Ha, ha, ha przeciez dia państwa jesteśmy tylko tyle warci, ile płacone przez nas podatki! Jak nie placimy , to powinniśmy jak najszybciej I jak najtaniej umrzeć!! System w, którym żyjemy to DNO ! 8 godz ( minimum) pracy, dojazd I powrót kolejne 2 , po drodze zakupy, żeby zrobić jedzenie, do pracy.. A potem tylko do wyra, żeby następnego dnia... Wstać koorva do?? PRACY ! I tak do śmierci.. Ile z doby zostaje na życie?
Praca w pierwszej kolejności pozwala nam zaspokoić wszelkie potrzeby fizjologiczne. Całą resztą czasu należy dysponować tak, aby z niego optymalnie korzystać. Dla jednego będzie to spędzenie połowy dnia przy piwku, dla innego przepracowanie kilka godzin aby zafundować sobie jakieś atrakcje.
Wiele osób jednak nie rozumie tego, że ogrom ich otoczenia nie jest ich potrzebą fizjologiczną. Chcą mieć fajne samochody, drogie telefony, bajeranckie komputery i nagle się dziwią, że im życia nie starczy na pracę. Dawniej człowiek tyrał większość dnia i zadowalał się skromnymi rzeczami. Technologia poszła do przodu i jesteśmy w stanie tym samym nakładem pracy mieć coraz więcej. To oczywiście prowadzi też do dysproporcji. Dawniej nikt nie miał telefonu, teraz ludzie mają telefony od byle czego za najwyżej kilka stówek do flagowców po kilka tysięcy. Mają laptopy od byle czego za tysiaka do sprzętu za dychę czy dwie. Wielu ludzi jednak nie może się pogodzić z tą dysproporcją i uważają, że jak ktoś inny może sobie na to pozwolić to oni też muszą, inaczej czują się gorsi. Wszystko sprowadza się do tego, że kiedyś możliwości mieliśmy małe i każdy był w miarę równy, teraz możliwości mamy duże i różnice w zaradności i umiejętnościach są dużo bardziej wydatne. Mniej zaradnych boli to, że ktoś inny może mieć więcej i lepiej więc wydają wszystkie dochody byle zbliżyć się do poziomu kogoś bardziej zaradnego i jak łatwo się domyślić, gdzieś zabrakło miejsca na życie.
Od dziecka często powtarza się, że możesz być kim chcesz i możesz osiągnąć wszystko. Trzeba tylko podkreślić, że nie możesz mieć wszystkiego na raz. Jedne osiągnięcia wymagają poświęcej w innych sferach.
Chyba, że praca to jego życie xD
A potem: nie mow mi jak mam zyc.
I człowiek nigdy nie powinien tak żyć by nie mieć czasu na pracę ...
Ha, ha, ha przeciez dia państwa jesteśmy tylko tyle warci, ile płacone przez nas podatki! Jak nie placimy , to powinniśmy jak najszybciej I jak najtaniej umrzeć!! System w, którym żyjemy to DNO ! 8 godz ( minimum) pracy, dojazd I powrót kolejne 2 , po drodze zakupy, żeby zrobić jedzenie, do pracy.. A potem tylko do wyra, żeby następnego dnia... Wstać koorva do?? PRACY ! I tak do śmierci.. Ile z doby zostaje na życie?
chyba że masz kredyt
...powiedział stały klient mopsu...A na koniec przy wyjściu dodał:co za leniwe ku wy tu pracują.
A jak ktoś jest pracoholikiem?
Szkoda, że mój szef tego tak nie widzi...
powiedz mojemu szefowi
Praca w pierwszej kolejności pozwala nam zaspokoić wszelkie potrzeby fizjologiczne. Całą resztą czasu należy dysponować tak, aby z niego optymalnie korzystać. Dla jednego będzie to spędzenie połowy dnia przy piwku, dla innego przepracowanie kilka godzin aby zafundować sobie jakieś atrakcje.
Wiele osób jednak nie rozumie tego, że ogrom ich otoczenia nie jest ich potrzebą fizjologiczną. Chcą mieć fajne samochody, drogie telefony, bajeranckie komputery i nagle się dziwią, że im życia nie starczy na pracę. Dawniej człowiek tyrał większość dnia i zadowalał się skromnymi rzeczami. Technologia poszła do przodu i jesteśmy w stanie tym samym nakładem pracy mieć coraz więcej. To oczywiście prowadzi też do dysproporcji. Dawniej nikt nie miał telefonu, teraz ludzie mają telefony od byle czego za najwyżej kilka stówek do flagowców po kilka tysięcy. Mają laptopy od byle czego za tysiaka do sprzętu za dychę czy dwie. Wielu ludzi jednak nie może się pogodzić z tą dysproporcją i uważają, że jak ktoś inny może sobie na to pozwolić to oni też muszą, inaczej czują się gorsi. Wszystko sprowadza się do tego, że kiedyś możliwości mieliśmy małe i każdy był w miarę równy, teraz możliwości mamy duże i różnice w zaradności i umiejętnościach są dużo bardziej wydatne. Mniej zaradnych boli to, że ktoś inny może mieć więcej i lepiej więc wydają wszystkie dochody byle zbliżyć się do poziomu kogoś bardziej zaradnego i jak łatwo się domyślić, gdzieś zabrakło miejsca na życie.
Od dziecka często powtarza się, że możesz być kim chcesz i możesz osiągnąć wszystko. Trzeba tylko podkreślić, że nie możesz mieć wszystkiego na raz. Jedne osiągnięcia wymagają poświęcej w innych sferach.