Tak, tak, a potem 40 lat, pierwszy kot, 45 drugi kot, 50 lat i "lojezu, na dzieci za pozno, nikt mi szklanki wody nie poda na starosc, kto moje koty nakarmi, a na czynsz w ciagle wynajmowanym, niewlasnym mieskzaniu z emerytury nie bedzie mnei stac".
@Ashardon
Nie mam na myśli posiadania dzieci tutaj, mam na myśli refleksje na "stare lata", jak to życie nieudane i jak teraz nagle ciężko, nikt nie pomoże, do tego pracy dobrej nigdy nie było, uczyć się i pracować ciężko nie chciało, "nadganiać" nie chciało, i nawet własnego mieszkania nie ma. Nic. A czynsze wiadomo jakie teraz, większe od podstawowej emerytury, jednak niech każdy żyje, jak chce - jak chce na bruku to ok ze mną :) Byle nie na moim bruku i nie na mojej klatce schodowej :)
OdpowiedzKomentuj obrazkiem
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
18 listopada 2021 o 10:58
Jacques Feniks powiedział, że życie zaczyna się po 35tce.przedtem jest chaotyczne miotanie się. Jeśli w ogóle w życiu dojdziesz do świadomości - myślenia krytycznego to gratuluję. Jest świetnie. Jeśli udało Ci się tego dokonać wcześniej, np. Około 20tki to kosmos. Pamiętaj tylko, że to nie tylko twój sukces, ale też wpływ środowiska.
to pięknie brzmi ale należy pamiętać, że zegar biologiczny akurat kompromisów żadnych nie uznaje. Nawet nie chodzi mi o posiadanie dzieci ale np rozpoczynanie kariery zawodowej od zera w wieku 35 lat to spory kłopot. Jeśli z życia chcesz sporo wziąć to trzeba niestety już od młodości trochę pozapieprzać. Taki jest mój wniosek bo próbuję nadgonić kilka rzeczy i mnie złość bierze że mogłem niektóre z nich wcześniej zrobić zamiast np grać w gierki na kompie ;)
Ludzie piszą dużo o zegarze biologicznym i na niektóre rzeczy może być za późno, ale może nie każdy chce mieć dzieci, ja np. nie chcę, a gdyby się coś miało zmienić to domy dziecka są pełne niechcianych dzieci. Takie moje spostrzeżenie dotyczące naszego społeczeństwa, adoptować kotka, pieska nie ma problemu nad niechcianym człowiekiem nikt się nie pochyla, nikogo nie interesuje.
o co wam chodzi z tą szklanką wody na starość? chyba demota nie rozumiecie...
Demot jest faktyczny, wiem po sobie,
człowiek jak ma 18 lat to jest to po prostu dziecko z dowodem osobistym,
20 lat zaczyna kiełkować w pracy czy studiach żyje chaotycznie, nic nie potrafi i nie ma nic
25 lat czas małżeństwa potem potem dzieci i zaczynasz ogarniać że nie ma łatwo i albo wegetujesz nie robiac nic albo sie staczasz albo walczysz i wygrywasz
30 lat ustatkowany 3 dzieci, mieszkanie na kredyt, świetna praca (w sensie ja) i można zwolnieć, odpocząć, jesteś już kimś w społeczeństwie a ludzie się z tobą liczą.
35 lat już blisko i jest czas na samorealizacje tu właśnie jest poziom kiedy jesteś naprawdę dorosły,
mineło 15 lat od ukończenia 20 roku życia, a za kolejne 15 będziesz się starzeć 50 na karku... ale ludzie mówią że życie zaczyna się po 50tce! to będzie hit
Mam dokładnie 35 lat i czuje się dokładnie tak samo. Kończę budowę domu, wychowuje 2 letniego syna, a od 5 lat uprawiam sport, który pokochałem. Do 30 roku życia nie zrobiłem ze swoim życiem dosłownie nic konstruktywnego. Czuję się wspaniale.
Tak, tak, a potem 40 lat, pierwszy kot, 45 drugi kot, 50 lat i "lojezu, na dzieci za pozno, nikt mi szklanki wody nie poda na starosc, kto moje koty nakarmi, a na czynsz w ciagle wynajmowanym, niewlasnym mieskzaniu z emerytury nie bedzie mnei stac".
@KENJI512 Każdy żyje, jak chce. Jeden chce mieć trójkę dzieci, a ktoś inny ma trzy koty. I spoko, nie moja rzecz.
@Ashardon
Nie mam na myśli posiadania dzieci tutaj, mam na myśli refleksje na "stare lata", jak to życie nieudane i jak teraz nagle ciężko, nikt nie pomoże, do tego pracy dobrej nigdy nie było, uczyć się i pracować ciężko nie chciało, "nadganiać" nie chciało, i nawet własnego mieszkania nie ma. Nic. A czynsze wiadomo jakie teraz, większe od podstawowej emerytury, jednak niech każdy żyje, jak chce - jak chce na bruku to ok ze mną :) Byle nie na moim bruku i nie na mojej klatce schodowej :)
Zmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 18 listopada 2021 o 10:58
Jacques Feniks powiedział, że życie zaczyna się po 35tce.przedtem jest chaotyczne miotanie się. Jeśli w ogóle w życiu dojdziesz do świadomości - myślenia krytycznego to gratuluję. Jest świetnie. Jeśli udało Ci się tego dokonać wcześniej, np. Około 20tki to kosmos. Pamiętaj tylko, że to nie tylko twój sukces, ale też wpływ środowiska.
to pięknie brzmi ale należy pamiętać, że zegar biologiczny akurat kompromisów żadnych nie uznaje. Nawet nie chodzi mi o posiadanie dzieci ale np rozpoczynanie kariery zawodowej od zera w wieku 35 lat to spory kłopot. Jeśli z życia chcesz sporo wziąć to trzeba niestety już od młodości trochę pozapieprzać. Taki jest mój wniosek bo próbuję nadgonić kilka rzeczy i mnie złość bierze że mogłem niektóre z nich wcześniej zrobić zamiast np grać w gierki na kompie ;)
Ludzie piszą dużo o zegarze biologicznym i na niektóre rzeczy może być za późno, ale może nie każdy chce mieć dzieci, ja np. nie chcę, a gdyby się coś miało zmienić to domy dziecka są pełne niechcianych dzieci. Takie moje spostrzeżenie dotyczące naszego społeczeństwa, adoptować kotka, pieska nie ma problemu nad niechcianym człowiekiem nikt się nie pochyla, nikogo nie interesuje.
o co wam chodzi z tą szklanką wody na starość? chyba demota nie rozumiecie...
Demot jest faktyczny, wiem po sobie,
człowiek jak ma 18 lat to jest to po prostu dziecko z dowodem osobistym,
20 lat zaczyna kiełkować w pracy czy studiach żyje chaotycznie, nic nie potrafi i nie ma nic
25 lat czas małżeństwa potem potem dzieci i zaczynasz ogarniać że nie ma łatwo i albo wegetujesz nie robiac nic albo sie staczasz albo walczysz i wygrywasz
30 lat ustatkowany 3 dzieci, mieszkanie na kredyt, świetna praca (w sensie ja) i można zwolnieć, odpocząć, jesteś już kimś w społeczeństwie a ludzie się z tobą liczą.
35 lat już blisko i jest czas na samorealizacje tu właśnie jest poziom kiedy jesteś naprawdę dorosły,
mineło 15 lat od ukończenia 20 roku życia, a za kolejne 15 będziesz się starzeć 50 na karku... ale ludzie mówią że życie zaczyna się po 50tce! to będzie hit
Mam dokładnie 35 lat i czuje się dokładnie tak samo. Kończę budowę domu, wychowuje 2 letniego syna, a od 5 lat uprawiam sport, który pokochałem. Do 30 roku życia nie zrobiłem ze swoim życiem dosłownie nic konstruktywnego. Czuję się wspaniale.