Zgadzam się z treścią demota oprócz tego "najważniejszego" - nie oceniaj. Nie ocenianie nikogo to fikcja; autor ledwo wszedł do autobusu i ocenił człowieka jako żula. I to jest normalne. Spotykając innego człowieka zawsze go oceniamy, chociażby pod względem atrakcyjności fizycznej czy zagrożenia dla nas. Najczęściej odbywa się to automatycznie, poza udziałem naszej świadomości. Oczywiście pierwsze wrażenie bywa złudne, ale zawsze ono jest. Późniejsza ocena zależy od naszych wzajemnych kontaktów, i jest ona aktualizowana. Główna myśl demota powinna brzmieć "najpierw pomyśl a później oceń".
@MalaZlaCzarownica W którym miejscu autor zasugerował coś takiego? Podparł się lekturą kogoś, kto miał nieszczęście przeżyć najgorszy koszmar, jaki człowiek człowiekowi może stworzyć.
@Paszkwilant
W tym, ze ów psychiatra przeszedł przez piekło za życia, wyszedł, podniósł się z tego, kontynuował praktykę i wydał książkę. Ergo, pan żulik z piwkiem musiał doświadczyć czegoś jeszcze gorszego? Czy może jednak po prostu jest słabym człowiekiem, poddającym się przeciwnościom, które można pokonać o ile podejmie się realny wysiłek w tym kierunku?
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
1 lutego 2020 o 22:08
@MalaZlaCzarownica
100% logiczny post, nie wiem kto Cię zminusował.
Dla tych PRZYGNIECIONYCH ŻYCIEM polecam postawienie się na miejscu mojej babci:
samotna matka (dziadek zmarł młodo) z 4 dzieci. Wychowała je pracując zawodowo.
Moge sobie oceniać tyle ile mi sie podoba. Mnie tez mogą. W tym oczywiście negatywnie
Jak będziemy relatywizować wszystko to jedyne co nas spotka to upadek cywilizacji.
@BishopBS proszę cię, pisze to osoba, która nagle niespodziewanie odkryła, że nie ocenia się książki po okładce, chociaż od dziecka się o tym słyszy. Oderwany od rzeczywistości czy coś ;)
Napiszę już tutaj, żeby drugiego komentarza nie tworzyć:
A tak w ogóle to po diabła zdjęcie tych rękawic, skoro nie są głównym wątkiem tej historyjki, a jedynie wstępem? I w ogóle autor wpisu wydaje się głupkiem, a se ocenie o!
Facet mu podaje jakąś tam radę, a jego pierwsza reakcja to podkreślenie, że jest lepszy, komentując "nie pije alkoholu, tylko ćwiczę". Po to, by niedługo później doznać objawienia i żałować, że się gościa oceniło i obwieścić światu niesamowitą tajemnicę, którą właśnie odkrył. Ponieważ jego porada o ocenianiu na pewno jest ważna, mądra i dotrze do tych, do których miliony innych takich porad nie dotarło :P
g..prawda. Jak wchodzisz do tramwaju gdzie z miejsca dopada Ciebie zapaszek "żula" i masz ochotę zwymiotować to nie kołaczą ci się myśli górnolotne o delikencie tylko myśli jedno "jak można się tak upodlić; odczłowieczyć". Można leżeć na dechach i nadal być człowiekiem. Ale można okazuje się zajść o wiele dalej
Zgadzam się z treścią demota oprócz tego "najważniejszego" - nie oceniaj. Nie ocenianie nikogo to fikcja; autor ledwo wszedł do autobusu i ocenił człowieka jako żula. I to jest normalne. Spotykając innego człowieka zawsze go oceniamy, chociażby pod względem atrakcyjności fizycznej czy zagrożenia dla nas. Najczęściej odbywa się to automatycznie, poza udziałem naszej świadomości. Oczywiście pierwsze wrażenie bywa złudne, ale zawsze ono jest. Późniejsza ocena zależy od naszych wzajemnych kontaktów, i jest ona aktualizowana. Główna myśl demota powinna brzmieć "najpierw pomyśl a później oceń".
Sugerujesz, że rzeczonemu panu żulikowi przydarzyło się coś gorszego niż Auschwitz i Dachau razem wzięte, więc jest usprawiedliwiony? Bold statement.
@MalaZlaCzarownica W którym miejscu autor zasugerował coś takiego? Podparł się lekturą kogoś, kto miał nieszczęście przeżyć najgorszy koszmar, jaki człowiek człowiekowi może stworzyć.
@Paszkwilant
W tym, ze ów psychiatra przeszedł przez piekło za życia, wyszedł, podniósł się z tego, kontynuował praktykę i wydał książkę. Ergo, pan żulik z piwkiem musiał doświadczyć czegoś jeszcze gorszego? Czy może jednak po prostu jest słabym człowiekiem, poddającym się przeciwnościom, które można pokonać o ile podejmie się realny wysiłek w tym kierunku?
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 1 lutego 2020 o 22:08
@MalaZlaCzarownica
100% logiczny post, nie wiem kto Cię zminusował.
Dla tych PRZYGNIECIONYCH ŻYCIEM polecam postawienie się na miejscu mojej babci:
samotna matka (dziadek zmarł młodo) z 4 dzieci. Wychowała je pracując zawodowo.
Moge sobie oceniać tyle ile mi sie podoba. Mnie tez mogą. W tym oczywiście negatywnie
Jak będziemy relatywizować wszystko to jedyne co nas spotka to upadek cywilizacji.
"dzisiejszy świat jest cudowny, wręcz cukierkowy. Każdy dużo zarabia, podróżuje. Możesz wszystko, całkowita wolność" to żart tak? albo ironia?
@BishopBS proszę cię, pisze to osoba, która nagle niespodziewanie odkryła, że nie ocenia się książki po okładce, chociaż od dziecka się o tym słyszy. Oderwany od rzeczywistości czy coś ;)
Napiszę już tutaj, żeby drugiego komentarza nie tworzyć:
A tak w ogóle to po diabła zdjęcie tych rękawic, skoro nie są głównym wątkiem tej historyjki, a jedynie wstępem? I w ogóle autor wpisu wydaje się głupkiem, a se ocenie o!
Facet mu podaje jakąś tam radę, a jego pierwsza reakcja to podkreślenie, że jest lepszy, komentując "nie pije alkoholu, tylko ćwiczę". Po to, by niedługo później doznać objawienia i żałować, że się gościa oceniło i obwieścić światu niesamowitą tajemnicę, którą właśnie odkrył. Ponieważ jego porada o ocenianiu na pewno jest ważna, mądra i dotrze do tych, do których miliony innych takich porad nie dotarło :P
g..prawda. Jak wchodzisz do tramwaju gdzie z miejsca dopada Ciebie zapaszek "żula" i masz ochotę zwymiotować to nie kołaczą ci się myśli górnolotne o delikencie tylko myśli jedno "jak można się tak upodlić; odczłowieczyć". Można leżeć na dechach i nadal być człowiekiem. Ale można okazuje się zajść o wiele dalej