Demotywatory.pl

Czy Księżyc ma ciemną stronę?

To, że promienie słoneczne oświetlają tylko jedną stronę księżyca, drugą pozostawiając w stałej ciemności, jest dość powszechnym poglądem. Przekonanie to wynika z faktu, że nasz satelita ma tylko jedną stronę skierowaną ku Ziemi, a druga jest niemożliwa do obserwacji.

W rzeczywistości słońce ogrzewa i oświetla obie części księżyca.
Prawda jest taka, że nasza planeta obraca się wokół własnej osi w czasie 24 godzin, a wokół niej krąży księżyc, który także obraca się wokół własnej osi. Robi to ze stałą prędkością, podobnie jak Ziemia, dlatego biorąc pod uwagę ruch obrotowy obydwu ciał niebieskich, księżyc zawsze ustawi się tą samą stroną do Ziemi. Gdyby kręcił się choć odrobinę szybciej widzielibyśmy go z różnych stron.

Czy temperatura na Merkurym jest wyższa niż na innych planetach?

To wydaje się bardzo logiczne. Merkury jest najbliżej Słońca więc temperatura jego powierzchni powinna być wyższa niż na innych planetach. Jednak okazuje się, że tak naprawdę najgorętszą planetą w naszym Układzie Słonecznym jest w rzeczywistości Wenus. Mimo tego, że znajduje się około 50 milionów kilometrów dalej od Słońca niż jej sąsiad. Średnia temperatura na Merkurym w dzień wynosi około 350°C, natomiast na Wenus może osiągnąć nawet 480°C.

Powodem takiego stanu rzeczy jest atmosfera Wenus. Merkury praktycznie jej nie ma, podczas gdy Wenus posiada bardzo gęstą, składającą się praktycznie z samego dwutlenku węgla. To dlatego powstaje bardzo silny efekt cieplarniany. Atmosfera zatrzymuje całe ciepło, jakie dotrze do planety.

Czy Ziemia jest idealnie symetryczna?

To prawda i fałsz zarazem, jakkolwiek to brzmi. Kształt naszej planety ciągle się zmienia ze względu na niekończący się ruch płyt kontynentalnych. Oczywiście prędkości z jaką się poruszają są naprawdę niewielkie, wynoszą średnio około 5 cm na rok. Jednak wciąż ma to wpływ na wygląd naszej planety, której kształt wcale nie jest tak blisko idealnie okrągłego.

Jednak obraz poniżej również nie pokazuje prawdziwego kształtu Ziemi, wbrew teorii niektórych. Jest to w rzeczywistości model grawitacji naszej planety. Został on stworzony na podstawie danych satelitarnych. Widać na nim różnice w sile grawitacji w różnych punktach Ziemi.

Czy Słońce naprawdę jest ogromną kulą ognia?

Określenie Słońca jako „kuli ognia” jest typową przenośnią. Każdy z nas wie, że temperatura na Słońcu jest niewyobrażalnie wysoka i wynosi ponad 5 700°C. Jest to więc dość logiczne założenie, jednak nie do końca prawdziwe.

To, co uważamy za ogień, jest energią wytwarzaną w postaci ciepła oraz światła, w wyniku reakcji termojądrowych zachodzących w jądrze gwiazdy.

Czy Słońce naprawdę jest żółte?

Każdy, kto ma jakieś pojęcie na temat astronomii, wie, że Słońce należy do gwiazd określanych mianem Żółtych Karłów. Dlatego wydaje się, że jest ono w rzeczywistości żółte. Utwierdza nas w tym przekonaniu również i to, co widzimy gołym okiem na co dzień. Jednak nie jest to prawdą.

Nasze Słońce jest gwiazdą, której szczyt fali świetlnej leży w przejściowym obszarze pomiędzy kolorem niebieskim, a zielonym. Kiedy naukowcy postanowili zbadać, jakiego koloru dokładnie jest Słońce, wykorzystali do tego zjawisko rozszczepienia światła. Światło składa się bowiem z różnych barw: fioletowej, niebieskiej, zielonej, żółtej, czerwonej oraz pomarańczowej. Promień świetlny każdej z nich ma różną długość, dlatego do ziemi docierają te, które są najdłuższe. Kolory o krótkiej długości fal, takie jak fioletowy, zielony czy niebieski są rozpraszane przez ziemską atmosferę. Dlatego tylko barwy żółte, czerwone oraz pomarańczowe przechodzą przez grubą atmosferę naszej planety

Czy ludzkie ciało eksploduje w kosmosie bez skafandra?

To błędne przeświadczenie jest najprawdopodobniej wynikiem wielu hollywoodzkich produkcji, w których przedstawia się, co stałoby się z osobą, która znalazłaby się poza statkiem kosmicznym bez skafandra. W rzeczywistości nasza skóra jest wystarczająco elastyczna, aby utrzymać wszystkie nasze narządy wewnętrzne na miejscu.

W ludzkim ciele, znajdującym się w próżni, na skutek różnicy ciśnień, płyny będą wytwarzać bąbelki gazu. W wyniku tego procesu ciało astronauty spuchnie i tym samym zwiększy swoje rozmiary. Być może taki człowiek będzie przypominać kulturystę, ale na pewno nie eksploduje…

Powodem, dla którego dana osoba może umrzeć w próżni jest brak tlenu. Zaledwie po 15 sekundach traci przytomność, jednak jest jeszcze szansa na jej odratowanie. Dopiero po upływie 90 sekund, zmiany w ludzkim ciele stają się nieodwracalne.