Dobrym człowiekiem albo się jest albo nie - nie można nim bywać.
Można postanowić czynić dobrze ale to nie zmieni nas w dobrych ludzi a jedynie stworzy pozory że nimi jesteśmy.
Edit: @HopArt, @alm2020
Jak widzę już się dwóch Pioterów odezwało nie rozumiejąc zagadnienia więc będę musiał najwyraźniej wyjaśnić to bardziej obrazowo.
po pierwsze: Nigdzie nie napisałem że uważam się za dobrego człowieka.
po drugie: postanowić to można że się będzie czynić dobro ( przynajmniej w zakresie swojego pojęcia tego słowa) a to czy jest się dobrym czy złym człowiekiem to już kwestia jak cię inni postrzegają i to od każdego innego poza tobą samym zależy czy dla niego jesteś człowiekiem dobrym czy złym z zastrzeżeniem że to że jeden człowiek uznaje cię za dobrego nie wyklucza tego że inny uważa cię za złego.
A teraz przykład obrazowy dla ciasnych umysłów które trudniej przyswajają.
Pierwszy przykład: Przestępca który wymordował całe osady włącznie z kobietami i dziećmi absolutnie bez powodu, postanawia być dobrym człowiekiem - czy to oznacza że faktycznie jest dobrym człowiekiem, ile dobra musiał by uczynić aby ktoś uznał go za dobrego i zapomniał mu popełnione zbrodnie.
Drugi przykład: Przykładny ojciec, dobry mąż, znakomity żołnierz jest postrzegany przez znajomych, rodzinę oraz otoczenie jako dobry człowiek. Jedzie do strefy konfliktu zbrojnego i zabija wrogów zarówno cywilnych jak zbrojnych którzy stanowili zagrożenie dla jego kraju bo dostał taki rozkaz. Czy rodziny zabitych żołnierzy i cywili po stronie przeciwnej postrzegają go jako dobrego człowieka? Czy ona sam po zabiciu kilkudziesięciu ludzi postrzega się jako dobrego człowieka?
Pomyślcie trochę drodze koledzy, czasem warto zajrzeć głębiej niż tylko na dno kieliszka.
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
13 września 2020 o 1:57
Piękny Adam nikt nie jest taki jak on... On nim jest zawsze Zawsze cudownym pięknym dobrym człowiekiem. Szkoda że na takich nie trafiam bo od razu zamieszkałbym w raju. Idealny człowiek a reszta to śmieci.
Jest raczej odwrotnie - miażdżąca większość ludzi nie niest w sposób jasny ani dobra ani zła. Robią dobre i złe rzeczy w różnych sferach życia i w różnym czasie. Na przykład są dobrymi przyjaciółmi dla kilku osób ale złymi pracownikami, dobrymi rodzicami ale złymi kolegami w pracy, dobrymi małżonkami przez 20 lat ale złymi po tym okresie. W jednej sferze życia w jednym okresie czasu też robimy jedne rzeczy dobrze inne źle. Na przykład jako przyjaciel możesz być dobry i pomocny kiedy trzeba pomóc z praktycznymi wyzwaniami i zawsze pomożesz w przeprowadzce albo nagłej adopcji kota na wakacje ale z powodu traumy z rodzeństwem masz bardzo niezdrowy model rozwiązywania konfliktów i kiedy się pokłucisz z kimś to nagle wypływa cały arsenał toksycznych zachowań. Itd itp.
Dobrym człowiekiem albo się jest albo nie - nie można nim bywać.
Można postanowić czynić dobrze ale to nie zmieni nas w dobrych ludzi a jedynie stworzy pozory że nimi jesteśmy.
Edit: @HopArt, @alm2020
Jak widzę już się dwóch Pioterów odezwało nie rozumiejąc zagadnienia więc będę musiał najwyraźniej wyjaśnić to bardziej obrazowo.
po pierwsze: Nigdzie nie napisałem że uważam się za dobrego człowieka.
po drugie: postanowić to można że się będzie czynić dobro ( przynajmniej w zakresie swojego pojęcia tego słowa) a to czy jest się dobrym czy złym człowiekiem to już kwestia jak cię inni postrzegają i to od każdego innego poza tobą samym zależy czy dla niego jesteś człowiekiem dobrym czy złym z zastrzeżeniem że to że jeden człowiek uznaje cię za dobrego nie wyklucza tego że inny uważa cię za złego.
A teraz przykład obrazowy dla ciasnych umysłów które trudniej przyswajają.
Pierwszy przykład: Przestępca który wymordował całe osady włącznie z kobietami i dziećmi absolutnie bez powodu, postanawia być dobrym człowiekiem - czy to oznacza że faktycznie jest dobrym człowiekiem, ile dobra musiał by uczynić aby ktoś uznał go za dobrego i zapomniał mu popełnione zbrodnie.
Drugi przykład: Przykładny ojciec, dobry mąż, znakomity żołnierz jest postrzegany przez znajomych, rodzinę oraz otoczenie jako dobry człowiek. Jedzie do strefy konfliktu zbrojnego i zabija wrogów zarówno cywilnych jak zbrojnych którzy stanowili zagrożenie dla jego kraju bo dostał taki rozkaz. Czy rodziny zabitych żołnierzy i cywili po stronie przeciwnej postrzegają go jako dobrego człowieka? Czy ona sam po zabiciu kilkudziesięciu ludzi postrzega się jako dobrego człowieka?
Pomyślcie trochę drodze koledzy, czasem warto zajrzeć głębiej niż tylko na dno kieliszka.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 13 września 2020 o 1:57
Piękny Adam nikt nie jest taki jak on... On nim jest zawsze Zawsze cudownym pięknym dobrym człowiekiem. Szkoda że na takich nie trafiam bo od razu zamieszkałbym w raju. Idealny człowiek a reszta to śmieci.
Jest raczej odwrotnie - miażdżąca większość ludzi nie niest w sposób jasny ani dobra ani zła. Robią dobre i złe rzeczy w różnych sferach życia i w różnym czasie. Na przykład są dobrymi przyjaciółmi dla kilku osób ale złymi pracownikami, dobrymi rodzicami ale złymi kolegami w pracy, dobrymi małżonkami przez 20 lat ale złymi po tym okresie. W jednej sferze życia w jednym okresie czasu też robimy jedne rzeczy dobrze inne źle. Na przykład jako przyjaciel możesz być dobry i pomocny kiedy trzeba pomóc z praktycznymi wyzwaniami i zawsze pomożesz w przeprowadzce albo nagłej adopcji kota na wakacje ale z powodu traumy z rodzeństwem masz bardzo niezdrowy model rozwiązywania konfliktów i kiedy się pokłucisz z kimś to nagle wypływa cały arsenał toksycznych zachowań. Itd itp.