Losy Polski były już przesadzone w Teheranie podczas spotkania wielkiej trójki. To było najbardziej bezsensowne powstanie, które nie przywróciłoby nam wolni, a dało jedynie ponowne, olbrzymie straty w ludziach. Bór Komorowski wydał ludzi na rzeź Niemcom. Czym jest honor? Niczym. Bo jego definicję stworzyli ci, którzy mieli interes w ustawkach politycznych, wczesniej jakiś plemiennych.
Beck tak pieprzył o honorze, że "honorowo" zwiał do rumunii, z polskim kapitałem. Elity II RP dprowadziły większość polaków do stanu nędzy, dgzie lduzie za głodowe pensje ledwo szli przez życie. To ta niby "Wolna Polska: tak bardzo lepsza od tej okropnej,w społczesnej.
Z własnego doświadczenia powiem że może to i lepiej, zginąć jako dziecko niż żyć z traumą.
Tym bardziej że po wojnie wcale kolorowo nie było, zresztą i dziś nie jest.
@maat_ to nie jest wybór zero-jedynkowy. Tak samo jak eutanazja.
Osoby po przejściach cierpią. I teraz ważysz co jest lepsze, ukrócenie tego cierpienia po przez śmierć, czy jednak utrzymywanie ich przy życiu?
Jeśli nie potrafisz zrozumieć sensu mojej wypowiedzi, to cóż - gratuluję ci, miałaś szczęście nie doświadczyć życiowej, bardzo dotkliwej traumy.
@maat_ moja babcia była/jest dzieckiem II WŚ, wiem że miała ciężko, bardzo ciężko. Sam po sobie wiem że trauma jest praktycznie nie do zniesienia.
Pochodzę z dość specyficznej rodziny, z jednej strony dotkniętą wieloma dramatami różnego kalibru, z drugiej strony z patologii społecznej. Nie wstydzę się tego - nie moja wina, ale pozwala mi to patrzeć z nieco szerszej perspektywy.
Dla ciebie to idiotyczne czy haniebne, ale czy sama potrafisz się wyzwolić z ograniczeń swojej perspektywy? Potrafisz pojąć że ktoś może nie umieć z czymś żyć? Że dla niektórych życie jest gorsze niż śmierć? W czasach wojny to mały problem (wbrew pozorom). Z łatwością tacy ludzie są gotowi podjąć ryzyko. Walczyć, narażać życie, bo to po części wygodny wybór. Walczysz, więc nie popełniasz samobójstwa, ale śmierć ci nie straszna. Dopiero kiedy nadejdzie pokój, zaczyna się problem.
Doskonale to znam i jeszcze lepiej wiem jak bardzo to wyniszcza umysł.
Więc skończę tę pustą dyskusję, do prawdy, doceń swoje życie, bo jak widzę masz je znacznie lepsze niż to które przypadło mi i mojej rodzinie...
Powstanie od początku było przegrane. Decyzja polityczna bez sensu wojskowego.
Każdy liczący się dowódca był przeciw powstaniu. Amunicja na 3-5 dni walki. Zero szans na odsiecz aliantów. Otoczeni z masakryczna przewaga liczebną i zbrojna wroga.
Jak to ktoś kiedyś powiedział:
"Chwała dla powstańców, sąd dla dowódców. "
Powstanie Warszawskie największy zryw samobójczy w historii kraju. Bezsensownie pochłonął tysiące istnień i zniszczył miasto nie wniósł absolutnie nic poza rozpaczą i okrucieństwem osoby, które pozwoliły na wybuch powstania winny być sądzone jako masowi mordercy a nie bohaterzy i patrioci. Bohater i patriota nie posyła celowo na śmierć dzieciaków wiedząc doskonale, że szanse na przeżycie mają znikome a ich śmierć i tak nic nie zmieni a wręcz odwrotnie.Dlaczego nikt nie słucha tych powstańców, którzy krytykują to wydarzenie określając mianem bezsensownego, które nigdy nie powinno się wydarzyć? Ale Polacy uwielbiają pieścić się w swoich boleściach i nie akceptują prawdy a tam gdzie trzeba nie protestują
Losy Polski były już przesadzone w Teheranie podczas spotkania wielkiej trójki. To było najbardziej bezsensowne powstanie, które nie przywróciłoby nam wolni, a dało jedynie ponowne, olbrzymie straty w ludziach. Bór Komorowski wydał ludzi na rzeź Niemcom. Czym jest honor? Niczym. Bo jego definicję stworzyli ci, którzy mieli interes w ustawkach politycznych, wczesniej jakiś plemiennych.
Beck tak pieprzył o honorze, że "honorowo" zwiał do rumunii, z polskim kapitałem. Elity II RP dprowadziły większość polaków do stanu nędzy, dgzie lduzie za głodowe pensje ledwo szli przez życie. To ta niby "Wolna Polska: tak bardzo lepsza od tej okropnej,w społczesnej.
Z własnego doświadczenia powiem że może to i lepiej, zginąć jako dziecko niż żyć z traumą.
Tym bardziej że po wojnie wcale kolorowo nie było, zresztą i dziś nie jest.
@rafik54321 200 tys ludzi zginęło, bez sensu
@maat_ to nie jest wybór zero-jedynkowy. Tak samo jak eutanazja.
Osoby po przejściach cierpią. I teraz ważysz co jest lepsze, ukrócenie tego cierpienia po przez śmierć, czy jednak utrzymywanie ich przy życiu?
Jeśli nie potrafisz zrozumieć sensu mojej wypowiedzi, to cóż - gratuluję ci, miałaś szczęście nie doświadczyć życiowej, bardzo dotkliwej traumy.
@maat_ moja babcia była/jest dzieckiem II WŚ, wiem że miała ciężko, bardzo ciężko. Sam po sobie wiem że trauma jest praktycznie nie do zniesienia.
Pochodzę z dość specyficznej rodziny, z jednej strony dotkniętą wieloma dramatami różnego kalibru, z drugiej strony z patologii społecznej. Nie wstydzę się tego - nie moja wina, ale pozwala mi to patrzeć z nieco szerszej perspektywy.
Dla ciebie to idiotyczne czy haniebne, ale czy sama potrafisz się wyzwolić z ograniczeń swojej perspektywy? Potrafisz pojąć że ktoś może nie umieć z czymś żyć? Że dla niektórych życie jest gorsze niż śmierć? W czasach wojny to mały problem (wbrew pozorom). Z łatwością tacy ludzie są gotowi podjąć ryzyko. Walczyć, narażać życie, bo to po części wygodny wybór. Walczysz, więc nie popełniasz samobójstwa, ale śmierć ci nie straszna. Dopiero kiedy nadejdzie pokój, zaczyna się problem.
Doskonale to znam i jeszcze lepiej wiem jak bardzo to wyniszcza umysł.
Więc skończę tę pustą dyskusję, do prawdy, doceń swoje życie, bo jak widzę masz je znacznie lepsze niż to które przypadło mi i mojej rodzinie...
Powstanie od początku było przegrane. Decyzja polityczna bez sensu wojskowego.
Każdy liczący się dowódca był przeciw powstaniu. Amunicja na 3-5 dni walki. Zero szans na odsiecz aliantów. Otoczeni z masakryczna przewaga liczebną i zbrojna wroga.
Jak to ktoś kiedyś powiedział:
"Chwała dla powstańców, sąd dla dowódców. "
No i co, było warto?
Powstanie Warszawskie największy zryw samobójczy w historii kraju. Bezsensownie pochłonął tysiące istnień i zniszczył miasto nie wniósł absolutnie nic poza rozpaczą i okrucieństwem osoby, które pozwoliły na wybuch powstania winny być sądzone jako masowi mordercy a nie bohaterzy i patrioci. Bohater i patriota nie posyła celowo na śmierć dzieciaków wiedząc doskonale, że szanse na przeżycie mają znikome a ich śmierć i tak nic nie zmieni a wręcz odwrotnie.Dlaczego nikt nie słucha tych powstańców, którzy krytykują to wydarzenie określając mianem bezsensownego, które nigdy nie powinno się wydarzyć? Ale Polacy uwielbiają pieścić się w swoich boleściach i nie akceptują prawdy a tam gdzie trzeba nie protestują