Może to zabrzmi pretensjonalnie, ale dla mnie wygląda to na mokry sen komunisty. Każdy siedzi w domu, ma co żryć i robi minimum na przetrwanie bez snucia wielkich planów, oddawania się rozrywkom, rozwijania się i ambicji. Ot byle przetrwać cięższy okres.
Takie są realia w obliczu plag i wojen, ale tak też wygląda codzienność wielu ludzi. Zajmowanie się przyziemnymi sprawami, ograniczanie się do minimum egzystencjalnego i oddawanie się jedynie prostym przyjemnościom. Nagle nikt nie jeździ na wakacje po świecie i nie zwiedza starożytnych ruin, wszysty są jakby równi siedząc w domu. Różnią się jednak tym, że część z nich niedługo znowu wróci do swojego życia, zacznie podróżować, wydawać kasę i snuć wielkie plany kiedy inna część nadal będzie walczyć o przetrwanie.
Irytuje mnie wiązanie człowieczeństwa ze stanem majątkowym. Wielokrotnie słyszę tą samą frazę zmieniającą jedynie nieco formę. Biedni i ograniczeni przez życie są prawdziwymi, troskliwymi i empatycznymi ludźmi gdy ci na dorobku z edukacją, władzą czy kasą muszą być apatycznymi bucami. Gówno prawda. Prawdziwego człowieka poznasz właśnie wtedy, gdy dasz mu możliwość wyboru. To właśnie wśród bogatych, sławnych i wpływowych możesz stwierdzić, kto z nich jest wartościowym człowiekiem, a kto żyje przez pryzmat samych osiągnięć. Wielu ludzi wychodząc z biedy zaczyna patrzeć na pozostałych jak na bezwartościowy plebs i każdą odrobiną swojego majątku próbują się wywyższyć. Pieniądze, znajomości, wpływy, sława czy najzwyklejsza zaradność i wiedza pozwalają człowiekowi rozwinąć skrzydła, a to już od człowieka zależy jaki kierunek obierze i jak je wykorzysta. To, że podczas epidemii ludzie dbają o podstawowe wartości jak bezpieczeństwo nie zmienia faktu, że nadal są tymi samymi ludźmi. Odbierając człowiekowi większość z jego możliwości nie sprawisz, że stanie się dobrym człowiekiem. Najwyżej stanie się biednym i skromnym człowiekiem z przymusu, ale to wcale nie znaczy, że tego stanu by nie chciał zmienić.
@ZONTAR Ja tam jestem innej myśli. Ewolucja i natura i tak da sobie radę. Ludzie, którzy się nie dostosują zginą, albo zostaną wymieceni przez innych. Można to i tak tłumaczyć. Jednak kwestia mentalności także jest ważna i nie należy jej ignorować, można przegapić wiele całkiem pozytywnych rzeczy. Pozytywną rzeczą jest gremialne stosowanie się społeczeństwa do ustanowionych przez samo siebie zasad. Te zaś przyświecają ujawniającemu się wspólnemu celowi, jakim jest ogółem "wyjście z wszelkiego bagna". Na wykopie znalezisko o niewybrednym tytule, cytując "ODSUŃMY TE ŚWINIE OD KORYTA!" aktualnie bije rekordy popularności. Ten pomysł mi się podoba, dlaczego nie? Wiele osób zaczęło zauważać różnicę, a nawet przepaść pomiędzy 'normą życia' jaka zostałą przyjęta, a tym, czego im faktycznie w życiu brakuje i zaczęli do tego dążyć. Otwieram szampana. Ostatnie dekady przekwitły pod hasłem rozwoju technologicznego i nauki, nadszedł więc czas na rozwój mentalności, moralności i empatii. Być może właśnie tego światu najbardziej brakuje?
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
2 razy.
Ostatnia modyfikacja:
23 marca 2020 o 19:17
co za dziecinny gniot
Może to zabrzmi pretensjonalnie, ale dla mnie wygląda to na mokry sen komunisty. Każdy siedzi w domu, ma co żryć i robi minimum na przetrwanie bez snucia wielkich planów, oddawania się rozrywkom, rozwijania się i ambicji. Ot byle przetrwać cięższy okres.
Takie są realia w obliczu plag i wojen, ale tak też wygląda codzienność wielu ludzi. Zajmowanie się przyziemnymi sprawami, ograniczanie się do minimum egzystencjalnego i oddawanie się jedynie prostym przyjemnościom. Nagle nikt nie jeździ na wakacje po świecie i nie zwiedza starożytnych ruin, wszysty są jakby równi siedząc w domu. Różnią się jednak tym, że część z nich niedługo znowu wróci do swojego życia, zacznie podróżować, wydawać kasę i snuć wielkie plany kiedy inna część nadal będzie walczyć o przetrwanie.
Irytuje mnie wiązanie człowieczeństwa ze stanem majątkowym. Wielokrotnie słyszę tą samą frazę zmieniającą jedynie nieco formę. Biedni i ograniczeni przez życie są prawdziwymi, troskliwymi i empatycznymi ludźmi gdy ci na dorobku z edukacją, władzą czy kasą muszą być apatycznymi bucami. Gówno prawda. Prawdziwego człowieka poznasz właśnie wtedy, gdy dasz mu możliwość wyboru. To właśnie wśród bogatych, sławnych i wpływowych możesz stwierdzić, kto z nich jest wartościowym człowiekiem, a kto żyje przez pryzmat samych osiągnięć. Wielu ludzi wychodząc z biedy zaczyna patrzeć na pozostałych jak na bezwartościowy plebs i każdą odrobiną swojego majątku próbują się wywyższyć. Pieniądze, znajomości, wpływy, sława czy najzwyklejsza zaradność i wiedza pozwalają człowiekowi rozwinąć skrzydła, a to już od człowieka zależy jaki kierunek obierze i jak je wykorzysta. To, że podczas epidemii ludzie dbają o podstawowe wartości jak bezpieczeństwo nie zmienia faktu, że nadal są tymi samymi ludźmi. Odbierając człowiekowi większość z jego możliwości nie sprawisz, że stanie się dobrym człowiekiem. Najwyżej stanie się biednym i skromnym człowiekiem z przymusu, ale to wcale nie znaczy, że tego stanu by nie chciał zmienić.
@ZONTAR Ja tam jestem innej myśli. Ewolucja i natura i tak da sobie radę. Ludzie, którzy się nie dostosują zginą, albo zostaną wymieceni przez innych. Można to i tak tłumaczyć. Jednak kwestia mentalności także jest ważna i nie należy jej ignorować, można przegapić wiele całkiem pozytywnych rzeczy. Pozytywną rzeczą jest gremialne stosowanie się społeczeństwa do ustanowionych przez samo siebie zasad. Te zaś przyświecają ujawniającemu się wspólnemu celowi, jakim jest ogółem "wyjście z wszelkiego bagna". Na wykopie znalezisko o niewybrednym tytule, cytując "ODSUŃMY TE ŚWINIE OD KORYTA!" aktualnie bije rekordy popularności. Ten pomysł mi się podoba, dlaczego nie? Wiele osób zaczęło zauważać różnicę, a nawet przepaść pomiędzy 'normą życia' jaka zostałą przyjęta, a tym, czego im faktycznie w życiu brakuje i zaczęli do tego dążyć. Otwieram szampana. Ostatnie dekady przekwitły pod hasłem rozwoju technologicznego i nauki, nadszedł więc czas na rozwój mentalności, moralności i empatii. Być może właśnie tego światu najbardziej brakuje?
Zmodyfikowano 2 razy. Ostatnia modyfikacja: 23 marca 2020 o 19:17
Tak, w sedno, poemat - arycedzieło
Dobra, żartowałam.