego przyznać, bo boi się stracić tą przyjaźń w której dotychczas żyli. Mogę wam powiedzieć, że do każdego takiego faceta, taka dziewczyna poczuła chociaż raz coś silniejszego, w którymś momencie swojego życia, a wy nawet tego nie zauważyliście. Jeżeli tylko nie siedzicie w 'siblingzone' (strefa rodzeństwa) nie powinniście tak tego przeżywać, bo jeszcze nie wiecie co może się wam przytrafić i nie wolno tracić nadziei, bo każdy zasługuje na tzw happy end.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 czerwca 2012 o 11:56
A teraz ja, myśląc jak facet stwierdzę, że ni ch*ja, nie rozpoznamy, po waszych sprzecznych zachowaniach czy jesteśmy przyjaciółmi-przyjaciółmi, czy przyjaciółmi-braćmi. Tak więc powyższe rozróżnienie nie ma dla nas, z praktycznego punktu widzenia, sensu...
Albo oboje to idioci.
Ciekawa opcja. Może rozwiniesz?
Oboje widzą, że coś jest na rzeczy, ale żadne z nich nie ma na tyle odwagi by coś z tym zrobić. Albo są klasycznymi tchórzami, albo boją się jakieś reakcji otoczenia. Każde z nich czeka na ruch drugiej strony, co jest świetną strategią pod warunkiem, że nie chcemy by cokolwiek się stało.
Masz rację, w takim przypadku można tak stwierdzić. Może być tak, że oboje są nieśmiali po prostu, ale - patrząc na twoje poglądy - przypuszczam, że to wliczasz w idiotyzm. Ja trochę jestem nieco bardziej wyrozumiały (z naciskiem na nieco).
Och, po prostu okazywanie wyrozumiałości, w pewnych przypadkach, zachęca do powielania tych samych błędów.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 6 czerwca 2012 o 23:50
bo on jest gejem a ona less
less? ona jest "mniej"?(angielski). lessbijka? :D [-]
Przyjaźń - autor zna takie pojęcie??
bo ponieważ tak
A ile to razy jest na odwrót - patrzymy na dwoje niepasujących do siebie ludzi i zastanawiamy się, jak to się stało że zostali parą?! :D
Patrząc na tego demota zastanawiam się - jakim cudem on jest na głównej?
Niektórzy na siłę próbują sklejać coś, co już dawno się rozwaliło. I tak ciągną to nie wiadomo po co, może z przyzwyczajenia, albo innych rzeczy.
a może po prostu bardzo dobrze się przyjaźnią?
Można źle się przyjaźnić?
Ale w przyjaźni damsko-męskiej w pewnym momencie nastąpi chwila,kiedy któraś ze stron poczuje coś więcej.
doskonale rozumiem tego demota... tak było ze mną i z... już teraz moim chłopakiem ;) przyjaźniliśmy się 4 lata i on tak koło mnie przez ten czas "latał i latał"... a jak w końcu ja zrozumiałam, że i we mnie coś pękło, to każda osoba, bez wyjątku nam mówiła: "wiedziałem, że w końcu będziecie razem, to musiało tak być, inaczej sobie nie wyobrażam!"...
bo się wstydzą