Nie kumam jednego ....dlaczego usa niemcy francja my nie pomagamy nie wysla pomocy jak kilka no dwa lata temu pol swiata wyjechalo pomagac z ogniem do innego kraju panstwa wiem dalej ale da sie jak nie sprzet to ludzie strazacy zorganizowana pomoc a o tym caly swiat slyszy od kilku miesiecy a oni sa sami
No w sumie ja tez nie lubie uzywac interpunkcji wiesz o co chodzi taka no wiesz mowa potoczna jest spoko jak sie pisze i nie wiem czemu oni nie pomagaja jacys dziwni sa moze sa samolubni co roku mamy pozary w amazonce nikt nie pomaga jak to tak
Ch*j z tymi medalami, ch*j z tymi kubkami. Biedny chłopak nie do końca zdaje sobie jeszcze sprawę, jak ch*jowy los go spotkał. Dla dzieci śmierć jest pojęciem abstrakcyjnym. Dopiero z biegiem lat dotrze do niego, co stracił.
Jak tak patrzę na tę zdjęcie, to aż mi łzy w oczach stają - sam mam niewiele młodszego syna. Bardzo współczuję temu chłopcu. Bo wiele stracił i dopiero po czasie sobie to uzmysłowi.
Nie wiem czy na miejscu tego dzieciaka byłabym za te 10-15 lat dumna, czy wk00rwiona. Ratownictwo piękna rzecz, ale mieć maleńkie dziecko i poświecić życie, żeby ratować jakąś pustą chałupę czy kolejny kawał buszu, bo ludzi już pewnie dawno ewakuowano... Pewnie zminusujecie, ale cholera... ja bym machnęła ręką, niech się pali. Krzaki nie są warte tego, żeby dziecko dorastało jako półsierota.
Nie kumam jednego ....dlaczego usa niemcy francja my nie pomagamy nie wysla pomocy jak kilka no dwa lata temu pol swiata wyjechalo pomagac z ogniem do innego kraju panstwa wiem dalej ale da sie jak nie sprzet to ludzie strazacy zorganizowana pomoc a o tym caly swiat slyszy od kilku miesiecy a oni sa sami
No w sumie ja tez nie lubie uzywac interpunkcji wiesz o co chodzi taka no wiesz mowa potoczna jest spoko jak sie pisze i nie wiem czemu oni nie pomagaja jacys dziwni sa moze sa samolubni co roku mamy pozary w amazonce nikt nie pomaga jak to tak
Ch*j z tymi medalami, ch*j z tymi kubkami. Biedny chłopak nie do końca zdaje sobie jeszcze sprawę, jak ch*jowy los go spotkał. Dla dzieci śmierć jest pojęciem abstrakcyjnym. Dopiero z biegiem lat dotrze do niego, co stracił.
Jak tak patrzę na tę zdjęcie, to aż mi łzy w oczach stają - sam mam niewiele młodszego syna. Bardzo współczuję temu chłopcu. Bo wiele stracił i dopiero po czasie sobie to uzmysłowi.
Nie wiem czy na miejscu tego dzieciaka byłabym za te 10-15 lat dumna, czy wk00rwiona. Ratownictwo piękna rzecz, ale mieć maleńkie dziecko i poświecić życie, żeby ratować jakąś pustą chałupę czy kolejny kawał buszu, bo ludzi już pewnie dawno ewakuowano... Pewnie zminusujecie, ale cholera... ja bym machnęła ręką, niech się pali. Krzaki nie są warte tego, żeby dziecko dorastało jako półsierota.