Zielona herbata na odchudzanie? Dobre. Na odchudzanie najlepsza jest czarna herbata ( nasza europejska "czerwona") - pu-erh, czyli czarna mocno fermentowana herbata o charakterystycznym ziemistym smaku i zapachu.
A moja najstarsza siostra mi opowiadała, że dawniej najlepsza kiełbasa to była ta robiona osobiście z dużą ilością czosnku, który to zabarwiał na zielono. I teraz jak taką wiejską zieloną widzi w sklepie, to natychmiast kupuje...
W literaturze medycznej opisał to zatrucie w 1817 roku niemiecki lekarz i pisarz Justinus Kerner, który przeanalizował przypadek, jaki wydarzył się w 1793 w miejscowości Bad Wildbad, gdzie po spożyciu wędzonej kiełbasy zachorowało 13 osób, a 6 z nich zmarło. Powiązał on to zdarzenie z jadem, pojawiającym się w nieświeżych wędlinach. W 1869 inny niemiecki lekarz, H. Müller, opisał kilka epidemii takich zatruć, które zdarzyły się w I połowie XIX wieku i pierwszy wprowadził nazwę botulism jako określenie jednostki nozologicznej. Bakterie odpowiedzialne za to zatrucie, Clostridium botulinum (dawniej Bacillus botulinum), odkrył i nazwał w 1897 belgijski bakteriolog Emile Pierre van Ermenghen.
Bo każdy gimbus wie. że za układanie wierszy nie powinien brać się.
Zielona herbata na odchudzanie? Dobre. Na odchudzanie najlepsza jest czarna herbata ( nasza europejska "czerwona") - pu-erh, czyli czarna mocno fermentowana herbata o charakterystycznym ziemistym smaku i zapachu.
A moja najstarsza siostra mi opowiadała, że dawniej najlepsza kiełbasa to była ta robiona osobiście z dużą ilością czosnku, który to zabarwiał na zielono. I teraz jak taką wiejską zieloną widzi w sklepie, to natychmiast kupuje...
Historia[edytuj | edytuj kod]
W literaturze medycznej opisał to zatrucie w 1817 roku niemiecki lekarz i pisarz Justinus Kerner, który przeanalizował przypadek, jaki wydarzył się w 1793 w miejscowości Bad Wildbad, gdzie po spożyciu wędzonej kiełbasy zachorowało 13 osób, a 6 z nich zmarło. Powiązał on to zdarzenie z jadem, pojawiającym się w nieświeżych wędlinach. W 1869 inny niemiecki lekarz, H. Müller, opisał kilka epidemii takich zatruć, które zdarzyły się w I połowie XIX wieku i pierwszy wprowadził nazwę botulism jako określenie jednostki nozologicznej. Bakterie odpowiedzialne za to zatrucie, Clostridium botulinum (dawniej Bacillus botulinum), odkrył i nazwał w 1897 belgijski bakteriolog Emile Pierre van Ermenghen.