A to nie jest tak, ze ojciec DAJE swoje nazwisko swoim dzieciom? i wtedy ono jest już ich?
Poza tym dzieci nie muszą nosić nazwiska męża matki, mogą mieć nazwisko ojca.
@tymczasowylogin nazwisko jest twoje po rodzicu, jeżeli ojciec jest nie znany wtedy jest po dziadku, można się bawić w semantyczne gierki ale koniec z końców wyjdzie ci, że nazwisko masz po jakimś mężczyźnie.
"Poza tym dzieci nie muszą nosić nazwiska męża matki, mogą mieć nazwisko ojca." Dalej jest to nazwisko któregoś mężczyzny.
@Tibr
Odnoszę wrażenie, że nie podoba Ci się, że patriarchat był patriarchalny i nadawał nazwiska mężczyznom i ich rodzinom, a nie kobietom i ich rodzinom.
@tymczasowylogin nie, odniosłem się tylko do tematu demota i twoich argumentów, tylko tyle i aż tyle. Stwierdzenie faktu jak to, że kolory "pochodzą" z światła białego nie uprawnia do interpretowania takiej wypowiedzi jako przejaw rasizmu ;)
@Tibr Skąd ta pewność że po dziadku? Na terenach Polski od około 100 lat mężczyźni normalnie przyjmują nazwisko żony i nie jest to jakiś margines :)
W dodatku kobiety po rozwodach często albo nie wracają do swojego panieńskiego albo biorą panieńskie matki :)
No ale im dalej w las tym gorzej, kiedyś nienaruszalną normą było to że kobieta przyjmuje nazwisko męża, chyba że facet był nisko urodzony a kobieta z rodu szlacheckiego, wtedy albo było dwuczłonowe nazwisko albo facet zmieniał swoje nazwisko ale to są wyjątki i całkowity margines nie stanowiący nawet 1% :)
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
14 sierpnia 2021 o 7:26
@yankers no dobrze ale jak kobieta zostawiła sobie swoje nazwisko panieńskie dalej było to po jakimś mężczyźnie. Jeżeli facet przyjmował nazwisko żony to ona to nazwisko miała po mężczyźnie swoimi ojcu (Zamojska od Zamojskiego nie odwrotnie). Geneza powstania nazwisk jest prosta Kołodziej od Kołodzieja nie od kołodziejki ;) to że nazwiska ewoluowały to inny temat. Można by się czepiać innej rzeczy, że wiele nazwisk była nadawana przez spisujących zaborców często w celu ośmieszenia stąd w Polsce (nie tylko zresztą) dziwne nazwiska niekiedy brzmiące wręcz dwuznacznie obraźliwie, jednakże dalej były one nadawane mężczyznom, a ich dzieci to nazwisko dostawali po nich. To jest tylko stwierdzenie rzeczywistości;)
Po prostu kobieta miała nazwisko mężczyzny do którego należy. Najpierw do ojca, czasem ojczyma, potem do męża.
Obecnie nie ma to przełożenia, bo kobiety mają możliwości żyć same. Ale stąd się to wzięło.
@MIKKOP Nie. Było to zabezpieczeniem - swoistą informacją kto cię ukrzywdzi, jeśli ty ukrzywdzisz ją. Jak ukrzywdzisz Kowalską to przyjdą Kowalscy (ojciec/mąż i jego bracia) i ci zrobią z d*py jesień starożytności.
Gdyby to nazwisko żony przechodziło, to przyszedłby Kowalski (mąż), Wiśniewski (1 brat) i Nowak (2 brat), a nazwisko przestałoby nieść informację o sile i tak skutecznie nie odstraszało.
@Saset Dokładnie. W podstawówce była u mnie dziewczyna która miała nazwisko Cymbalińska.. gdy już mogła, zminiła swoje nazwisko na Cylińska o ile dobrze pamiętam... tak więc... mogą mieć swoje własne nazwisko :)
Przecież w ten sposób patrząc nikt nie ma swojego nazwiska, z wyjątkiem osób które je sobie zmieniły w urzędzie na swój wniosek. Każdy otrzymuje od kogoś nazwisko po urodzeniu, a w woli ścisłości mężczyzna przy ślubie może przyjąć nazwisko żony, ona mogła mieć nazwisko, które również przyjął jej ojciec od jej matki itd itd.
Cała ta rozkmina jest nie dość że.glupia, to jeszcze bez sensu :)
Na Islandii i w Birmie nie ma nazwisk. Na Islandii powstaje od imienia ojca. Na przykład ojciec miał na imię Jacobs. Syn będzie miał na nazwisko Jacobsson a córka Jocobsdottir. W przypadku Birmy imiona składają się z sylab. Ktoś może mieć na imię Stokrotka lub Poranny Księżyc. Ciekawym przypadkiem jest “otcziestwo” w krajach byłego ZSRR. Syn i córka, jako drugie imię, otrzymują po ojcu. Ojciec miał na imię Siergiej. Syn będzie miał jako drugie imię Siergiejewicz a córka Siergiejewa.
Idąc tym tokiem rozumowania, nikt nie ma swojego nazwiska, niezależnie od płci. A żona nie przyjmuje nazwiska męża, tylko nazwisko teścia - albo raczej dalekiego przodka teścia. Co za bzdura.
Twoje nazwisko, to nazwisko rodziny w której się urodziłeś. Może być nazwiskiem pochodzącym z rodziny ojca, albo rodziny matki. Nie jest bardziej syna niż córki. Nie wiem co bierzesz autorze tego demota, ale bierz pół.
A jak ktoś dostał imie po dziadku, to to nie jego imię, a dziadka? Jak dostane w spadku po babci mieszkanie, to to jej mieszkanie, czy moje? Jak dostane od taty rower na urodziny to rower jest mój, czy ojca? Jak matka ufunduje Ci ślub, to to jest jej ślub, czy Twój?
Rozumując w ten sposób mężczyzna też nie ma swojego nazwiska tylko odziedziczone po ojcu, więc co za różnica?
Zresztą jakie ma znaczenie skąd nazwisko pochodzi? Jak nosisz nazwisko od urodzenia to jest Twoje tak samo jak imię. Nie dziwię się, jak kobieta nie chce zmieniać nazwiska po kilkudziesięciu latach życia, bo to wiele spraw komplikuje.
Nazwiska pochodzą od przezwisk. Na przykład matka urodziła dziecko w malinach i dziecko przezywano np. Jasiek z malin a później przekształcono to na Malinowski itd. Teraz to przezwisko noszą potomkowie tego człowieka. I naprawdę jest mi obojętne czy odziedziczyłam przezwisko po mężu, ojcu, czy mam samodzielnie wymyślone przeze mnie nazwisko. Ważne, że dzięki niemu się identyfikuję i listy trafiają do właściwej osoby.
Nie masz racji.
Po pierwsze zachowywanie nazwisk rodowych mężczyzn i przyjmowania je przez małżonki i przechodzący na dzieci obowiązuje w systemie patriarchalnym, w matrialchalnym jest odwrotnie.
Po drugie nazwiska powstały w różny sposób i tak na dobrą sprawę są dość nowym wynalazkiem. Wcześniej posiadałeś tylko imię np Jan czy Tomasz.albo Jakub. Jak społeczności się rozrastały i w wiosce było takich kilku zaczęto zaczęto używac kombinacji rodzinnych Jan syn Piotra, czy Agnieszka córka Krzysztofa . W Islandi i krajach arabskich nadal ten system obowiązuje i nie masz nazwiska i jesteś Sony Erikson (Sony syn Eryka ) czy Harpa Gunsdotter (Harpa córka Guna ) albo Ibrahim Ibn Yasid (Ibrachim syn Jasyda ) Te określenia w krajach skandynawskich w XIX wieku stały się nazwiskami i zaczęły być przekzywane bez zmian z ojca na syna. W Polsce i krajach Słowiańskich też tak było i np Iwan Wasylewicz Oznaczał Iwany syna Wasyla stąd nazwiska Piotrowicz, Tomszewicz Jakubowicz Tomaszenko , Iwanienko Tomczuk, Pawliczuk Tomaszewski, Pawłowski Jak.w rodzinie było więcej ludzi o tym samym imieniu dostawałeś przydomek pierwszy albo Drugi lub starszy albo młodszy. W niektórych przypadkach takie określenia stawały się nazwiskami i zostawały nazwiskami rodowymi zwłaszcza przez Rrzymian Tercjus , Kwartus , Sykstus. Innym rodzajem przydomków były cechy osobowe lub osobowościowe . Złośliwy, waleczny, głupi, ślepy, kulawy, głuchy, mściwy, brzydki, łysy, czarny, biały itd.. z czasem niektóre stawały się nazwiskiem przekazywanym w rodzie. Stąd Jan Głuptak czy Tomasz Chciwiec albo Krzysztof Szuja albo Wacław Oszust czy Piotr Garbaty albo Andrzej Bródka. Innym przydomkiem określajacym osobę był zwód albo funkcję jaki na ogół dziedziczono z ojca na syna lub pomocnika w takim zawodzie . I dzięki temu mamy Jan Tokarz , Marek Tokarczyk czy Maciek Ślusarczyk , Adam kuśnierz czy Piotr Grabarz czy Cezary Garbarz oraz .Andrzeja Pisarza , Piotra Wojewodę , Wiktor Król czy Najpopularniejsze Andrzej Kowalski. Innym przydomkiem określającym osobę jaki stał się nazwiskiem było pchodenie etniczne bądź geograficzne Krzysztof Cygan, Jan Szwed ,Tomasz Góral , Andrzej Szkot.
Szlachta nazwiska przyjęła często od nazw swoich herbów i tak mamy Danuta Szreniawa czy Średniawa , Tomas Dołęga , Piotr Leliwa czy Janusz Korwin . Anzelm Piława.
e tam. jak do tej pory np nazywała się np Bonaparte a ma zmienić na Kapucha albo Pierdziszewska to też bym nie zmieniał. Co nie zmienia faktu że feministki to głupie c*py.
To jest moje nazwisko i nie ważne, że mam je po tacie. Ono jest moje.
A co do nazwiska po mężu to też bym nie chciała pozbywać się swojego. Albo swoje albo 2 nazwiska. Dlaczego mam rezygnować ze swojego? I nie, nie jestem wojującą feministką, zwyczajne lubię swoje nazwisko.
A to nie jest tak, ze ojciec DAJE swoje nazwisko swoim dzieciom? i wtedy ono jest już ich?
Poza tym dzieci nie muszą nosić nazwiska męża matki, mogą mieć nazwisko ojca.
@tymczasowylogin nazwisko jest twoje po rodzicu, jeżeli ojciec jest nie znany wtedy jest po dziadku, można się bawić w semantyczne gierki ale koniec z końców wyjdzie ci, że nazwisko masz po jakimś mężczyźnie.
"Poza tym dzieci nie muszą nosić nazwiska męża matki, mogą mieć nazwisko ojca." Dalej jest to nazwisko któregoś mężczyzny.
@Tibr
Odnoszę wrażenie, że nie podoba Ci się, że patriarchat był patriarchalny i nadawał nazwiska mężczyznom i ich rodzinom, a nie kobietom i ich rodzinom.
@tymczasowylogin nie, odniosłem się tylko do tematu demota i twoich argumentów, tylko tyle i aż tyle. Stwierdzenie faktu jak to, że kolory "pochodzą" z światła białego nie uprawnia do interpretowania takiej wypowiedzi jako przejaw rasizmu ;)
@Tibr Skąd ta pewność że po dziadku? Na terenach Polski od około 100 lat mężczyźni normalnie przyjmują nazwisko żony i nie jest to jakiś margines :)
W dodatku kobiety po rozwodach często albo nie wracają do swojego panieńskiego albo biorą panieńskie matki :)
No ale im dalej w las tym gorzej, kiedyś nienaruszalną normą było to że kobieta przyjmuje nazwisko męża, chyba że facet był nisko urodzony a kobieta z rodu szlacheckiego, wtedy albo było dwuczłonowe nazwisko albo facet zmieniał swoje nazwisko ale to są wyjątki i całkowity margines nie stanowiący nawet 1% :)
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 14 sierpnia 2021 o 7:26
@yankers no dobrze ale jak kobieta zostawiła sobie swoje nazwisko panieńskie dalej było to po jakimś mężczyźnie. Jeżeli facet przyjmował nazwisko żony to ona to nazwisko miała po mężczyźnie swoimi ojcu (Zamojska od Zamojskiego nie odwrotnie). Geneza powstania nazwisk jest prosta Kołodziej od Kołodzieja nie od kołodziejki ;) to że nazwiska ewoluowały to inny temat. Można by się czepiać innej rzeczy, że wiele nazwisk była nadawana przez spisujących zaborców często w celu ośmieszenia stąd w Polsce (nie tylko zresztą) dziwne nazwiska niekiedy brzmiące wręcz dwuznacznie obraźliwie, jednakże dalej były one nadawane mężczyznom, a ich dzieci to nazwisko dostawali po nich. To jest tylko stwierdzenie rzeczywistości;)
Po prostu kobieta miała nazwisko mężczyzny do którego należy. Najpierw do ojca, czasem ojczyma, potem do męża.
Obecnie nie ma to przełożenia, bo kobiety mają możliwości żyć same. Ale stąd się to wzięło.
@MIKKOP Nie. Było to zabezpieczeniem - swoistą informacją kto cię ukrzywdzi, jeśli ty ukrzywdzisz ją. Jak ukrzywdzisz Kowalską to przyjdą Kowalscy (ojciec/mąż i jego bracia) i ci zrobią z d*py jesień starożytności.
Gdyby to nazwisko żony przechodziło, to przyszedłby Kowalski (mąż), Wiśniewski (1 brat) i Nowak (2 brat), a nazwisko przestałoby nieść informację o sile i tak skutecznie nie odstraszało.
Tak, jak niewolnik.
@MajorKaza Niestety ale to było oznakowanie własności :)
@yankers Ta jasne. To jak są dwaj bracia, to który należy do którego?
A imiona żeńskie np. Stanisława, Romana, Zdzisława to tylko dopełniacze
W szczególnych wypadkach można zmienić nazwisko na jakieś swoje wymyślone.
@Saset Dokładnie. W podstawówce była u mnie dziewczyna która miała nazwisko Cymbalińska.. gdy już mogła, zminiła swoje nazwisko na Cylińska o ile dobrze pamiętam... tak więc... mogą mieć swoje własne nazwisko :)
@Pasqdnik82 Mogą, ale zazwyczaj nie mają.
Przecież w ten sposób patrząc nikt nie ma swojego nazwiska, z wyjątkiem osób które je sobie zmieniły w urzędzie na swój wniosek. Każdy otrzymuje od kogoś nazwisko po urodzeniu, a w woli ścisłości mężczyzna przy ślubie może przyjąć nazwisko żony, ona mogła mieć nazwisko, które również przyjął jej ojciec od jej matki itd itd.
Cała ta rozkmina jest nie dość że.glupia, to jeszcze bez sensu :)
Na Islandii i w Birmie nie ma nazwisk. Na Islandii powstaje od imienia ojca. Na przykład ojciec miał na imię Jacobs. Syn będzie miał na nazwisko Jacobsson a córka Jocobsdottir. W przypadku Birmy imiona składają się z sylab. Ktoś może mieć na imię Stokrotka lub Poranny Księżyc. Ciekawym przypadkiem jest “otcziestwo” w krajach byłego ZSRR. Syn i córka, jako drugie imię, otrzymują po ojcu. Ojciec miał na imię Siergiej. Syn będzie miał jako drugie imię Siergiejewicz a córka Siergiejewa.
@rokokokowa_kokota
Siergiejewna
@rokokokowa_kokota - na Islandii nazwiska mogą powstać również od imienia matki.
"Otczestwo" nie zastępuje nazwiska. Jest tylko nieoficjalnym grzecznościowym skrótem/uproszczeniem.
A po jakim facecie ma nazwisko Anna Dymna?
@zelalem
Po Wiesławie Dymnym?
OD czegoś trzeba zacząć
Idąc tym tokiem rozumowania, nikt nie ma swojego nazwiska, niezależnie od płci. A żona nie przyjmuje nazwiska męża, tylko nazwisko teścia - albo raczej dalekiego przodka teścia. Co za bzdura.
To samo doryczy chłopców
Twoje nazwisko, to nazwisko rodziny w której się urodziłeś. Może być nazwiskiem pochodzącym z rodziny ojca, albo rodziny matki. Nie jest bardziej syna niż córki. Nie wiem co bierzesz autorze tego demota, ale bierz pół.
A jak ktoś dostał imie po dziadku, to to nie jego imię, a dziadka? Jak dostane w spadku po babci mieszkanie, to to jej mieszkanie, czy moje? Jak dostane od taty rower na urodziny to rower jest mój, czy ojca? Jak matka ufunduje Ci ślub, to to jest jej ślub, czy Twój?
Oj tam, jak sama sobie zmieni nazwisko na takie, jakie chce, to będzie jej, na 100%.
Rozumując w ten sposób mężczyzna też nie ma swojego nazwiska tylko odziedziczone po ojcu, więc co za różnica?
Zresztą jakie ma znaczenie skąd nazwisko pochodzi? Jak nosisz nazwisko od urodzenia to jest Twoje tak samo jak imię. Nie dziwię się, jak kobieta nie chce zmieniać nazwiska po kilkudziesięciu latach życia, bo to wiele spraw komplikuje.
...i pora najwyższa, drogi autorze podpisu pod demotem, to zmienić.
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 13 sierpnia 2021 o 17:15
Przewijajcie dalej. To tylko kolejny sfrustrowany mizoginik, któremu przeszkadza niezależność kobiet.
a kiedyś była zależność?
Nazwiska pochodzą od przezwisk. Na przykład matka urodziła dziecko w malinach i dziecko przezywano np. Jasiek z malin a później przekształcono to na Malinowski itd. Teraz to przezwisko noszą potomkowie tego człowieka. I naprawdę jest mi obojętne czy odziedziczyłam przezwisko po mężu, ojcu, czy mam samodzielnie wymyślone przeze mnie nazwisko. Ważne, że dzięki niemu się identyfikuję i listy trafiają do właściwej osoby.
Nie masz racji.
Po pierwsze zachowywanie nazwisk rodowych mężczyzn i przyjmowania je przez małżonki i przechodzący na dzieci obowiązuje w systemie patriarchalnym, w matrialchalnym jest odwrotnie.
Po drugie nazwiska powstały w różny sposób i tak na dobrą sprawę są dość nowym wynalazkiem. Wcześniej posiadałeś tylko imię np Jan czy Tomasz.albo Jakub. Jak społeczności się rozrastały i w wiosce było takich kilku zaczęto zaczęto używac kombinacji rodzinnych Jan syn Piotra, czy Agnieszka córka Krzysztofa . W Islandi i krajach arabskich nadal ten system obowiązuje i nie masz nazwiska i jesteś Sony Erikson (Sony syn Eryka ) czy Harpa Gunsdotter (Harpa córka Guna ) albo Ibrahim Ibn Yasid (Ibrachim syn Jasyda ) Te określenia w krajach skandynawskich w XIX wieku stały się nazwiskami i zaczęły być przekzywane bez zmian z ojca na syna. W Polsce i krajach Słowiańskich też tak było i np Iwan Wasylewicz Oznaczał Iwany syna Wasyla stąd nazwiska Piotrowicz, Tomszewicz Jakubowicz Tomaszenko , Iwanienko Tomczuk, Pawliczuk Tomaszewski, Pawłowski Jak.w rodzinie było więcej ludzi o tym samym imieniu dostawałeś przydomek pierwszy albo Drugi lub starszy albo młodszy. W niektórych przypadkach takie określenia stawały się nazwiskami i zostawały nazwiskami rodowymi zwłaszcza przez Rrzymian Tercjus , Kwartus , Sykstus. Innym rodzajem przydomków były cechy osobowe lub osobowościowe . Złośliwy, waleczny, głupi, ślepy, kulawy, głuchy, mściwy, brzydki, łysy, czarny, biały itd.. z czasem niektóre stawały się nazwiskiem przekazywanym w rodzie. Stąd Jan Głuptak czy Tomasz Chciwiec albo Krzysztof Szuja albo Wacław Oszust czy Piotr Garbaty albo Andrzej Bródka. Innym przydomkiem określajacym osobę był zwód albo funkcję jaki na ogół dziedziczono z ojca na syna lub pomocnika w takim zawodzie . I dzięki temu mamy Jan Tokarz , Marek Tokarczyk czy Maciek Ślusarczyk , Adam kuśnierz czy Piotr Grabarz czy Cezary Garbarz oraz .Andrzeja Pisarza , Piotra Wojewodę , Wiktor Król czy Najpopularniejsze Andrzej Kowalski. Innym przydomkiem określającym osobę jaki stał się nazwiskiem było pchodenie etniczne bądź geograficzne Krzysztof Cygan, Jan Szwed ,Tomasz Góral , Andrzej Szkot.
Szlachta nazwiska przyjęła często od nazw swoich herbów i tak mamy Danuta Szreniawa czy Średniawa , Tomas Dołęga , Piotr Leliwa czy Janusz Korwin . Anzelm Piława.
e tam. jak do tej pory np nazywała się np Bonaparte a ma zmienić na Kapucha albo Pierdziszewska to też bym nie zmieniał. Co nie zmienia faktu że feministki to głupie c*py.
To jest moje nazwisko i nie ważne, że mam je po tacie. Ono jest moje.
A co do nazwiska po mężu to też bym nie chciała pozbywać się swojego. Albo swoje albo 2 nazwiska. Dlaczego mam rezygnować ze swojego? I nie, nie jestem wojującą feministką, zwyczajne lubię swoje nazwisko.
Pewnie jakiś frustrat, którego babka rzuciła, albo on ją, bo nie chciała przyjąć jego nazwiska.